Monthly Archives: Αύγουστος 2012

Πεσόντας σαν σήμερα με PZL, μα όχι του ’40!!!

Εβδομηνταδύο χρόνια πριν, η ΠΑ έχανε άξιους χειριστές κατά τη διάρκεια του αιματηρότατου Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Δώδεκα χρόνια σαν σήμερα είναι που η ΠΑ έχασε άλλον έναν ικανό χειριστή σε έναν άλλο πραγματικό πόλεμο! Στον ετήσιο πόλεμο που εμπλέκεται η ΠΑ. Τον θερινό πόλεμο με τις πυρκαγιές.

Πριν 72 χρόνια, ο κορμός της τότε ΠΑ αποτελούνταν από PZL P24. Πριν 12 χρόνια, ο σαν σήμερα πεσών της ΠΑ πετούσε PZL M18 Dromader.

Ο Αθανάσιος Μπεσλεμές ονομάστηκε ανθυποσμηναγός το 1994 και ξεκίνησε την πτητική του καριέρα σε βομβαρδιστικά, τύπου Α-7Ε, υπηρετώντας στη θρυλική 336 Όλυμπος. Ως υποσμηναγός μετατέθηκε στην 359 ΜΑΕΔΥ, πετώντας και πάλι βομβαρδιστικά. Αυτή τη φορά όμως, τα βομβαρδιστικά που πετούσε, ήταν φορτωμένα με υγρό πυρ, όχι χαλύβδινο. Αξιωματικός ευσυνείδητος που αγαπούσε τη δουλειά του και ακούραστος, ο υποσμηναγός από τη Λαμία κατανοούσε τη σπουδαιότητα των αποστολών που αναλάμβαναν οι ‘καμήλες’ της ΠΑ.

Πριν δώδεκα χρόνια, στις μεγάλες φωτιές που μαίνονταν στην Κέρκυρα, ο υποσμηναγός Μπεσλεμές Αθανάσιος, επανδρώνοντας το δικό του «μαχητικό» PZL, έπεσε κατά τη μάχη με τον πύρινο εχθρό. Η τραγική συγκυρία και ειρωνία είναι ότι μία μέρα μετά τη μέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο άτυχος χειριστής κατέπεσε στο όρος Παντοκράτωρ!

Τιμή και δόξα στον υποσμηναγό Μπεσλεμέ Αθανάσιο ο οποίος επιβεβαίωσε το όνομά του και με τη θυσία του στον ακήρυχτο πόλεμο στον οποίο κάθε καλοκαίρι εισέρχεται η ΠΑ, πέρασε στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ.

ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!

Σχολιάστε

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες

Αντισμήναρχος Αντώνιος Κατσιμπούρης… Ένας πεσών Τάλως του 1952

…Όποιος στον πόλεμο πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει…

τάδε έφη Ανδρομάχη προς τον Έκτορα πριν εκείνος φύγει για να εντιμετωπίσει τον ημίθεο Αχιλλέα.

Προφανώς αυτή τη ρήση πρέπει να είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους- αν είχαν κάτι πέρα από την αποστολή τους- οι Έλληνες αεροπόροι που σηκώθηκαν στις 6 Απριλίου 1941 να αντιμετωπίσουν την αεροπορική υπερδύναμη που είχε εκμηδενίσει την ηπειρωτική Ευρώπη λίγους μήνες νωρίτερα. Σε αυτές τις αποστολές τους είχαν τη συνδρομή μίας Μοίρας της RAF αλλά πόσα να κάνουν κι εκείνοι; Το βάρος ξέρουμε όλοι σε ποιούς έπεφτε. Συνέχεια

2 Σχόλια

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες

Έλληνες πεσόντες αεροπόροι 1928. 3 Αυγούστου.

Αν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω στον χρόνο, όχι όμως και ιδιαίτερα πίσω στην Ελληνική Ιστορία, στον τόμο του 1928, οι αεροπορικές σελίδες της 3ης Αυγούστου θα δείτε ότι είναι βαμμένες με το χρώμα της αιματηρής πορφύρας. Σήμερα θυμόμαστε άλλους δύο πεσόντες αεροπόρους, αξιωματικούς του ΕΣ αλλά τέκνα της ίδιας πολεμικής μήτρας των Ελλήνων που γεννά γενιές και γενιές Ελλήνων αεροπόρων.

