Σαν σήμερα, 9 Ιουνίου 1944, πριν από 70 χρόνια, διαπράχθηκε ένα… έγκλημα; Ίσως. Εγκληματικό λάθος; Σίγουρα! Οι γερμανοί είχαν βάλει σαν αμνοερίφια 600 Κρητικούς στο φορτηγό πλοίο Tanais. Οι Άγγλοι με το υποβρύχιο HMS Vivid να περιπολεί στην περιοχή της Σαντορίνης, έστειλαν τέσσερις τορπίλες, οι οποίες έπληξαν το φορτηγό πλοίο. Και μετά, σιγή…
Το φορτηγό πλοίο Tanais, προπολεμικά ιδιοκτησίας Έλληνα εφοπλιστή, είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς. Σε αυτό φόρτωσαν όπως- όπως, περίπου 600 ανθρώπους, από όλη την Κρήτη αλλά κυρίως τα Χανιά και το Ρέθυμνο. Προορισμός τους η κεντρική Ευρώπη και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το πλοίο θα τους αποβίβαζε σε κάποιο λιμάνι κι από κει θα συνέχιζαν το μακάβριο ταξίδι με φορτηγά τραίνα.
Η Wehrmacht είχε το ίδιον, για πολλούς και εν πολλοίς κατανοητούς, λόγους, να κρατά μυστικό το «φορτίο» που είχαν τα πλοία της. Οι Βρετανοί υποτίθεται ότι δεν γνώριζαν ότι στο Tanais δεν υπήρχαν πυρομαχικά και πετρέλαιο αλλά μονάχα ανθρώπινες ψυχές. Υποτίθεται…
Το πλοίο αναχώρησε από το λιμάνι της Σούδας την 8η Ιουνίου 1944 στις 20:00. Στις 03:00 είχε βρεθεί ανοιχτά της Σαντορίνης, όπου περιπολούσε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Vivid. Η Ανώτατη Διοίκηση του Βασιλικού Ναυτικού είχε δώσει σαφείς και ρητές εντολές να τορπιλίζονται όσα πλοία γερμανικών (και μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και των ιταλικών) νηοπομπών έπεφταν στα περισκόπια των υποβρυχίων της Δύναμης Μεσογείου. Ό,τι έκαναν τα U-boot στον Ατλαντικό θα έκαναν οι βρετανοί στη Μεσόγειο…
Μέσα στη νύχτα και τη φεγγαρολουσμένη θάλασσα, τέσσερις τορπίλες αποχωρίστηκαν από το Vivid. Το Tanais πήγε αύτανδρο. Όλα είχαν τελειώσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Από τους 600 περίπου επιβαίνοντες, περίπου 100 ήταν παιδιά και συνολικά, περίπου 260 Κρητικοί Εβραίοι. Οι υπόλοιποι ήταν αντιστασιακοί, αιχμάλωτοι πολέμου (κυρίως Ιταλοί και λίγοι Ρώσοι).
Σαν σήμερα πριν από ακριβώς 70 χρόνια έδωσε τη ζωή της, σε μία κατάσταση στην οποία δεν μπορούσε να προσφέρει κάτι, η αδερφή του παππού μου, η Σταυρούλα (η οποία αντιμετώπιζε κατηγορίες κατασκοπίας υπέρ των Συμμάχων), η Αγγελική και ο θείος ο Μανώλης ο Τωράκης. Ναι, στην Κρήτη είναι δύσκολο να βρεις οικογένεια να μην έχει δώσει κάποιο παιδί της για την Πατρίδα…
Η Πατρίδα, τι έκανε μετά για όλο αυτό το «συμβάν»; Τίποτε… Το αποσιώπησε. Προτίμησε να κάνει το ψάρι και να τηρήσει τη σιγή του… Δεν την έπαιρνε είπαν κάποιοι. Μην μπερδεύεστε. δεν είναι η Πατρίδα εκείνη που δεν την παίρνει. Είναι οι ανθρωπόμορφοι ψεύτες που εξουσιάζουν και κρατούν στα χέρια τους την ισχύ και τις εκδηλώσεις της Πατρίδας εκείνοι τους οποίους δεν παίρνει. Γιατί οι Άγγλοι και οι Γερμανοί έχουν στα χέρια τους τα γραμμάτεια αυτών των δήθεν πατριωτών.
Μην προσβάλλετε την Πατρίδα όπως την προσβάλλουν εκείνοι που δεν τιμούν τόσο τους ηρωικά πεσόντες, όσο και τις αδικοχαμένες ψυχές ενός Πολέμου που δυστυχώς δε μας δίδαξε όσα θα έπρεπε.
Ας πάψουμε πλέον τις απαγγελίες κατηγορίας σαν άλλες τορπίλες από το Vivid. Ας κάνουμε κάτι για να τιμήσουμε τους αδικοχαμένους νεκρούς μας. Αυτές τις ψυχές που περιμένουν κάποιου είδους δικαίωση. Γιατί ειλικρινά, όσο κι αν με θυμώνει που το λέω/ γράφω, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι αλήθεια: Αν στο πλοίο δεν υπήρχαν Εβραίοι, τίποτα από όσα σας περιέγραψα παραπάνω δε θα είχε γίνει γνωστό…
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
covert angels 