Η σημασία της Φρουράς για μένα

Μαζεύω αναμνήσεις, συγκεντρώνω πληροφορίες… μεγαλώνω και μαθαίνω, μαθαίνω και επιβιώνω. Επιβιώνω και αγαπώ κάποιες Αρχές και τις Αξίες που τις συνοδεύουν.

Μία από αυτές τις αξίες είναι η Πατρίδα. Ναι, η ίδια πατρίδα που κάθε μέρα με πληγώνει όταν με διάφορους, άμεσους και έμμεσους τρόπους μου δείχνει ότι γράφει κανονικότατα ό,τι έκανα και ίσως ό,τι ΘΑ κάνω για εκείνη! Κι όμως, εγώ εκεί, δε με νοιάζει τι μπορεί να κάνει η πατρίδα μου για μένα αλλά τι μπορώ εγώ να κάνω για την Πατρίδα μου!

Άλλη μία, είναι η Σημαία και ό,τι εκείνη συμβολίζει! Δε μπορείτε να φανταστείτε τι πλήγμα ήταν για μένα τα Ίμια και φυσικά, όλες οι διαδηλώσεις στις οποίες είδα να καίνε την Ελληνική Σημαία όσο στεκόμουν ακίνητος στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Αυτές τις δύο αξίες ήθελα να υπηρετήσω κατά τη διάρκεια της θητείας μου. Γι’ αυτό και αγωνίστηκα να μπω στη Φρουρά. Ακόμη και αυτό έχει ιστορία για μένα. Πρώτη φορά πήγα στη Φρουρά 20/12 ενώ ήμουν με άδεια μεταθέσεως. Στολή εξόδου με το σήμα του Μαχητή από το κέντρο της Λαμίας και σκάω μύτη στο στρατόπεδο Γεώργιος Τζαβέλας. Ο Α.Μ. βλέπει την τυρόπιτα και μου γαβγίζει ως όφειλε να κάνει. Μετά το αρχικό του σοκ με στέλνει στο εποπτείο. ΒΑΥΔΜ ήταν ο Αν******ος. Η Φρουρά είχε πάει για γυμναστική. Σε όλους έλεγα την ίδια ιστορία. Ήμουν Υλικού Πολέμου. Δεν είχα βύσμα, με στείλαν με μετάταξη Πυροβολικό. Δεν ήρθε κάποιος από τη Φρουρά στο κέντρο αλλά είμαι πλέον ΣΤΡ (ΠΒ). Ήρθα αυτοπροσώπως μήπως και προλάβω τις εξελίξεις!

Όλοι μου απαντούσαν το ίδιο… Η επιλογή γίνεται στα κέντρα αλλά επειδή είσαι ψηλός και θέλεις, κάτσε να δούμε τι θα πει και ο ανώτερος. Από τον Αν******ο με ανέλαβε μία φάτσα που αργότερα έγινε ο ανθ/της Παπα******ος, μετά συναντήθηκα με έναν υπολοχαγό (τον Τρ********λη), μετά μπήκε μέσα ένας λοχαγός (ο Τ*****ς). Όλοι έλεγαν το ίδιο εκτός από τον Τ****ή ο οποίος είπε το ίδιο συν το… τι τον κρατάτε εδώ; Παρουσιάστε τον στον κύριο διοικητή! Εκείνες τις μέρες διοικητής ήταν ακόμη ο Σ******ς. Δεν είχε αναλάβει ακόμη ο Τ****ς (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ανέλαβε όσο ήμουν υποψήφιος). Από εκείνον έφαγα το τελικό άκυρο με μία υποσημείωση… Στην Ελλάδα είμαστε. Αν το θέλεις τόσο πολύ, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πιο έμμεσοι…

Κι έτσι έπραξα. Και δε μετανιώνω ούτε στιγμή! Έχω να λέω ότι- οι άλλοι με έχρισαν να- είμαι το καυλοτσόλι της 97 και ο εύζωνας που έβαλε βύσμα για να μπει και όχι να βγει από τη Φρουρά! Κι όταν με ρώτησε ο Κελέσης στη συνέντευξη στους υποψήφιους πρώτη μέρα γιατί έβαλα βύσμα, μήπως για να είμαι Αθήνα του απάντησα άμεσα και με παρρησία, ότι ήθελα να φορέσω τον γαλάζιο μπερέ. Ήθελα να μπορώ να λέω ότι είμαι Εύζων!

