Πολλοί γονείς, και μάλιστα, απ’όσα βλέπω ολοένα και περισσότεροι, κάνουν «λάθος» με το όνομα που διαλέγουν για το παιδί τους. Κι έχεις μετά νταήδες οι οποίοι απλά ψάχνουν για τέτοια ονόματα και απλά ολοκληρώνουν την ψυχολογική καταστροφή με μία έξτρα δόση σωματικής… Τι συμβαίνει όμως όταν ένας γεωπολιτικός νταής ΝΟΜΙΖΕΙ ότι έχει βρει το κατάλληλο όνομα για το αγαπημένο του γεωστρατηγικό παιδί-εργαλείο και το ονομάζει «Τυφώνα» …
Προσοχή, περιέχει υβριστικό λεξιλόγιο
Ναι όπως καταλάβατε αναφέρομαι σε εκείνο το κράτος που νομίζει ότι επειδή έχει στα αριστερά του και πάνω του και από κάτω του θάλασσα, μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει ναυτοσύνη. Για εκείνους που ενώ στο 90% της επικράτειάς τους πας με δρόμους και αυτοκίνητο, νομίζουν ότι είναι δημοτικό τραγούδι και μπορούν να… σύρουν καράβια στο βουνό… για να μην πούμε τίποτε πιο… ροζ. Ναι για όσους δεν καταλάβατε το σεξιστικό μου αστείο, χρησιμοποιώ το ροζ, ως χαρακτηριστικό χρώμα του πορνό, το διαμετρικά αντίθετο του γαλάζιου στην πατριαρχική κοινωνία που όλοι τόσο βρίζουμε σήμερα, πατρίδα της οποίας κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η απολυταρχική μερίδα της Τουρκίας και η οποία θέλει να αποκτήσει τη γαλάζια πατρίδα! (να ξέρετε, το να εξηγείς ένα αστείο είναι ό,τι πιο ντεκαυλέ για το ίδιο το αστείο αλλά, πολλές φορές με τέτοια πολυστρωματικά αστεία πρέπει να το κάνεις για να μη χάνεις όλο σου το ακροατήριο! Τους οποίους μόλις αποκάλεσες χαζούς αλλά δεν τους χάνεις γιατί όσοι το κατάλαβαν απ’ την αρχή δεν προσβάλλονται και όσοι δεν το κατάλαβαν, είτε ντρέπονται να παραδεχτούν ότι είναι ηλίθιοι, είτε εξακολουθούν να μην το έχουν καταλάβει!)
Επίσης όπως οι περισσότεροι θα καταλάβατε αναφέρομαι στον βαλλιστικό πύραυλο- ορθότερα στην οικογένεια βαλλιστικών πυραύλων- Typhoon. Και όχι, δε θα τους κάνω τη χάρη σε ένα τέτοιο κείμενο να τον γράψω με τον τρόπο που το γράφουν εκείνοι! Επειδή δηλαδή η λεξιπενία της τουρκικής γλώσσας είναι τέτοια που να δικαιολογεί τον όρο βάρβαρος (όπως η κλάση φρεγατών τους), θα πρέπει και εγώ να τους χτυπήσω φιλικά στην πλάτη και να τους σφίξω τον ώμο; Δε Νομίζω Τάκη.