Σε δύο μικρές, γραφικές και παραθαλάσσιες πόλεις της Ελλάδας, το Ναύπλιο και τη Χαλκίδα, γεννήθηκαν ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και ο Δημήτριος Σαμαρτζής. Στην παράνοια του Εθνικού Διχασμού και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχθηκαν στη ΣΣΕ- από την οποία ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πυροβολικού- ο πρώτος και στο πεζικό ως εθελοντής ο δεύτερος. Κανείς από τους δύο όμως δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τα επίγεια καθήκοντα που συνόδευαν τα Όπλα τους. Και οι δύο είχαν άλλες βλέψεις. Κοιτούσαν ψηλά, πιο ψηλά από τα χαρακώματα του πολέμου.

Τον Νοέμβριο του 1919 ο Κωνσταντόπουλος και τον Οκτώβριο του 1917 ο Σαμαρτζής, μετατέθηκαν στο Αεροπορικό Σώμα για εκπαίδευση. Και οι δύο έλαβαν τα πτυχία του αεροπόρου οδηγού, ο δε Σαμαρτζής και αυτό του παρατηρητή. Ο Σαμαρτζής πρόλαβε και έδρασε και στον Α΄ ΠΠ ενώ και οι δύο είχαν να επιδείξουν αξιοσημείωτη δράση στην εκστρατεία της Μ. Ασίας. Μετά από τη Μικρασιατική εκστρατεία, ο Κωνσταντόπουλος, με τον βαθμό του υπολοχαγού πλέον, μετατάχθηκε οριστικά στην Αεροπορία. Τίναξαν και οι δύο τα αποκαΐδια του πολέμου από τις στολές τους και συνέχισαν τη ζωή με πιο ήρεμους και ειρηνικούς ρυθμούς.

Κι εκεί που νομίζεις ότι η μοίρα, η τύχη, κάποιος άλλος ανώτερος άρχοντας αυτού του κόσμου, σε έχει ανταμείψει με το δώρο της ζωής, έρχεται ο χρόνος να σε διαψεύσει. Εκτελώντας εκπαιδευτική πτήση με το ελαφρύ αεροσκάφος βομβαρδισμού Breguet XIX B2, ένα αεροπλάνο ορόσημο της εποχής, έπεσαν σε απώλεια στήριξης και συνετρίβησαν κοντά στο αεροδρόμιο του Τατοΐου. Χειριστής και παρατηρητής σκοτώθηκαν ακαριαία.

Σε μια κατάσταση όπως ο πόλεμος, που ο χρόνος σταματά, οι δύο αυτοί αξιωματικοί του ΕΣ μπόρεσαν και βρήκαν τον προσωπικό δρόμο της επιβίωσης και συνέχισαν. Εκεί που νόμιζαν πως μπορούσαν να συνεχίσουν τη ζωή τους, ο χρόνος σταμάτησε και για τους δύο Λοχαγούς.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΛΟΧΑΓΟΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΤΖΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ.

2 ΑΠΟ ΤΟΥΣ 6 ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ 1928!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Σχολιάστε

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες

Νύχτωσε… κι ένα παλληκάρι… για πάντα μπορεί να κοιμηθεί…

Νύχτα… Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, εχθρός από μόνη της.

Ο άνθρωπος γεννήθηκε με μάτια που του επιτρέπουν να βλέπει καλά, τη μέρα. Όχι τη νύχτα.

Επίσης, αν ο Θεός προόριζε τον άνθρωπο να πετά, θα του είχε δώσει φτερά (ή εναν J79) εξ αρχής. Ειρωνία… Να πρέπει εξ ορισμού να… κοιτάς ψηλά αλλά να μην είναι στη Φύση σου να πας εκεί που κοιτάς…

Μεγάλα τα στοιχήματα όταν συνδυάζονται τα παραπάνω. Και στην Αεροπορία δεν βάζεις στοιχήματα για να τα χάσεις. Πόσο μάλλον στην Πολεμική. Αν χάσεις, αυτά που χάνεις είναι πολύ περισσότερα απ’όσα μπορεί να αντέξει, να συλλάβει και να αντέξει να συλλάβει, ο κοινός νους.

Λαίλαπα ήταν το όνομα της 345ΜΔΒ στην οποία ανήκε το Α-7Η που σαν σήμερα, 2 Αυγούστου, του 1977, έπεσε κοντά στο αεροδρόμιο της Σούδας. Μαζί του, στην καταστροφή, πήρε τον χειριστή του, τον 27χρονο Βαρθολομιώτη υποσμηναγό, Θανόπουλο Σταύρο. Κατά τη διάρκεια νυχτερινής εκπαιδευτικής πτήσης βομβαρδισμού, δεν μπόρεσε ο υποσμηναγός να γυρίσει.