Όταν γίνεις εύζωνας και πάρεις τον μπερέ, όσο φοράς τη στολή εξόδου, σε πιάνουν- κακώς- όλα όσα πιάνουν κι έναν οποιοδήποτε φαντάρο. Όταν φοράς τα ευζωνικά όμως… Όταν φοράς τον ντουλαμά, άσε τα λευκά, εκτελείς ένα καθήκον πολύ ανώτερο απ’ όσο μπορούν να συλλάβουν οι υπόλοιποι κοινοί στρατευμένοι και μη. Δεν υπηρετείς τον διοικητή σου, δεν υπηρετείς τον λοχαγό σου. Υπηρετείς την Πατρίδα σου, τη Σημαία σου απευθείας, χωρίς μεσάζοντες. Υπηρετείς Ιδανικά απέναντι στα οποία κανείς δεν έχει άποψη και όλοι, ΜΑ όλοι, κοιτάμε ψηλά!

Πριν μπω στο λόχο υποψηφίων, τη Φρουρά την έβλεπα ως το μέρος όπου μπορείς να υπηρετήσεις σοβαρή θητεία. Να είσαι όπως πρέπει μέχρι τη μέρα που απολύεσαι, να κάνεις μια δουλειά τέλεια, να είσαι κομμάτι μιας ελίτ όχι απλά του ΕΣ, αλλά της ελληνικής ιστορίας και της λαϊκής παράδοσης. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι γονείς οι οποίοι περνούν από το Σύνταγμα ρωτάνε τα παιδιά τους αν όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν τσολιάδες. Δε τα ρωτάνε αν θέλουν να γίνουν καταδρομείς ή αερομεταφερόμενοι! Δεν υπάρχει άλλος στρατιώτης που να αποτελεί το σύμβολο που είναι ο Εύζων. Ακόμα και ο καταδρομέας είναι πιο πρόσφατος στην Ελληνική ιστορία. Αν δεχτούμε ότι η πρώτη γνήσια καταδρομική επιχείρηση (άσε τον Δούρειο Ίππο- μιλάμε για ιστορία και όχι κάποιο κόλπο προώθησης που σκαρφίστηκε ένας ποιητής) έλαβε χώρα από επίλεκτους ελαφρούς πεζικάριους του Αλέξανδρου, ο όρος εύζων χρησιμοποιείται από τον ίδιο τον δημιουργό της Ιλιάδας για να περιγράψει, αρχικά τη Φρουρά του Αχιλλέα και στη συνέχεια, όλους τους Μυρμιδόνες.

Σε πιο σύγχρονα χρόνια, οι Έλληνες καταδρομείς αποτελούν φυσική συνέχεια του Ιερού Λόχου του Χριστόδουλου Τσιγάντε. Τα πρώτα μετα-επαναστατικά τάγματα ευζώνων όμως, σχηματίστηκαν πριν ακριβώς 150 χρόνια.

Αν το δούμε το θέμα με πιο ευρεία ματιά, ως Φρουροί του Πρώτου Πολίτη της Χώρας είμαστε φυσικοί διάδοχοι των 300 Λογάδων της Σπάρτης, της φάλαγγας των πεζεταίρων, του Ιερού Λόχου της Θήβας. Κι όμως, όταν στέκουμε ακίνητοι και φυσικά ακοίμητοι φρουροί του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, ακόμη κι εκείνος, ο Πρώτος Πολίτης, δεν είναι παραπάνω από το ιδανικό που στέκουμε και φυλάττουμε. Ακόμη κι εκείνος να έρθει στο Μνημείο, δεν πρόκειται να παρουσιάσουμε όπλα. Κι ο παρατηρητής απ’ τη μεριά του, θα κάνει κι εκείνος, ό,τι προβλέπεται. Εκείνος όμως, προβλέπεται να σταθεί προσοχή, να χαιρετήσει να να να… Εμείς με την ευζωνική στολή, στεκόμαστε κοκκάλα μπροστά από την ιερή μνήμη όλων εκείνων που έκαναν την υπέρτατη θυσία για την πατρίδα. Μην μπερδεύεσαι κόσμε. Δε φυλάμε πραγματικά οστά εκεί που είμαστε. Πίσω μας βρίσκεται ένα κενοτάφιο, όπως προβλέπεται σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις των Ελλήνων. Γι’ αυτό εξάλλου και ΜΙΑ ΚΛΙΝΗ ΚΕΝΗ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΣΤΡΩΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ όπως είχε καταγράψει ο Θουκυδίδης!