Έχουμε λοιπόν το βιομηχανικό παιδί μιας πολεμικής βιομηχανίας η οποία ανθεί και κάνει και εξαγωγές κιόλας και δίνει σκληρό συνάλλαγμα σε ένα κράτος που το μόνο που γουστάρει να κάνει είναι να το παίζει mini me των πραγματικών υπερδυνάμεων, προάγοντας μια εικόνα τοπικής υπερδύναμης. Είναι σαν την τοπική ομάδα μπάσκετ 12χρονων που έχουν πάρει το τοπικό πρωτάθλημα αλλά δεν τολμούν να τα βάλουν με την εθνική ομάδα… Μπορούν όμως να γκρινιάζουν διότι η εθνική δε συμπληρώνει το ρόστερ της από παίχτες από αυτήν ταυτην τη γειτονιά…
Αυτό το παιδί λοιπόν, αποτέλεσμα της ένωσης πολλών παραγόντων, πρωτίστως όμως μεγαλομανίας και παραφουσκωμένου εγωισμού, χρειαζόταν ένα όνομα! Καταλαβαίνετε… δε μπορείς να το φέρεις στο κεφάλι κάποιου και να είναι αβάφτιστο… Τόσοι Εβραίοι στην Ιερουσαλήμ… να μην ξέρουν τι τους βρήκε;
Και το όνομα αυτού, Typhoon ή «Τυφώνας», λες και προορίζεται από τη στιγμή που θα γεννηθεί κιόλας, να γίνει πυγμάχος. Αλλά γιατί τέτοιο όνομα; Με τόσα αεροχήματα με την ίδια χώρα προέλευσης να έχουν λάβει ονομασίες που αποτελούν τον χειρότερο εφιάλτη των διευθυντών μάρκετινγκ, και τα τυφέκια που παράγονται στη χώρα αυτή να έχουν κωδικές ονομασίες οι οποίες παραπέμπουν στο διαμέτρημα του τυφεκίου… λες και τις σκέφτηκε κάποιος τεμπέλης Γάλλος εξερευνητής της Αφρικανικής Ηπείρου… περιμένεις ότι το βαλλιστικό βλήμα της γείτονος θα έχει ονομασία εξίσου άξια χλεύης.
Γεγονός είναι ότι το τουρκομπαρόκ, δε φημίζεται για το γούστο και την αισθητική του, τουλάχιστον όχι για αυτά στο καλό άκρο του φάσματος του γούστου και της αισθητικής. Κι όμως, εκ πρώτης, εδώ φάινεται να τα πήγαν καλά… Σα να είχαν μαζευτεί όλοι οι Chris Hemsworth, Ryan Reynolds, Eric Bana και Jamie Foxx του κόσμου και να συμμετείχαν σε μια επικών διαστάσεων παρτούζα μαζί με τις Halle Berry, Halma Sayek, Sofia Vergara, Margot Robbie, Scarlet Johansson και μόνον αυτής της κατηγορίας γονίδια να βρέθηκαν στο γενετικό ισοζύγιο αυτής της συνεύρεσης.
Οπότε εκ πρώτης, φαίνεται να μη μπορούμε να κοροϊδέψουμε το όνομα… Αλλά σε μία εποχή που τα ονόματα από τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε ονομασίες προϊόντων είναι σχεδόν ισάριθμα με τον αριθμό των γαλαξιών στο ορατό σύμπαν, γιατί άραγε οι Τούρκοι επέλεξαν το όνομα «Τυφώνας»; Ακόμα και από το Σύμπαν της Μάρβελ θα μπορούσαν να πάρουν ονομασία. Κι όμως, τα wannabe αφεντικά της παιδικής χαράς της ανατολικής Μεσογείου επέλεξαν την ονομασία «Τυφώνας».
«Εντάξει ρε φίλε, διάλεξαν ένα όνομα!» θα πει κάποιος. «Εδώ οι Αμερικάνοι ονόμαζαν τα αυτοκίνητά τους από Camaro ως El Dorado!» Καθόλου τυχαίο δεν είναι. Γιατί όταν θες ο βαλλιστικός σου πύραυλος να είναι ένα εργαλείο το οποίο να προκαλεί φόβο, πρέπει και το όνομά του να είναι αντίστοιχο. Όταν θες να… αντιστρέψεις τη ρήση με τους Δαναούς και τώρα οι Δαναοί να… φοβούνται, πρέπει να έχεις κάτι εξίσου τρομακτικό στο τσεπάκι. Καλύτερα μάλλον στο μανίκι γιατί με τα αέρια της εκτόξευσης, αν το έχεις στο τσεπάκι του παντελονιού, θα κάψεις τα αποτέτοια σου… Και αν θες και το Ισραήλ να μην κοιμάται ήσυχο, επειδή νιώθει την ανάσα σου από πάνω του, πρέπει να έχεις ένα «όνομα» πίσω από το παραπέτασμα…
Και είναι το «Τυφώνας» το καλύτερο; Ναι… Στην προκειμένη περίπτωση είναι. Και είναι και πολύ ψαγμένο! Και μπράβο στους απέναντι. Γιατί δεν ήταν σαν την Hawker που απλά είχε βγάλει μια σειρά από μαχητικά που ήταν όλα τους ακραία καιρικά φαινόμενα. Εδώ έχουμε μία επί τούτου επιλογή ονομασίας, προσανατολισμένη στο να προκαλέσει φόβο. Στους Δαναούς και όχι μόνο. Γιατί; Γιατί ο μυθολογικός Τυφώνας ήταν εκείνος που έκανε τους Θεούς να εγκαταλείψουν τον Όλυμπο!