Άλλος ένας Ίκαρος από την Πελοππόνησο που στην Μακαρόνησο μεταμορφώθηκε σε φτερωτό άγγελο, για να συνεχίσει να προστατεύει από ψηλά- πιό ψηλά από εκεί που βλέπει ο Άνθρωπος- τις επόμενες γενιές της Αεροπορικής του Οικογένειας.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ του ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΥ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ!

ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!

Σχολιάστε

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες

Η Σημαία (Μέρος 2ο)…

Επειδή τα όσα γράφω στο μικρό σε έκταση αλλά βαρύ σε προσωπική σημασία άρθρο με τίτλο «Η Σημαία (Μέρος 1°)«,
ηχούν καλύτερα με τη συνοδεία της λύρας,

Επειδή τα όσα γράφω είναι ωραίο να τα ακους να επαναλαμβάνονται ως νόημα αλλά με άλλες λέξεις,

μοιράζομαι μαζί σας τη διαφήμιση που μου τόνωσε ξανά την πιστη μου σε αυτή τη χώρα.

Σχολιάστε

Filed under Πεσόντες, Random thoughts

Gustav Rödel- ένας σπουδαίος αλλά άγνωστος Τεύτονας κυνηγός…

Κάποιες ιστορικές φυσιογνωμίες μένουν στην ιστορία υπό αμφισβήτηση. Αμφισβητούνται είτε οι προσωπικές τους επιλογές, είτε οι δημόσιες συμπεριφορές τους, είτε οι γενικότερες ενέργειές τους. Σε έναν πόλεμο, όλα αυτά μπαίνουν σε ένα πολύ αυστηρό μικροσκόπιο, ειδικά όταν η λήξη του πολέμου σε βρει με τη μεριά των ηττημένων. Ο Σμήναρχος (Oberst) Gustav Rödel, τιμημένος με τον σταυρό των ιπποτών με φύλλα δρυός (μεταξύ άλλων), δεν αποτελεί τέτοια περίπτωση. Αξιωματικός που πάντοτε προστάτευε τους πιλότους του, τιμούσε τους πεσόντες αντιπάλους του και διακρινόταν συνεχώς για την ιπποτική συμπεριφορά του, από την αρχή ως το τέλος του πολέμου. Για αυτό και εξετάζουμε τη δράση του στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Gustav Rödel γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1915 σε μία πόλη της Σαξονίας. σε ηλικία 21 ετών, εντάχθηκε ως δόκιμος στη Luftwaffe και πέρασε εκπαίδευση μαχητικών. Πήρε μέρος στον Ισπανικό Εμφύλιο με τη Λεγεόνα του Κόνδορα. Για τις υπηρεσίες του στην Ισπανία, τιμήθηκε όπως και άλλοι 8461 με τον Χάλκινο Σταυρό της Ισπανίας με ξίφη.

Στις 15 Ιουλίου 1939 ο, υποσμηναγός πλέον, Rödel μετατέθηκε στην JG21. Όταν σχεδόν 18 μήνες αργότερα θα εμφανιζόταν στους Ελληνικούς ουρανούς, δε θα ήταν η πρώτη φορά που θα αντιμετώπιζε πολωνικά μαχητικά, καθώς συμμετείχε στην εισβολή της Πολωνίας και μάλιστα, κατέρριψε το πρώτο του PZL P.24 την πρώτη μέρα του πολέμου, την 1η Σεπτεμβρίου 1939.

Στις 24 Νοεμβρίου 1939 μετατίθεται ξανά, αυτή τη φορά στην JG27, με την οποία και θα γνώριζε τις μεγαλύτερες στιγμές επιτυχίας του. Έλαβε μέρος στη μάχη της Γαλλίας στην οποία προσέθεσε άλλες τρεις καταρρίψεις στο ενεργητικό του. Στις 12 Μαΐου, όταν ο μεγάλος Adolf Galland πέτυχε την πρώτη του κατάρριψη, ο Rödel πετούσε ως wingman του.

Στις 8 Ιουνίου ήταν το μόνο αεροσκάφος που απογειώθηκε σε αποστολή αναχαίτισης και κατέρριψε ένα Blenheim, στη θάλασσα της Μάγχης. Μέχρι να πετάξει όλα τα φύλλα του Σεπτέμβρη στο ημερολόγιο, είχε συγκεντρώσει 14 εναέριες νίκες, η πλειονότητα αυτών στη μάχη της Αγγλίας.

