(η φωτογραφία του άρθρου είναι από τη σελίδα του πεσόντα στον ιστότοπο της ΠΑΣΟΙΠΑ)
Γιατί μπορεί ο Σιαλμάς να είναι- και δικαίως- θρύλος αλλά δεν είναι ο μόνος πεσών της ΠΑ με Mirage F1.
Tag Archives: υποσμηναγός
Ο πεσών της ημέρας: Υποσμηναγός Παναγυφτόπουλος Στυλιανός
Το CL-415 που έπεσε στις φλόγες της Εύβοιας!
Κατέπεσε ένα Canadair CL-415 (s/n 2055) της 383ΜΕΕΑ ενώ το πλήρωμά του αγωνιζόταν στην κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στα Στείρα της Εύβοιας. Σαν περιστατικό θυμίζει σε πολλά το πρόσφατο περιστατικό με το CL-215 το οποίο όμως είχε αίσιο τέλος. Δυστυχώς, τα δύο μέλη του πληρώματος του εν λόγω CL-415 δε στάθηκαν τόσο τυχεροί. Ο υποσμηναγός (Ι) Χατζούδης και ο σμηναγός (Ι) Στοϊλίδης έπεσαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Σαν σήμερα, 23 Ιουλίου το 2007!
Ώσπου ο αδερφός να φονεύσει αδερφό…
Έχουμε συνηθίσει ο πόλεμος στο Αιγαίο να είναι οι μπλε εναντίον των κόκκινων. Η σημερινή ημέρα δε θα μπορούσε να είναι πιο ιδιαίτερη καθώς σαν σήμερα 23/6, η ΠΑ θρηνεί τρία από τα παιδιά της. Και οι τρεις πεσόντες αετοί έχουν ένα ανατριχιαστικό κοινό χαρακτηριστικό. Και οι τρεις, ήταν θύματα της προαναφερθείσας χρωματικής διαμάχης. Εκείνης του εσωτερικού όμως…
Όταν το μονοπάτι της ζωής του Ηλία Τσίγκα βρέθηκε να σχηματίζει διασταύρωση με τον πόλεμο, είχαν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που εισερχόταν στη Σχολή Αεροπορίας. Εισήλθε ως δόκιμος υπαξιωματικός ασυρματιστής και με την αποφοίτησή του ονομάστηκε σμηνίας ιπτάμενος παρατηρητής ασυρματιστής Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών εισβολέων. Όταν κατέρρευσε το μέτωπο, δεν μπόρεσε να διαφύγει στη Μέση Ανατολή κι έτσι βγήκε στο βουνό όπως τόσοι και τόσοι άλλοι πατριώτες ένστολοι. Γεννημένος στο ίδιο χωριό με τον Ψαρρό, ήταν σχεδόν αυτονόητο ότι θα εντασσόταν στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Συνέχεια
Πεσόντες αεροπόροι της 7ης Μαρτίου
Σαν σήμερα γιορτάζουμε την ένωση των Δωδεκανήσων με την Μητέρα Ελλάδα. Σαν σήμερα εξυμνούμε το θάρρος και τη θυσία εκείνων που πάλεψαν και πόνεσαν για να απελευθερωθούν αυτά τα ακριτικά κομμάτια γης. Ας μη ξεχνάμε όμως και τους αεροπόρους που χρόνια μετά την Ένωση των Δωδεκανήσων έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας. Έπεσαν υπέρ Πατρίδος για να προστατεύσουν τα, με αίμα επίσης, κεκτημένα εδάφη της Σύγχρονης Ελλάδας.
Σαν σήμερα λοιπόν, στις 7/3 του 1989, με τρόπο μακάβριο, το T-33 Shooting Star της 110ΠΜ… επιβεβαίωσε το όνομά του ως διάττων αστέρας και με την πτώση του πήρε μαζί του τα σώματα των δύο πιλότων του, επισμηναγών Τότσα και Γαλανού Ιωάννη.
Ένα χρόνο αργότερα, η οικογένεια της Πολεμικής Αεροπορίας, έπαιρνε πάλι από την οικία της 110ΠΜ ένα άλλο από τα νέα παιδιά της 347ΜΒ και το θυσίαζε για τον Υπέρτατο σκοπό. Ο ανθυποσμηναγός Παπαδίτσας Σπυρίδων, έπεσε στην ακριτική Λέσβο με το Α-7Η του, μακριά από τον τόπο του, μακριά από την έδρα του αλλά μαζί με αυτό που αγαπούσε και ενώθηκε με αυτό αιώνια.