Κανένα μυθολογικό τέρας δε μπορεί να συγκριθεί με τον Τυφώνα. Τη Μέδουσα (της οποίας ολόκληρη η ιστορία είναι πραγματικά σπαραξικάρδια και εμπλέκει και τον Ποσειδώνα) τη σκότωσε ο Περσέας. Μόνο ένας ήρωας, αν και ομολογουμένως θα μπορούσε να την είχε σκοτώσει και ένας συγκεκριμένος από τους Fantastic 4. Τον Μινώταυρο (που πάλι έχουμε φοβερά kinky ιστορία με την εμπλοκή του Ποσειδώνα πάλι) τον σκότωσε ένας Ήρωας, με τη βοήθεια μιας γυναίκας και ενός πρώιμου συστήματος GPS. Τη Λερναία Ύδρα (μυθολογική αναπαράσταση του Δημοσίου) τη σκότωσε ο Ηρακλής με τη συνδρομή του Ιόλαου και το σήμα της ΝΔ.
Όμως ο Τυφών ή Τυφάων ή Τυφωεύς ήταν το κάτι άλλο… Κατ’ αρχάς η ίδια του η ύπαρξη οφείλεται στην οργή και στην επιθυμία για εκδίκηση. Ναι, για όσους δεν το περίμεναν να έρχεται… Ναι, οτιδήποτε χρησιμοποιεί ένας νταής, εκδηλώνεται με οργή, ανεξαρτήτως των πραγματικών αιτιών πίσω από τη συμπεριφορά του αυτή. Πάμε λοιπόν να γυρίσουμε το χρόνο ακόμα πιο πίσω ώστε να βρούμε κι άλλες συνδέσεις του μυθολογικού Τυφώνα με τον σημερινό.
Πάμε στην φάση που ο Δίας στέκεται αδιαμφισβήτητος ηγέτης στον Όλυμπο έχοντας μόλις εξέλθει νικητής από τη Γιγαντομαχία! Ναι, για εσάς που προτρέξατε να σκεφτείτε ότι έκανα λάθος, δεν αναφέρομαι στην Τιτανομαχία… Όλοι οι Γίγαντες έχουν σκοτωθεί στο πεδίο της μάχης, ένδοξα μεν αλλά στα μάτια της μάνας τους, μάταια. Μάνα τους ήταν μία από τις παλαιότερες Τιτανίδες, η Γαία. Η Γαία, οργισμένη και διψασμένη για εκδίκηση, στρέφεται εναντίον του Δία. Είναι προφανές ότι όταν στρέφεται εναντίον σου η ίδια η Γη, το πράγμα δεν μπορεί να πάει καλά… Και με κάτι τέτοια αναρωτιέμαι αν οι αρχαίοι Έλληνες προσπαθούσαν να εξηγήσουν την κλιματική αλλαγή και την εποχή των παγετώνων που… δεν είχαν ζήσει…
Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, η Γαία ήταν η μητέρα και των Τιτάνων, που τους είχε αποκτήσει με τον Ουρανό. Όταν οι Ολύμπιοι στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο της μυθολογίας, την Τιτανομαχία νίκησαν τους Τιτάνες, η Γαία έστειλε τους Γίγαντες, να πάρουν το αίμα των άλλων της παιδιών, πίσω. Κι έτσι ξεκίνησε ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος της μυθολογίας, η Γιγαντομαχία. Πόσο πόνο να αντέξει η μητέρα Γαία που βλέπει τα παιδιά της να σκοτώνονται ή να φυλακίζονται από τους Ολύμπιους; Πόσο να αντέξει η μητέρα Τουρκία να βλέπει το κράτος που στην επικράτειά του έχει τον Όλυμπο να κρατάει δέσμια τα νησιά του Αιγαίου; Παρατραβηγμένο; Ίσως! Ίσως και όχι…