Πολεμώντας στην Ελλάδα, ήταν εκείνος που στην αερομαχία των Τρικάλων κατέρριψε και τα 3 μαχητικά που έχασε η ΠΑ και στην αερομαχία των Αθηνών πέντε μέρες αργότερα, κατέρριψε 3 Hurricane της RAF. Για τη μέχρι τότε δράση του, του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών στις 22 Ιουνίου του 1941.

Στις 25 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Barbarossa, ο Rödel σημείωσε την 21η του κατάρριψη, ένα δικινητήριο βομβαρδιστικό SB-3. Αυτή έμελλε να είναι και η μοναδική του κατάρριψη Σοβιετικού αεροσκάφους. Μέχρι την 4η Δεκεμβρίου οπότε και ένα P-40 Warhawk της SAAF έπεσε από τα πυρά του, είχε καταρρίψει άλλα 8 συμμαχικά μαχητικά στο θέατρο της Β. Αφρικής.

Σε διάστημα πέντε μηνών, σημείωσε άλλες δέκα καταρρίψεις και στις 23 Μαΐου ένα άλλο P-40 θα αποτελόυσε την 40η του κατάρριψη. Την 1η Νοεμβρίου, σημείωσε την τελευταία του κατάρριψη στη Β. Αφρική και συνολικά την 73η.

Με το συνεχώς συρρικνούμενο τρίτο Ράιχ, ο Σμήναρχος Rödel είδε δράση ξανά στην Ελλάδα τον Μάιο του 43. Στις 22 του μήνα, κατέρριψε τρία βρετανικά μαχητικά φτάνοντας στο σύνολο τις 78 καταρρίψεις. Με την ενέργεια αυτή, ως αποκορύφωμα, έγινε ο 255ος στον οποίο απονέμονταν ο Σταυρός των Ιπποτών με φύλλα δρυός (σε τελετή στις 20 Ιουνίου).

Συμπλήρωσε 83 εναέριες νίκες στις 10 Οκτωβρίου προτού επιστρέψει με τη JG27 στη Γερμανία. Τον Ιούνιο του 44, ηγήθηκε της JG27 στις αερομαχίες πάνω από τις ακτές της Νορμανδίας και την υπόλοιπη Γαλλία. Στις 29 Ιουνίου κατέρριψε τρία P-47 Thunderbolts της USAAF αυξάνοντας το σύνολό του σε 97 και στις 5 ιουλίου, την 98η και τελευταία του κατάρριψη, ένα P-38 Lightning της USAAF.

Ενώ ο αριθμός των καταρρίψεων του είναι υπερδιπλάσιος του κορυφαίου Αμερικανού άσσου, Richard Bong, o Rödel βρίσκεται χαμηλά στις αντίστοιχες λίστες της Luftwaffe. Το εντυπωσιακό όμως χαρακτηριστικό που κρύβεται στις καταρρίψεις του Rödel είναι ότι, όπως και ο Marseille, τις πέτυχε όλες ενάντια σε αεροσκάφη δυτικών αεροποριών, με καλύτερα εκπαιδευμένους χειριστές και χωρίς την πληθώρα «στόχων» που υπήρχε στο Ανατολικό Μέτωπο.

Λίγο πριν πέσει η αυλαία του Β ΠΠ, οι κορυφαίοι χειριστές της Luftwaffe απηυδησμένοι από τη συμπεριφορά και τα ταπεινωτικά λόγια του Hermann Göring, ζήτησαν από τον Adolf Galland να κανονίσει συνάντηση με τον Reichsmarschall. Στη συνάντηση που έμεινε στην ιστορία ως η ανταρσία των πιλότων μαχητικών, ο Göring δεν επέτρεψε τη συμμετοχή του Galland, συμμετείχε όμως μεταξύ άλλων ξακουστών χειριστών, ο Rödel ως διοικητής της 2ης Jagd Division.

Το 1957 ο Rödel εντάχθηκε στην αναγεννημένη Luftwaffe και συνταξιοδοτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1971 με τον βαθμό του Πτέραρχου της Ομοσπονδιακής Αεροπορίας της Γερμανίας.

Πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου του 1995, πλήρης ημερών στην πατρίδα του και κηδεύτηκε στο χώμα που τον ανέθρεψε.

2 Σχόλια

Filed under Αεροπορία