Ο Θεσσαλονικιός ανθυποσμηναγός είναι ο πλέον πρόσφατος πεσών της ΠΑ τον μήνα Μάρτιο. Μετά το 1990, η ΠΑ δεν έχει χάσει άλλο από τα παιδιά της τον μήνα Μάρτιο. Και αυτός όπως και οι υπόλοιποι Ήρωες της Πολεμικής που η Μοίρα θέλησε να μιμηθούν τον Βελλεροφόντη είναι Αθάνατοι αλλά εύχομαι να παραμείνει ο τελευταίος και να μην τον ακολουθήσουν άλλοι!
Εκ μέρους όλης της Χώρας, σας ευχαριστώ!
ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος- 30/10/1940 το πρώτο αίμα για την ΕΒΑ
Επιτέλους… Ανοίγει ο καιρός… Επιτέλους μπορούμε να πετάξουμε και να εκτελέσουμε την αποστολή μας! Το πρωινό της 30ης Οκτωβρίου 1940, ο καιρός έδειξε σημάδια σημαντικής βελτίωσης σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες. Το άνοιγμα που εμφανίστηκε στη σούπα ήταν η αλλαγή που χρειάζονταν τα πληρώματα της ΕΒΑ για να ξεκινήσουν προς τα γνώριμα λημέρια τους στους ουρανούς πάνω από το μέτωπο. Τρεις από αυτούς τους ιπτάμενους ιππότες, έμελλε να μείνουν εκεί…
Αναγνωριστικά Henschel Hs-126 της 3ης Μοίρας Στρατιωτικής Συνεργασίας απογειώθηκαν από το αεροδρόμιό τους προς εκτέλεση επιθετικών αναγνωρίσεων πάνω από το μέτωπο. Υπήρξε μία συμπλοκή των ελληνικών αναγνωριστικών νωρίς το πρωί με FIAT CR.32 που απογειώθηκαν από την Κορυτσά αλλά καμία πλευρά δεν βγήκε κερδισμένη καθώς ο χειριστής του Henschel κατάφερε να ελιχθεί και με κάλυψη των νεφών, να χαθεί από τους επίδοξους θηρευτές του.
Αργότερα την ίδια μέρα, χάρις σε προωθημένο ιταλικό παρατηρητήριο, σχηματισμός πέντε CR.42 εντόπισε δύο ελληνικά Hs-126 να εκτελούν επιθετική αναγνώριση. Τα αεροσκάφη αυτά ανήκαν στο 3/2 Αυτόνομο Σμήνος. Ο ιταλικός σχηματισμός, με επικεφαλή τον ίδιο τον διοικητή της 160ης Σμηναρχίας άνοιξε καταιγιστικό πυρ με όλα τα διαθέσιμα πολυβόλα που είχε στον αέρα. Ήταν πολύ αργά για τα ελληνικά αεροπλάνα να καταφέρουν να απεμπλακούν κι έτσι ανταπέδωσαν τα πυρά. Συνεχείς ελιγμοί από τους χειριστές στόχευαν στο να φέρνουν τους παρατηρητές-πολυβολητές των σε κατάλληλη θέση ώστε να αμύνονται με όσο πιο φονικά πυρά και ταυτόχρονα, να αποφεύγουν τις βολίδες των ιταλικών καταδιωκτικών. Ο αρχισμηνίας Τσάντας, χειριστής του ενός εκ των δύο αναγνωριστικών, είχε ήδη ιδρώσει, προσπαθώντας να κάνει το αεροπλάνο του να ελιχθεί. Μονολογούσε. Δεν περίμενε απάντηση από τον πολυβολητή του, τον ανθυποσμηναγό Γιάνναρη. Έβλεπε τις τροχιοδεικτικές βολίδες των ιταλών να περνούν μπροστά του και όσες περνούσαν πίσω από το κεφάλι του, τις άκουγε. Είχαν ξεφύγει από πολλές όμως η ριπή ενός εκ των καταδιωκτικών γάζωσε τον κινητήρα του και τον ανάγκασε να προσγειωθεί. Κατεβαίνοντας από το αεροσκάφος του, με τρόμο διαπιστώνει τον λόγο που δεν απαντούσε ο πολυβολητής του. Μία βολίδα τον είχε βρει ακριβώς πάνω από την καρδιά, σκοτώνοντάς τον ακαριαία!