Η Γαία ήταν έτοιμη για όλα. Δεν είχε τίποτε πλέον να χάσει. Μέσα στην οργή και την απόγνωσή της, αποφάσισε να συνευρεθεί ερωτικά με ένα πραγματικά σκοτεινό ον. Αν το καλοσκεφτούμε, κάπου εκεί η Γαία πρέπει να είπε ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΓΑΜΑ ΤΟ» και να το έκανε κιόλας πράξη! Μάλλον η Γαία έκανε το πρώτο revenge fuck της Ιστορίας (αν και, εδώ που τα λέμε, αν έμοιαζε έστω και στο ελάχιστο με τη Γαία του captain planet, εγώ προσωπικά θα ήμουν φουλ μέσα)
Ψάχνοντας λοιπόν το κατάλληλο ταίρι, στα πιο σκοτεινά σημεία της ύπαρξης, εκεί που ούτε ο Μουφάσα δεν τολμάει να πάει τον Σίμπα, βρήκε τον Τάρταρο. Ο Τάρταρος, όπως μας δείχνει και το όνομα, ήταν ό,τι πιο σκοτεινό υπήρχε στον κόσμο. Τόσο κυριολεκτικά, όσο και μεταφορικά. Και είναι λογικό αν το καλοσκεφτούμε, να πρέπει να έχει και τα ανάλογα προσόντα για να ικανοποιήσει ολόκληρη Γη, και άρα να ΠΡΕΠΕΙ να είναι όσο γίνεται πιο σκοτεινός. Θα πρέπει να ήταν ένας τύπος που θα έκανε τους Shaquille O’Neill, Tim Duncan, Pat Ewing και Big Sofo μαζί, να μοιάζουν μικροί. Και αν το καλοσκεφτούμε, και από την άλλη… ότι αναπτύσσεται ο «Τυφώνας» την εποχή που η Τουρκία χειραγωγείται από τον θείο Έρντυ… εντάξει, νομίζω καταλαβαίνετε πού τον πάω αυτόν τον παραλληλισμό…
Οι δυο τους ενώθηκαν σαρκικά και από την ένωση αυτή προέκυψε το τελευταίο από τα πολλά παιδιά της Γαίας. Και τι παιδί… Μα τι παιδί… Μάλα… Μα… Τι παιδί…Έχουμε ένα αρχέγονο ον συνώνυμο του σκότους και της τιμωρίας και μια αρχέγονη θεότητα γεμάτη οργή που ψάχνει για εκδίκηση και να προκαλέσει πόνο. Εντάξει, το ομολογώ… θα πλήρωνα για να τους δω αυτούς τους δύο να κάνουν σεξ! Αλλά τέλος πάντων, στο θέμα μας…
Το παιδί που προέκυψε από αυτήν την ένωση ήταν πανίσχυρο, οργισμένο και διψασμένο για εκδίκηση. Και το όνομα που του έδωσε η Γαία… Τυφώνας. Και από τη στιγμή που γεννήθηκε, είχε μία και μόνη αποστολή… Να εξοντώσει τον Δία και όλους τους άλλους Ολύμπιους. Ή με άλλα λόγια, όλους εκείνους που είχαν σκοτώσει τα αδέρφια του… είτε είναι Έλληνες, είτε Ισραηλίτες… ναι, το γύρισα απότομα στον σημερινό «Τυφώνα».
