Ημέρα τιμής και θύμησης για τον υποσμηναγό Κωστολάμπρο Γεώργιο της 335ΜΔΒ η σημερινή, ο οποίος σαν σήμερα 18/1/1968 έδωσε τη ζωή του για την Πατρίδα.
Έγινε κι εκείνος ένας από τους αγγέλους που πήραν μαζί τους στο Άπειρο οι διαβόητοι Αστρομαχητές όταν το F-104 του οποίου ήταν χειριστής κατέπεσε στο παλιό πεδίο βολής του Μαραθώνα, λόγω απώλειας στήριξης.
Καλό και ασφαλές ταξίδι στο Απέραντο κύριε υποσμηναγέ!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Εβδομηνταδύο χρόνια πριν, η ΠΑ έχανε άξιους χειριστές κατά τη διάρκεια του αιματηρότατου Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.
Δώδεκα χρόνια σαν σήμερα είναι που η ΠΑ έχασε άλλον έναν ικανό χειριστή σε έναν άλλο πραγματικό πόλεμο! Στον ετήσιο πόλεμο που εμπλέκεται η ΠΑ. Τον θερινό πόλεμο με τις πυρκαγιές.
Πριν 72 χρόνια, ο κορμός της τότε ΠΑ αποτελούνταν από PZL P24. Πριν 12 χρόνια, ο σαν σήμερα πεσών της ΠΑ πετούσε PZL M18 Dromader.
Ο Αθανάσιος Μπεσλεμές ονομάστηκε ανθυποσμηναγός το 1994 και ξεκίνησε την πτητική του καριέρα σε βομβαρδιστικά, τύπου Α-7Ε, υπηρετώντας στη θρυλική 336 Όλυμπος. Ως υποσμηναγός μετατέθηκε στην 359 ΜΑΕΔΥ, πετώντας και πάλι βομβαρδιστικά. Αυτή τη φορά όμως, τα βομβαρδιστικά που πετούσε, ήταν φορτωμένα με υγρό πυρ, όχι χαλύβδινο. Αξιωματικός ευσυνείδητος που αγαπούσε τη δουλειά του και ακούραστος, ο υποσμηναγός από τη Λαμία κατανοούσε τη σπουδαιότητα των αποστολών που αναλάμβαναν οι ‘καμήλες’ της ΠΑ.
Πριν δώδεκα χρόνια, στις μεγάλες φωτιές που μαίνονταν στην Κέρκυρα, ο υποσμηναγός Μπεσλεμές Αθανάσιος, επανδρώνοντας το δικό του «μαχητικό» PZL, έπεσε κατά τη μάχη με τον πύρινο εχθρό. Η τραγική συγκυρία και ειρωνία είναι ότι μία μέρα μετά τη μέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο άτυχος χειριστής κατέπεσε στο όρος Παντοκράτωρ!
Τιμή και δόξα στον υποσμηναγό Μπεσλεμέ Αθανάσιο ο οποίος επιβεβαίωσε το όνομά του και με τη θυσία του στον ακήρυχτο πόλεμο στον οποίο κάθε καλοκαίρι εισέρχεται η ΠΑ, πέρασε στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ.
ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!
Επειδή τα όσα γράφω στο μικρό σε έκταση αλλά βαρύ σε προσωπική σημασία άρθρο με τίτλο «Η Σημαία (Μέρος 1°)«,
ηχούν καλύτερα με τη συνοδεία της λύρας,
Επειδή τα όσα γράφω είναι ωραίο να τα ακους να επαναλαμβάνονται ως νόημα αλλά με άλλες λέξεις,
μοιράζομαι μαζί σας τη διαφήμιση που μου τόνωσε ξανά την πιστη μου σε αυτή τη χώρα.
Filed under Πεσόντες, Random thoughts
Παρ’ όλο που για κάποιους είναι ένα κουρέλι, κι αν είναι σε κάποια μακρινή γωνιά του ελληνισμού αποτελεί (άκουσον ακουσον) ένα ανεπίσημο πανί που το παίρνει ο αέρας,
Ανεξάρτητα από το πόσα έχει περάσει και πόσο πληγωμένη είναι, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολοι γίνονται οι καιροί, πάντα εκείνη θα βρίσκει τρόπο να κυματίζει ελεύθερη με χάρη και γενναιότητα. Είτε σε ιστό κανονικό που να βαστά το τεράστιο βάρος της, είτε στην πλάτη κάποιου νεαρού με το όνομα Σπύρος.
Για να μας θυμίζει πάντα πως οφείλουμε το ότι είμαστε ελεύθεροι σε κάποιους που πολέμησαν για μας και δεν είναι μαζί μας.
Σήμερα που κοντεύει να συνταξιοδοτηθεί ο Ιούλιος, θυμόμαστε έναν νεαρό ανθυποσμηναγό που παρέδωσε στις πτέρυγές του στην αεροπορική ιδέα πριν προλάβει καλά καλά να νιώσει το βάρος τους στο στήθος του.