Οι χειριστές των ιταλικών καταδιωκτικών, νιώθοντας τη γλυκιά ζάλη της μέθης που φέρνει η κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους, εστίασαν τώρα στο δεύτερο Henschel. Σαν αρπακτικά πτηνά έπεσαν πάνω στον μεταλλικό εροδιό, ο οποίος όμως αντιστάθηκε σθεναρά. Πολλές φορές προσπάθησαν να του κόψουν τα φτερά, πολλές φορές όμως ο φαινομενικά εύκολος στόχος ανταπέδωσε τα πυρά και προκάλεσε πολύ πόνο στους διώκτες του. Εν τέλει, κατάφεραν να απεμπλέξουν από την αερομαχία. Ενώ τα ιταλικά καταδιωκτικά επέστρεψαν στη βάση τους, το διάτρητο Henschel και το πλήρωμά του δε στάθηκαν το ίδιο τυχερά. Ο χειριστής ανθυποσμηναγός Παπαμιχαήλ Λάζαρος και ο παρατηρητής-πολυβολητής σμηνίας Γεμενετζής Κωνσταντίνος σκοτώθηκαν ακαριαία κατά την πρόσκρουση του αεροσκάφους τους στο έδαφος, όταν επιχείρησαν, παρά τις ζημιές που είχε υποστεί, να το προσγειώσουν.
Ο ανθυποσμηναγός Γιάνναρης είναι ο πρώτος αεροπόρος που εισήλθε στο Πάνθεον των πεσόντων του ελληνοϊταλικού πολέμου και μάλιστα, είναι και ο πρώτος πεσών αξιωματικός (όχι μόνο της ΕΒΑ) κατά τον πόλεμο αυτόν. Οι Παπαμιχαήλ Λάζαρος και Γεμενετζής Κωνσταντίνος κοσμούν με τα τρανά τους ονόματα , την πρώτη σελίδα των ηρωικώς πεσόντων αεροπόρων της ΕΒΑ, συνοδεύοντας τον Γιάνναρη.
Με το Βασιλικό Διάταγμα της 20ης Φεβρουαρίου 1941, η Πατρίδα τίμησε τον Γιάνναρη με τον Σταυρό Ιπταμένου, αφού τον προβίβασε τιμητικά μετά θάνατον, στον επόμενο βαθμό. Για την ηρωική του δράση, τις ίδιες ηθικές αμοιβές έλαβε και ο Παπαμιχαήλ Λάζαρος, ενώ ο Γεμενετζής, αφού προβιβάστηκε σε επισμηνία, τιμήθηκε με το μετάλλιο ιπταμένου.
Ανεξάρτητα όμως των ηθικών αμοιβών και των βαθμών τους, ενεπλάκησαν σε ένα φονικό και πολύ δύσκολο είδος εναέριας μάχης, όπως είχε κάνει και χρόνια πριν ο σημαιοφόρος Αργυρόπουλος, με αεροσκάφη πολύ υποδεέστερων επιδόσεων των αντιπάλων τους και έπεσαν μαχόμενοι υπέρ Πατρίδος!
Υποσμηναγός Γιάνναρης Ευάγγελος!
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
Υποσμηναγός Παπαμιχαήλ Λάζαρος!
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
Επισμηνίας Γεμενετζής Κωνσταντίνος!
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Άλλοι δύο πεσόντες αεροπόροι ενός πιο οδυνηρού πολέμου…
«Γιατί είναι το μάτι τόσο βαθιά βγαλμένο; Γιατί μου το’ βγαλε αδερφός!» -λαική παροιμία
Στον τετραετή εμφύλιο πόλεμο της χώρας μας που ακολούθησε το μεγαλύτερο κολαστήριο του 20ου αιώνα όπως συνήθως είναι και ο κανόνας σε τέτοιου είδους συρράξεις, οι αντάρτες (του ΔΣΕ στην προκειμένη περίπτωση) δεν είχαν τη δυνατότητα της αεροπορικής διάστασης του πολέμου. Είχαν όμως σαφή αντιαεροπορική δυνατότητα. Δυνατότητα που ένιωσαν σε πλείστες των περιπτώσεων, οι πιλότοι της ΠΑ.