Να σημειώσω εδώ ότι όλα αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου, μας τα περιγράφει ο Ησίοδος! Εντάξει, όχι αυτά για το σήμερα, δε θα μπορούσε να τα ξέρει από τότε ο Ησίοδος. Αλλά ο Ησίοδος μας περιγράφει τον Τυφώνα ως τρομερό, υβριστή και άνομο. Και δε σταματά εκεί. Ισχυρίζεται ότι έχει τα πιο δυνατά χέρια απ όλα τα τέρατα στον κόσμο και τα πόδια του είναι ακούραστα.Σε κάθε του ώμο φιλοξενούσε πενήντα κεφάλια φιδιών που ξερνούσαν φωτιές, όπως έκανε κι ο ίδιος από τα μάτια του απλώς και μόνο αν σε κοιτούσαν. Και δε σταματάμε εδώ… Τα φίδια εκτός από φωτιές μιλούσαν κιόλας. Προφανώς αυτό ήταν το γυναικείο στοιχείο του τέρατος. Πότε μιλούσαν ανθρώπινα, πότε ούρλιαζαν, πότε έκαναν ήχους όπως ταύρος που μουγκρίζει και άλλοτε γαύγιζαν σα λυσσασμένα σκυλιά (εδώ εγώ κάνω συνειρμό με την ατάκα του ΑΓΕΕΘΑ Στρατηγού Φλώρου για τα σκυλιά που αλυχτάνε, αλλά τέλος πάντων…). Και καταλαβαίνετε βεβαίως ότι όλα αυτά δε θα μπορούσαν να υπάρχουν σε ένα τέρας μικρών διαστάσεων… Η Γαία από μόνη της ήταν έτσι κι αλλιώς τεράστια (και ο Ησίοδος δε μας λέει τι απέγινε ο τελευταίος που της το είπε κατάμουτρα), ο Τάρταρος συμπεράναμε παραπάνω ότι ΠΡΕΠΕΙ να ήταν τεράστιος, ε άρα και ο Τυφώνας είχε να πάρει. Κάθε φορά που περπατούσε, έτρεμε η γη και κάθε βουνό τρανταζόταν.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο λοιπόν, το λημέρι του ήταν μια σπηλιά, τεράστια προφανώς, στην Κιλικία. Για όσους δεν ξέρουν κατά πού πέφτει η Κιλικία, είναι στα παράλια της Μικράς Ασίας. Τόσο μακριά όσο και η Κύπρος… Σε μια τέτοια σπηλιά, γνώρισε και τον έρωτα της ζωής του… Τον είδα τον μορφασμό αυτόν! Ναι ρε, ερωτεύτηκε ο Τυφώνας. Ποιά; Την Έχιδνα! Η αλλιώς, όπως την αποκαλεί ο Mythologist, τη «μητέρα όλων των τεράτων». Γιατί την αποκαλεί έτσι; Γιατί πολλά από τα πιο γνωστά τέρατα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας ήταν παιδιά του Τυφώνα και της Έχιδνας (μπορεί να τα έκανε και με άλλα ταίρια αλλά δεν ξέρουμε για αυτά τα άλλα ταίρια, αλλά η μονογαμία δεν ήταν από τα ισχυρά χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας). Το λιοντάρι της Νεμέας, η Λερναία Ύδρα, ο Λάδων (ο δράκος φύλακας του Χρυσόμαλλου Δέρατος), ο Κέρβερος, η Χίμαιρα, αλλά και η Σφίγγα και ο Αετός που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα στον Καύκασο, κατ’ εντολή του Δία κιόλας, ήταν όλα παιδιά του Τυφώνα. Φανταστείτε τώρα να κάνουν ομάδα μπάσκετ όλα αυτά τα παιδιά… κάνουν τη Γκράβα να φαίνεται κολλέγιο και τους Detroit Pistons για καλόγριες!
