Έλαβα ως αργοπορημένο δώρο για τη γιορτή μου το βιβλίο «Αιγαίο ώρα μηδέν» του Μίλτου Αντωνιάδη από τις εκδόσεις Memento. Ομολογώ ότι τα βιβλία που έχω λάβει τα τελευταία χρόνια σε γενέθλια και ονομαστική εορτή έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά. Το τελευταίο βιβλίο σε αυτήν την αλυσίδα, δεν αποτελεί εξαίρεση.
Filed under Strategic thinking, Thoughts
Στα προηγούμενα άρθρα του κύκλου αυτού, ασχοληθήκαμε με τα πράγματα που μπορούν να γίνουν ώστε να ενισχυθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας, κατά κάποιον τρόπο πρωτογενώς. Ανακύπτουν όμως πολλά ερωτήματα σχετικά με τη δυνατότητα υλοποίησης αυτών και μεταξύ αυτών, ένα πολύ ένα σοβαρό- πού θα βρεθούν τα χρήματα για να γίνουν όλες αυτές οι επενδύσεις που- κάποιοι θα ισχυριστούν ότι με αφέλεια- αναφέρονται. Σε αυτό το 4ο μέρος της σειράς, θα επιχειρηθεί η παράθεση ορισμένων προτάσεων οικονομίας και αύξησης παραγωγικότητας στο δημόσιο τομέα και συνδυαστικά, η ανάπτυξη κι άλλων τομέων της οικονομίας και της βιομηχανίας, δήθεν αντιπαραγωγικών…
Filed under Connecting Science, Strategic thinking, Thoughts
Είναι πάντα δύσκολο να καλύπτεις τη θέση κάποιου μεγάλου άνδρα. Ο κόσμος είναι πάντοτε μικρός και μικρόψυχος και πάντα συγκρίνει. Εσένα με τον πατέρα σου, εσένα με τον θείο σου, αυτόν που γνώρισε με εσένα που δε θέλει να σε γνωρίσει- μόνο για να μπορεί να σε μειώνει. Όταν καταφέρνεις και ξεπερνάς τα δικά σου σύμπλοκα και κάνεις το καθήκον σου, κανείς δεν μπορεί να έχει για σένα άποψη. Και ακόμη κι αν έχει, ο χρόνος και η ζωή δικαιώνουν εκείνον που υπηρέτησε με αγάπη και τιμή τις αξίες και τις αρχές του…
Είναι βαριά η τρέχουσα εβδομάδα για την 115ΠΜ. Ακόμη πιο βαριά είναι η μέρα η σημερινή για την ΠΑ. Πώς να συγκρίνεις τα δικά σου επιτεύγματα με του Κώστα Περρικού; Πώς να μπορέσεις να συναγωνιστείς έναν άνδρα σαν κι αυτόν; Δεν αντιλέγω- Πολλοί υπήρξαν σαν κι αυτόν. Πολλοί περισσότεροι όμως, δεν ήταν σαν κι αυτόν. Γιατί να τον συναγωνιστείς όμως; Επειδή έλαχε το λάδι στο δικό σου καντήλι να στερέψει την ίδια μέρα που εκτέλεσαν εκείνον, οι κατοχικές δυνάμεις;
Σαν σήμερα λοιπόν, 4 Φεβρουαρίου του 1966, μία εντελώς άρτια ημερομηνία, έφυγε ένας άλλος ήρωας, άλλο ένα παιδί της αεροπορικής μήτρας ο οποίος με αυτοθυσία προσέφερε περισσότερα απ’ όσα είχε για να δώσει, για την Πατρίδα. Και όταν η Πατρίδα και η Υπηρεσία το επέβαλλε, εκείνος έδωσε και τη ζωή του. Γνήσιο τέκνο της Αεροπορίας και της 115ΠΜ, ο ανθυποσμηναγός Σπυρόπουλος Παναγιώτης, πνίγηκε στη θαλάσσια περιοχή της Σούδας, όταν κατέπεσε το F-84F στα χειριστήρια του οποίου βρισκόταν.