Στις 13 Αυγούστου 1949, στην περιοχή πάνω από το Βίτσι, οι αντάρτες του ΔΣΕ κατάφεραν μία πολύ σημαντική επιτυχία, καταρρίπτοντας ένα Spitfire Mk IXe της 335ΜΔΒ. Στα ιδιόμορφα χειριστήρια του βρετανικου μαχητικού ήταν ο 22χρονος ανθυποσμηναγός Πανουτσόπουλος Κωνσταντίνος. Παρά την προσπάθειά του να πιάσει στο εναλλακτικό αεροδρόμιο, του Άργους Ορεστικού κατά την αναγκαστική προσγείωση που πραγματοποίησε ο Πανουτσόπουλος, ο βαριά χτυπημένος βετεράνος του Β΄ ΠΠ έπιασε φωτιά και κάηκε. Μαζί του άφησε και την τελευταία του πνοή και ο ανθυποσμηναγός.
Την επόμενη μέρα, την Παραμονή της Παναγίας, οι αντάρτες του ΔΣΕ θα είχαν να καυχηθούν για ένα ακόμη καταρριφθέν Spitfire, αυτή τη φορά, της αδερφής εν ερήμω Μοίρας, της 336. Ο νεαρός- πριν ένα μήνα ονομασθείς- ανθυποσμηναγός Παπαδημητρίου Όθων, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Άργους στο οποίο είχε προσπαθήσει να πιάσει την προηγούμενη μέρα ο Πανουτσόπουλος. Αποστολή του ήταν επιθετική αναγνώριση στην περιοχή του Λαιμού Πρεσπών. Κατά την αποστολή του εντόπισε μία εφοδιοπομπή- μια φάλαγγα από φορτηγά του εχθρού. Κατά την εφόρμηση προς πολυβολισμό της φάλαγγας, το Spitfire του Παπαδημητρίου χτυπήθηκε από πυρά όπλων κάλυψης της φάλαγγας τα οποία βρίσκονταν σε οχήματα αυτής και δεν τα είχε διακρίνει ο ανθυποσμηναγός. Το αεροσκάφος του κατέπεσε μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα. Κατά την πτώση βρήκε τον θάνατο και ο χειριστής.
Για την υπηρεσία τους προς την Πατρίδα εκείνες τις ταραγμένες και μπερδεμένες εποχές, και οι δύο πεσόντες ανθυποσμηναγοί προήχθησαν μετά θάνατον στον επόμενο βαθμό του υποσμηναγού.
Αλλά αλήθεια, για την κατάρριψη ποιού εχθρού είχαν να καυχηθούν οι αντάρτες του αποκαλούμενου Δημοκρατικού ΣΕ;
Οι δύο ιστορικές Μοίρες, αεροσκάφη Spitfire των οποίων εμπλέκονται στα παραπάνω περιστατικά, πολεμούσαν τον εχθρό και κατακτητή της χώρας από το 1942 στη Βόρειο Αφρική. Είχαν περάσει από την άμμο και τη σκόνη της ερήμου στη στάχτη και στα αποκαΐδια της αναγεννώμενης εξ αυτών Πατρίδος. Αλλά ούτε οι μεν, ούτε οι δε, μπορούσαν να δουν πέρα από τις μύτες τους και να παραμερίσουν τα όσα τους χώριζαν. Γιατί πάντα, ομοεθνείς έχουν έναν δεσμό ισχυρότερο από όλους τους άλλους. Ο οποίος και τελικά θα επικρατήσει κάποια στιγμή…
Είθε να μη ζήσουμε ποτέ ξανά την κατάρα του εμφύλιου σπαραγμού στην Πατρίδα μας.
Αν κάθε φορά ευχόμαστε να μη χρειαστεί το δέντρο της Ελευθερίας να ποτιστεί ξανά με αίμα, σίγουρα είναι ευχή μας να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να χυθεί αίμα αδελφού από χέρι αδελφού.
Υποσμηναγός Πανουτσόπουλος Κωνσταντίνος
Υποσμηναγός Παπαδημητρίου Όθων
ΈΠΕΣΑΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
covert angels 