Όταν σύμφωνα με το δημώδες άσμα «…η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…» καταλαβαίνετε ότι μόνο ένα (τεχνολογικό) «πλάσμα» σαν τον τυφώνα μπορεί να τα βάλει μαζί της. Και ίσως και να υποβάλλει και σε δοκιμασία και τον επόμενο στίχο σύμφωνα με τον οποίο «…δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά…». Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο μυθολογικός Τυφώνας προκάλεσε τους αθάνατους του Ολύμπου. Κάποια στιγμή λοιπόν, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Τυφώνας, καθοδηγούμενος και από τη μάνα του, έκρινε ότι έπρεπε να κάνει αυτό για το οποίο είχε δημιουργηθεί. Κρίμα όμως… Τόσο τεράστιο θηρίο και να είναι κανονικός μαμάκιας…
Τα βήματά του προς τον Όλυμπο ήταν αρκετά για να τρομοκρατηθούν οι «ένοικοι του βουνού» αντιλαμβανόμενοι ότι ερχόταν να τους εξοντώσει. Σκεφτείτε δηλαδή να γινόταν σήμερα… Τα κανάλια να φωνάζουν ότι οι πύραυλοι με αυτήν την ονομασία να μπορούν να πλήξουν την Αθήνα και μάλιστα πολλαπλώς. Ωπ… μισό λεπτό… αυτό ακριβώς δε γινόταν??? Προς το παρόν ο μύθος αρχίζει να φαίνεται σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία και το όνομα να πηγαίνει καταπληκτικά!
Και κάπου εδώ θα περίμενε κανείς ότι θα είχαμε μια γενναία αντίσταση, ένα last stand τύπου Θερμοπύλες από τους Θεούς… Κι όμως όχι… Οι Θεοί δείλιασαν μπροστά στον Τυφώνα. Και το πιο τρελό; Δείλιασαν τόσο που δεν αρκέστηκαν στο να εγκαταλείψουν τον Όλυμπο (που θα περίμενε κανείς να τους δίνει το τακτικό πλεονέκτημα) αλλά εγκατέλειψαν και τη χώρα. Μάλιστα, ο Πίνδαρος μας λέει ότι πήραν και μορφές ζώων και έφυγαν στην Αίγυπτο! Ο Απόλλωνας έγινε γεράκι, ο Άρης ψάρι (και κότα να γινόταν πάλι μέσα θα έπεφτε…), η Άρτεμις γάτα (μάλλον γιατί την πρόλαβε ο Ηρακλής που μεταμορφώθηκε σε ελάφι), ο Διονύσιος μεταμορφώθηκε σε κατσίκα (μη με ρωτήσει κανείς γιατί ο Πανας είναι μισός κατσίκα) και η Λητώ σε ποντίκι. Και τώρα καταλάβατε γιατί κάποιες αιγυπτιακές θεότητες έχουν μορφή σκύλου ή γάτας. «Ρε όταν εσείς λατρεύατε Θεούς, εμάς μας είχαν ήδη εγκαταλείψει ρε!» θα έλεγε ο Χάρρυ Κλύνν!