Αιωνία του η Μνήμη!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Έχουμε ως ευρύ κοινό, λανθασμένα σε μεγάλο βαθμό, συνδέσει τους θανάτους της ΠΑ αποκλειστικά με μαχητικά υψηλών επιδόσεων και αναχαιτίσεις εισβολέων στην μπροστινή αυλή του σπιτιού μας. Δεν είναι πάντα ακριβώς έτσι όμως…
Η ΠΑ είναι ένα σύστημα, ένας οργανισμός που καλύπτει την επικράτεια, σε όλους τους άξονές της. Σαρώνει τους ουρανούς, σαρώνει και τις θάλασσες. Και για αυτά, πληρώνει βαρύ τίμημα σε ανθρώπινο αίμα. Ούτε η τεχνολογία της κάθε εποχής, ούτε το γεγονός ότι οι ιπτάμενοι είναι βαθμοφόροι μπορεί να τους προφυλάξει από τον κίνδυνο.
Σαν σήμερα 22/1 πριν από ακριβώς 21 χρόνια, σημειώθηκε το τραγικό περιστατικό στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας και στο οποίο έχασαν τη ζωή τους, οι τρεις αεροπόροι του πληρώματος του HU-16 Albatross της 353MNΣ της 112ΠΜ. Το αεροπλάνο το οποίο τα πληρώματα χαϊδευτικά αποκαλούσαν Γκούφυ, δεν συχγώρεσε εκείνη τη μέρα και δεν προσγειώθηκε…
Ήταν ο Αντισμήναρχος Ζαφειράκης Παναγιώτης, ο Σμηναγός Δημόπουλος Χρήστος και ο Ανθυπασπιστής Παπαμιχαήλ Κωνσταντίνος.
Αιωνία τους η Μνήμη! ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Κάποιοι κύκλοι είναι πράγματι μυστήριοι και θλιβεροί!
Στις 21/1 του 1954, σκοτώνεται ο ανθυποσμηναγός Μαρουσός Στέφανος. Άλλος ένας νεαρός αετός που έκαψε τα φτερά του υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της φλόγας της εθνικής κυριαρχίας να παραμένει αναμμένη.
Από τη μέρα που σκοτώθηκε ο Ανθυποσμηναγός Μαρουσος με το F-84G του, η ΠΑ δεν είχε θρυνήσει άλλο θύμα τον μήνα Ιανουάριο.
Τέσσερα χρόνια πέρασαν με την κατάσταση να είναι ίδια… Ακριβώς τέσσερα χρόνια!
Την ίδια μέρα, στις 21/1 του 1958, ένα άλλο F-84G έμελλε να πάρει τη ζωή ενός άλλου ανθυποσμηναγού! Του ανθυποσμηναγού Κάγκαλου Γεώργιου!
Αιωνία η Μνήμη υμών και η Τιμή ημών!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Σαν σήμερα, 26 Νοεμβρίου, πριν από 20 χρόνια…
Τα αεροδρόμια της Θεσσαλίας και της Βοιωτίας έχουν πολλή κίνηση. Με το ξημέρωμα σχεδόν, 4 κομήτες από τη Ν. Αγχίαλο και ισάριθμοι από την Τανάγρα απογειώνονται με πορεία προς το βόρειο Αιγαίο. Τέσσερα F-16 Block 30 από την 330 ΜΠΚ (τότε δεν είχαν παραγγελθεί καν τα Block 50) και 4 Mirage 2000EGM από την 331 ΜΠΚ για να συναντηθούν στο κλασικό πεδίο βολών/ ασκήσεων του Βορείου Αιγαίου, λίγο βορειότερα της Σκύρου. Αποτελούν τμήμα της άσκησης «Ιέραξ 3».
Αερομαχίες μεταξύ διαφορετικών αεροσκαφών εφαρμόζονται από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ οπότε και ιδρύθηκε το US Navy Fighter Weapons’ School (κατά κόσμον TOP GUN ή ελληνιστή ΣΟΤ), προκειμένου να γίνεται όσο πιο ρεαλιστική γίνεται η εκπαίδευση των χειριστών. Αυτές περιγράφονται ως Dissimilar Air Combat Manouvering (DACM) ή αλλιώς Dissimilar Air Combat Tactics (DACT).
Λίγο μετά τις 10:00, της 26ης Νοεμβρίου 1992, ο σμηναγός Αλέξης Μπρίντακ με το Γεράκι του είχε πάρει την ουρά ενός εκ των δίλιτρων, με χειριστή τον υποσμηναγό Δημήτριο Μπράτσιο. Η μεταξύ τους απόσταση δεν επέτρεπε χρήση Sidewinder και το Μ61Α1 ήταν μονόδρομος. Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αν θα είναι FOX 2 ή FOX 3. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, πάλι kill είναι…
Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά, από κοινούς γνωστούς όμως έχω μάθει ότι ο Μπρίντακ είναι από τους πιλότους που έχουν την πτήση με μαχητικό στο αίμα τους. Μονίμως γελαστός στο έδαφος, παγερός εκτελεστής στον αέρα. Μία απροσεξία και σε έχει κάνει δικό του.