Σαν σήμερα το 1953, ο ανθυποσμηναγός Ζορμπάς Ιωάννης, ονομασθείς ιπτάμενος ανθυποσμηναγός τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, σκοτώθηκε όταν το Spitfire του καρφώθηκε στη θάλασσα κοντά στην περιοχή του Πεδίου Βολής της Μίκρας.
Ειρωνία αποτελεί το γεγονός ότι το Spitfire προερχόταν ως σχέδιο από ένα από τα κορυφαία αγωνιστικά υδροπλάνα της περιόδου του Μεσοπολέμου.
Σήμερα λοιπόν, 30 Ιουλίου, τιμούμε τον 40° χρονολογικά ιπτάμενο ιππότη της ΠΑ που σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας με Spitifire. Έναν νεοσσό που η θυσία του, στέρησε από τους συναδέλφους του στην οικεία του 113 Πτέρυγα Μάχης, το χαμόγελο που τον χαρακτήριζε.
Αιώνια Τιμή και Δόξα στον Ανθυποσμηναγό Ζορμπά Ιωάννη.
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!
Sometimes, brothers don’t share the same surname
Μαζεύω αναμνήσεις, συγκεντρώνω πληροφορίες… μεγαλώνω και μαθαίνω, μαθαίνω και επιβιώνω. Επιβιώνω και αγαπώ κάποιες Αρχές και τις Αξίες που τις συνοδεύουν.
Μία από αυτές τις αξίες είναι η Πατρίδα. Ναι, η ίδια πατρίδα που κάθε μέρα με πληγώνει όταν με διάφορους, άμεσους και έμμεσους τρόπους μου δείχνει ότι γράφει κανονικότατα ό,τι έκανα και ίσως ό,τι ΘΑ κάνω για εκείνη! Κι όμως, εγώ εκεί, δε με νοιάζει τι μπορεί να κάνει η πατρίδα μου για μένα αλλά τι μπορώ εγώ να κάνω για την Πατρίδα μου!
Άλλη μία, είναι η Σημαία και ό,τι εκείνη συμβολίζει! Δε μπορείτε να φανταστείτε τι πλήγμα ήταν για μένα τα Ίμια και φυσικά, όλες οι διαδηλώσεις στις οποίες είδα να καίνε την Ελληνική Σημαία όσο στεκόμουν ακίνητος στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Συνέχεια
Είμαι λευκό,
Είμαι φως, ζωοδόχο
Είμαι μάρμαρο, ακίνητο, αιώνιο σαν αυτό όπου πατάω.
Είμαι ιδέα, κινούμενη στα πέρατα της γνώσης, στα όρια της ψυχής ενός ζεϊμπέκη
Είμαι πνεύμα, ασυμβίβαστο, άπιαστο, ελεύθερο, από το χρόνο ανέγγιχτο
Είμαι γαλάζιο,
Είμαι ουρανός, μία πεπερασμένη αιγίδα για τον κόσμο την οποία φοράω στη μέση μου
Είμαι θάλασσα, που αγκαλιάζει και φιλάει τον ουρανό στο άπειρο του ορίζοντα, μια δέσμευση προστασίας προς τις επόμενες γενεές
Είμαι δάκρυ, που σαν ποτάμι κυλάει για να συναντήσει τη θάλασσα των λυγμών των αιώνιων ψυχών των προηγούμενων όμως γενεών
Είμαι κόκκινο,
Είμαι αίμα, και κυλάω στις φλέβες κάθε γενιάς μετά από μένα
Είμαι φωτιά, άσβεστη ως ιδέα, ίδια η Ελλάδα
Είμαι αγάπη, που λιώνει τους πάγους μέσα στους οποίους χωρίς να τρέμω, στέκω
Είμαι δαίμονας, μη με κοιτάς. Μη με αγγίζεις. Μόνο οι όμοιοί μου μπορούν να με νιώσουν χωρίς να πληγωθούν
Είμαι μαύρο,
Είμαι θάνατος, φυλακισμένος με δεσμά που ως φως ζωοδόχο, μόνο εγώ μπορώ να λύσω.
Είμαι σκοτάδι, όταν γυρνώ την πλάτη μου στο πλήθος
Είμαι σώμα, ένα παλάτι, το μόνο απτό στον χρόνο, που φιλοξενεί προσωρινά το μεγαλείο του πνεύματός μου
Είμαι πένθος, για όσους με άγγιξαν χωρίς να με πιστεύουν
Είμαι μίσος, για εκείνους που με κοίταξαν μόνο με φθόνο και χωρίς να με θαυμάζουν
Είμαι χρυσό,
Είμαι άμμος, σαν τον χρόνο που κυλάει και τον χώρο που καταρρέει γύρω μου πριν ενωθεί μέσα μου με τη θάλασσα του απείρου
Είμαι νίκη,
Είμαι γιορτή, όπως είναι κάθε Κυριακή
Είμαι ένας, αλλά είμαι και δυο που γίναν ένας
Είμαι τα πάντα,
Είμαι για πάντα,
Είμαι Εύζων.
covert angels 