Και κάπου εδώ θα μπορούσε να τελειώνει ο μύθος και όλοι, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, να είναι ευχαριστημένοι… Όμως δυστυχώς για εκείνους, η Ελλάδα όντως ποτέ δεν πεθαίνει… κι ενώ ο Τυφώνας κατατρόμαξε τους Θεούς, ένας στους 6 έμειναν και υπερασπίστηκαν τη θέση τους. Ο ένας ήταν ο ίδιος ο αρχηγός των Θεών, ο Δίας. Εξάλλου, γνωστός γύπας της αρχαιότητας, δε χρειαζόταν να μεταμορφωθεί (αυτή τη φορά) σε κάποιο ζώο. Το συνήθιζε όταν πήγαινε ΕΚΕΙΝΟΣ για να γαμήσει… Όχι όταν ερχόταν κάποιος άλλος που ήθελε να του τον φορέσει! Η άλλη θεότητα που έμεινε ακλόνητη και μαρμαροκολώνα ήταν προφανώς η θεότητα του πολέμου. Της πολεμικής τέχνης και της στρατηγικής. Διότι οι Έλληνες ήταν ανέκαθεν πολεμικός λαός. Και ενώ ο Άρης- γνωστή κότα του δωδεκάθεου που τραυματίστηκε αργότερα από τον (θυμίζω, θνητό) Διομήδη στα παράλια της Τροίας και έτρεξε να κρυφτεί στην αγκαλιά της Αφροδίτης όπως ο Orlando Bloom έτρεξε στην αγκαλιά της Diane Kruger-ενώ ο Άρης λοιπόν σηκώθηκε κι έφυγε, η Αθηνά έμεινε στο πλευρό του πατέρα της! Δηλαδή εντάξει… πόσο πιο σημερινό Ισραήλ να γίνει η κορυφή του Ολύμπου; Και τώρα κάνω συνειρμό την Gal Gadot να υποδύεται την Αθηνά αλλά τέλος πάντων…
Το σκηνικό της μονομαχίας είχε στηθεί στον Όλυμπο. Ακόμα και ο Άδης, σύμφωνα με τον Ησίοδο είχε τρομάξει με όσα συνέβαιναν. Η Αθηνά έδωσε στον Δία την ασπίδα της με τα φίδια και το δέρμα της Αμαλθείας και όλα ήταν έτοιμα… Ο Τυφώνας πετούσε βράχους ολόκληρους στον Όλυμπο αλλά ο Δίας τινάχτηκε πάνω του προσπαθώντας να τον κάψει με τους κεραυνούς του. Αναχαίτιση δηλαδή με τα «Viper» της 330Μ «Κεραυνός»! Το παρατράβηξα μάλλον με τους παραλληλισμούς, ε;
Κι όμως ο Τυφώνας υποχώρησε και η μονομαχία μεταφέρθηκε στον Καύκασο και μετά στη Συρία! Ειλικρινά τώρα… Μόνο εγώ τα βλέπω;;; Αν όλα αυτά τα είχε πει ο Παΐσιος αντί για τον Ησίοδο θα τον είχαμε κάνει «Ευαγγέλιο» και το Κομπάνι, τη «Μέκκα» των αριστεριστών ενόπλων χριστιανών αλλά τέλος πάντων…
Και εκεί στη Συρία, ο Τυφώνας κατάφερε να πάρει το αδαμάντινο (από διαμάντια, όχι αδαμάντιο) δρεπάνι του Δία και με αυτό να του κόψει τους τένοντες από όλα τα άκρα. Θυμίζω ότι το δρεπάνι αυτό είναι σαν το «αφρικάνικο μαχαίρι» στον Σταυρό του νότου του Καββαδία, καθώς με αυτό ο Τιτάνας Κρόνος έκοψε τα απ’ αυτά του Ουρανού. Αυτό έγινε πολύ καιρό πριν ο ίδιος πάθει δυσπεψία αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Επίσης βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη σύνδεση με την παροιμία για τους ανέμους και τις θύελλες καθώς ο θερισμός γίνεται πάντα με δρεπάνι αλλά και αυτό είναι μάλλον προϊόν της δικής μου ανώμαλης αλληλουχίας σκέψεων. Με τον Δία ακινητοποιημένο, αντί να τον αποτελειώσει, τον μετέφερε ο Τυφώνας σε μια σπηλιά στην Κιλικία και έβαλε να τον φυλάει η δράκαινα Δελφύνη. Και στην κρίσιμη αυτή φάση, δύο άλλοι θεοί ξύπνησαν και προσέτρεξαν σε βοήθεια του Βασιλιά τους. Ο Ερμής και ο Πάνας. Ο Ερμής κουβάλησε τον Πάνα ο οποίος με τις γνώσεις του έφτιαξε ξανά τους τένοντες του Δία. Είναι λίγο συγκεχυμένο το πώς κατάφεραν να περάσουν τη δράκαινα αλλά οι φανατικοί του Shrek μάλλον θα διέκριναν ότι οι δράκαινες από τότε είχαν αδυναμία στα… τετράποδα που κυκλοφορούν σε αγροκτήματα… Ναι, ο Πάνας είναι μόνο μισός κατσίκα αλλά είναι εκείνο το μισό που μετράει!