Ο Μπράτσιος, δεν είναι κι αυτός πρωτάρης. Αν μη τι άλλο, γνωρίζει πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του δικού του μαχητικού και εκμεταλλευόμενος τα ελαφρώς καλύτερα χαρακτηριστικά στιγμιαίας στροφής του Mirage, επιχείρησε ένα break ώστε να βγει εκτός παραμέτρων βολής του F-16 και να υποχρεώσει τον Μπρίντακ σε overshoot.
Η εμπειρία του Κωνσταντινουπολίτη Μπρίντακ όμως, του επέτρεψε να παραμείνει πίσω από τον αντικατοπτρισμό. Δυστυχώς όμως, το αεροπλάνο που είχε μπροστά του, ήταν ολότελα αληθινό και καθόλου αντικατοπτρισμός. Ο απότομος ελιγμός του Mirage το έκανε να χάσει απότομα ταχύτητα, μειώνοντας ακόμη περισσότερο την, ήδη μικρή, απόσταση ανάμεσα στους δύο εξασκούμενους ιππότες. Και σε αυτές τις ταχύτητες, τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Πάρα πολύ γρήγορα…
Ο Μπρίντακ δεν πρόλαβε να αλλάξει πορεία. Ίσως, εγώ ως ρομαντικός και εξωτερικός παρατηρητής να το βλέπω έτσι, να μην ήθελε… Ίσως η επιθυμία του για επικράτηση, να τον παρακινούσε να μείνει εκεί, κολλημένος πίσω από την ουρά του Mirage. Ήταν αυτή η ουρά που έκοψε το γεράκι στα δύο. Σα ζεστό μαχαίρι μέσα από βούτυρο, δεν άντεξαν οι μεταλλικές κατασκευές και μαζί τους, παρέσυραν ακαριαία και τον σμηναγό Αλέξιο Μπρίντακ. Ο υποσμηναγός Μπράτσιος πρόλαβε και χρησιμοποίησε το εκτινασσόμενο κάθισμα του Mirage που είχε καταστεί ανεξέλεγκτο.
Παλιός Φαντομάς μου είχε πει ότι αν ως πιλότος μαχητικού σκέφτεσαι κατά τη διάρκεια της αερομαχίας, ότι αν το κάνω αυτό μπορεί και να μην γυρίσω, καλύτερα να τα μαζέψεις και να γυρίσεις σπίτι σου. Ίσως σε αυτά τα πλαίσια να λειτούργησε και ο Σιαλμάς, στα ίδια και ο Αναστασάκης και τόσοι άλλοι. Σίγουρα με αυτόν τον τρόπο σκέψης λειτουργούσε και ο Αλέξης Μπρίντακ. Και είναι δύσκολο για την Ελληνίδα μάνα, σύζυγο, ερωμένη να το δεχτεί, ναι το καταλαβαίνω. Αλλά είναι τέτοιο το λειτούργημα του αεροπόρου και τέτοιες οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πολεμά που νομίζω ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Και δε θα δέχονταν οι σύγχρονοι ιππότες μας να ήταν αλλιώς.
Ο σμηναγός Αλέξης Μπρίντακ ήταν ο πρώτος πεσών της ΠΑ με μαχητικά 3ης γενιάς. Έπεσε εν ώρα καθήκοντος, κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης για την υπεράσπιση του ζωτικού χώρου, των σύγχρονων Θερμοπυλών του Αιγαίου. Έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι άνθρωποι της ΠΑ εκπαιδεύονται όπως θα πολεμήσουν διότι αλλιώς, θα πολεμήσουν όπως εκπαιδεύτηκαν.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΣΜΗΝΑΓΟ ΑΛΕΞΙΟ ΜΠΡΙΝΤΑΚ!
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Επειδή τα όσα γράφω στο μικρό σε έκταση αλλά βαρύ σε προσωπική σημασία άρθρο με τίτλο «Η Σημαία (Μέρος 1°)«,
ηχούν καλύτερα με τη συνοδεία της λύρας,
Επειδή τα όσα γράφω είναι ωραίο να τα ακους να επαναλαμβάνονται ως νόημα αλλά με άλλες λέξεις,
μοιράζομαι μαζί σας τη διαφήμιση που μου τόνωσε ξανά την πιστη μου σε αυτή τη χώρα.
Filed under Πεσόντες, Random thoughts
covert angels 