Monthly Archives: Μαΐου 2016

Έλαβε χώρα την Κυριακή 29/5/2016, η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης στη Λαμία, για τους πεσόντες της μάχης της Καμηλόβρυσης, της μάχης με την οποία έληξε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, ο επονομαζόμενος και ατυχής. Στην πρόσκληση των διοργανωτών, ο ΣΕΠΦ δε θα μπορούσε να αρνηθεί…

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, στον προαύλιο χώρο του οποίου υπάρχει αναθυμητική στήλη με τα ονόματα των πεσόντων κατά τη μάχη της Καμηλόβρυσης.

Η εκδήλωση έγινε υπό την αιγίδα του δήμου Λαμιέων και τον σύνδεσμο εφέδρων αξιωματικών νομού Φθιώτιδος. Τον δήμο εκπροσώπησε ο αντιδήμαρχος (ο οποίος και ήταν ο δήμαρχος επί των ημερών του οποίου ξεκίνησε και καθιερώθηκε η συγκεκριμένη εκδήλωση πριν περίπου 15 χρόνια) και ο οποίος απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό.

Σύσσωμο το ΔΣ του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών του νομού εκπροσώπησε τον Σύνδεσμο πλην του Προέδρου ο οποίος προέρχεται από σοβαρό χειρουργείο και δεν μπορούσε να παρευρεθεί. Ο Γραμματέας του Συλλόγου εκφώνησε και τον πανηγυρικό της ημέρας.

Στεφάνι κατέθεσε, εκπροσωπώντας την Περιφέρεια και ο αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδος.

Παρούσες φυσικά και οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας του νομού εκπροσωπώντας τη Διοίκηση Φρουράς Λαμίας, το Κέντρο Εκπαίδευσης Υλικού Πολέμου και την Αστυνομική Διεύθυνση του νομού Φθιώτιδος.

Παρόντες στη λιτή αλλά συγκινητική τελετή ήταν επίσης και εκπρόσωποι του Συλλόγου Ελληνο-ιταλικής φιλίας Αγ. Μαρίνας καθώς στον πόλεμο του 1897 σκοτώθηκαν για την Ελλάδα 15 Γαριβαλδινοί (2 από τους οποίους στη μάχη της Καμηλόβρυσης) και ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ευζώνων Προεδρικής Φρουράς καθώς οι υπόλοιποι 19 πεσόντες της μάχης ήταν Εύζωνες των ΣΕ του ΕΣ.

Τις καταθέσεις στεφάνων ακολούθησε ενός λεπτού σιγή και ο Εθνικός Ύμνος, από τη μπάντα του δήμου.

Για την ιστορία, ιδιαίτερα επιγραμματικά, καθώς θα αναφερθούμε εκτενώς σε ξεχωριστό άρθρο, η μάχη της Καμηλόβρυσης ήταν που έκλεισε τον λεγόμενο ατυχή ελληνο-τουρκικό πόλεμο, στις 7 Μαίου του 1897. Έναν πόλεμο για τον οποίο η χώρα και η κυβέρνηση Δηλιγιάννη, παρά τις αλυτρωτικές τάσεις από τη Μακεδονία και την Κρήτη, απλά δεν ήταν προετοιμασμένη.

Τα ξημερώματα της 7^ης Μαίου 1897, μετά από περίπου 1,5μήνα σφοδρών αλλά νικηφόρων για τους Τούρκους μαχών, τα στρατεύματα εμπροσθοφυλακής του Εσέτ Πασά, ανώτατου διοικητή των τουρκικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ελλάδα, επιτίθενται στις εναπομένουσες ελληνικές δυνάμεις στην Καμηλόβρυση οι οποίες και κάλυπταν την υποχώρηση όλων των υπολοίπων προς την πόλη της Λαμίας. Οι κάτοικοι της πόλης την είχαν ήδη εγκαταλείψει προτιμώντας την ασφάλεια των γύρω ορεινών χωριών. Οι 19 Εύζωνες που πολέμησαν εκεί και κράτησαν τις θέσεις τους, καθυστερώντας τέσσερα τουρκικά τάγματα, σκοτώθηκαν μέχρις ενός.

Με την ηρωική τους άμυνα, έδωσαν χρόνο στον νομάρχη Φθιωτιδοφωκίδος- όπως ονομαζόταν τότε- Κωνσταντίνο Έσλιν, να επιδώσει στον τούρκο πασά, ανεπίσημο τηλεγράφημα με το οποίο είχε δήθεν υπογραφεί ειρήνη. Η τολμηρή και παρακινδυνευμένη του ενέργεια αυτή, είχε ως αποτέλεσμα ο τουρκικός στρατός να διακόψει την προέλασή του προς την πόλη της Λαμίας. Η ανακωχή υπογράφθηκε την επόμενη μέρα και ενώ έφερε τη λήξη του πολέμου, επέφερε δυσβάσταχτους όρους για την Ελλάδα καθώς επέβαλλε πολεμικές αποζημιώσεις τις οποίες για να καλύψει η χώρα χρειάστηκε να συνάψει νέο δάνειο με τις Μεγάλες Δυνάμεις, γεγονός που επέτρεψε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στη χώρα.

Ο πόλεμος του 1897, χαρακτηρίστηκε ως ατυχής αλλά το μόνο ατυχές με αυτόν ήταν ίσως η συγκυρία. Όλα τα υπόλοιπα, συνέτειναν στην έκβασή του, με μαθηματική ακρίβεια. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να διδαχθούμε περισσότερα από τις ήττες μας παρά από τις νίκες μας ώστε να γνωρίζουμε τι λάθη διαπράξαμε προκειμένου να  μην τα επαναλάβουμε.

Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πόλεμος του 1897 θα έπρεπε να αναδειχθεί αντί να κουκουλώνεται με ντροπή. Επιπλέον δε, υπήρξαν τρανά παραδείγματα γενναιότητας και αυτοθυσίας στον πόλεμο αυτόν όπως και στους άλλους της Ελλάδας. Στιγμές φωτεινές στην πολεμική ιστορία του τόπου και είναι αυτές που τιμούμε σε εκδηλώσεις όπως αυτή. Όλοι εκείνοι οι πεσόντες, οι οποίοι έπεσαν για τους συμπολεμιστές τους και την Πατρίδα.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ. ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!