Μη σας τα πολυλογώ, σαν σε συνέχεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, σηκώθηκε ξανά ο Δίας μετά τις αρθροσκοπήσεις του Πάνα και ακολούθησε μια επική τερατομαχία με τον Τυφώνα να πετάει βουνά και τον Δία να απαντά με κεραυνούς – αν και οι οπαδοί των Πόκεμον μάλλον θα απορούν στο πώς μπορεί ο ηλεκτρισμός να νικήσει την πέτρα… Λέγεται ότι ο Τυφώνας μάτωσε τόσο πολύ που το αίμα του, πέφτοντας στη γη στερεοποιήθηκε σχηματίζοντας την οροσειρά του Αίμου. Ο τελευταίος γύρος της μονομαχίας δεν ήταν ούτε στη ζούγκλα ούτε στο Λας Βέγκας αλλά στην Ιταλία. Ο Δίας κατάφερε και σήκωσε όλη την Αίτνα, την πέταξε και καταπλάκωσε τον ανήμπορο πλέον Τυφώνα. Τώρα ξέρετε γιατί ξεσπά το ηφαίστειο… Μην ακούσω τίποτε επιστημονικές μπουρδολογίες περί μάγματος, τεκτονικών πλακών και πιέσεων! Πρώτοι εδώ!
Ο μύθος του Τυφώνα έχει χρησιμοποιηθεί για να καταδείξει τη μανία της Φύσης απέναντι στην ανθρώπινη παρέμβαση και ορθώς. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να καταδείξει τη μετάβαση από τη λατρεία των αρχαίων θεών στις νέες θρησκείες. Τώρα, χρησιμοποιήθηκε και για να βαφτίσει ένα πυραυλικό σύστημα εδάφους-εδάφους, ανεπτυγμένο από έναν γεωπολιτικό νταή που δε μπορεί να ανεχτεί τίποτε διαφορετικό στη γειτονιά του αλλά εκπροσωπεί ό,τι πιο σκοτεινό στην παγκόσμια ιστορία. Ακόμα και η ναζιστική Γερμανία με την οποία η Τουρκία είχε συνεργασία μέχρι… τον Απρίλιο του 1945, αποτέλεσε μάστιγα για τον πλανήτη μονάχα για μια δεκαετία. Η Τουρκία, σε οποιαδήποτε μορφή της, από τους Σελτζούκους ως τη σημερινή νεοθωμανική Τουρκία, υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει.
Όταν όμως επιλέγουμε ένα όνομα, φαίνεται πως επιλέγουμε και το κομμάτι του μύθου που μας συμφέρει… Και αυτό φαίνεται πως έκαναν και οι γείτονες. Διότι σε αντίθεση με τον στίχο που ερμηνεύει ο Μητροπάνος, οι θεοί δε «…’δώσαν στο κρύο τα κλειδιά και αυτοκτονήσανε», αν και σύμφωνα με τον Ιαπωνικό κώδικα τιμής, θα έπρεπε μετά τη δειλία τους να προβούν σε σεποκου… Εδώ είναι Βαλκάνια όμως. Και εδώ τα πράγματα δεν είναι απλά. Διότι ακόμα κι αν οι περισσότεροι εγκαταλείψουν το σπίτι τους, θα μείνουν οι λίγοι… επί έδρας. Και πάντα θα υπάρχει κάποιος Βελισσαρίου, κάποιος Πλαστήρας, κάποιος Δινόπουλος ή κάποιος Σαλιάρης να θυμίσει σε όλους τι παθαίνουν οι Τυφώνες και τα αφεντικά τους, όσο ισχυροί κι αν φαίνονται εξ όψεος ή όσο κι αν φαίνεται ότι επικράτησαν σε κάποιο σημείο της Ιστορίας!
covert angels 