Όσο ήμουν στο λόχο υποψηφίων, είχα συνεχώς στο νου μου τους στίχους από το γνωστό τραγούδι, σύμφωνα με τους οποίους, το όνειρο του Άδη, είναι ο ουρανός! Έτσι ένιωθα. Ότι όταν ανέβω στο λόχο, θα έχω βγει από τη μιζέρια του υποψήφιου και θα έχω γίνει κάτι άλλο. Κάτι ανώτερο, κάτι σημαντικότερο. Δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι κάτι που το έχεις μέσα σου και σου το βγάζουν με την εκπαίδευση. Δεν είσαι ξαφνικά από τη μια στιγμή στην άλλη κάποιος, όπως είναι οι γράσο-δόκιμοι. Δεν είσαι τη μέρα -1 ένα μηδενικό και τη μέρα που παίρνεις τον μπερέ έχεις ανέβει στο 100%!

Από την πρώτη Δευτέρα της εκπαίδευσης αρχίζει η μετεξέλιξη και η πορεία προς την Ιστορία. Κοπιάζεις συνεχώς για να γίνεις επαρκής, αρεστός, καλός, καλύτερος. Κοπιάζεις συνεχώς και ποτέ δεν αποκτάς την απόλυτη εξουσία όπως τη θεωρούν οι ανεκπαίδευτοι! Δεν σε κουρελιάζουν για να μπορείς και να θέλεις μετά να το παίξεις ιστορία και παλιός. Στον υπόλοιπο στρατό και σε όλα τα σχολεία και τις ΚΑΙ ΚΑΛΑ σχολές αυτό ισχύει. Όσοι το κάνουν στη Φρουρά είναι αυτοί που απλά πέρασαν και δεν ακούμπησαν! Στη Φρουρά ο σκοπός είναι να αποτινάξουν από πάνω σου το σκουριασμένο κέλυφος του σύγχρονου Έλληνα και να σου φορέσουν την αστραφτερή πανοπλία του χαλυβδινου Εύζωνα.

Εκεί διαφέρει ο εύζων από τους υπόλοιπους. Ο εύζων είναι οπλίτης. Γι’ αυτό και φέρει Όπλο. Όλοι οι άλλοι, ανεξαρτήτως βαθμού, είναι φαντάροι. Διότι όπως οι χειρότεροι γιωτάδες είναι αυτοί που ανεξαρτήτως σωματικής ικανότητας είναι γιωτάδες στο μυαλό και όχι στο σώμα, οι χειρότεροι φαντάροι είναι αυτοί που ανεξαρτήτως βαθμού είναι φαντάροι στο μυαλό και στην καρδιά.

Διότι ο οπλίτης στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο ελεύθερος πολίτης. Ο ίδιος άνθρωπος που έδινε φυσική υπόσταση στην Εκκλησία του Δήμου ήταν και ο ακρογωνιαίος λίθος της οπλιτικής φάλαγγας. Στη φάλαγγα μέσα, καθένας που πολεμούσε, είχε δίπλα του τον αδερφό του, τον θείο του, τον πατέρα του, συγγένειες που έχουμε και διατηρούμε κι εμείς στη Φρουρά και στην Κυριακάτικη παράταξη, γενεές δεκατέσσερις αργότερα.

Η φάλαγγα, τόσο των Αθηναίων όσο και των άλλων λιγότερο διάσημων πόλεων-κρατών ήταν η πολεμική μετάλλαξη της Αγοράς και της Εκκλησίας του Δήμου. Η συμμετοχή σε αυτές ήταν δικαίωμα που είχαν μονάχα οι πολίτες οι οποίοι είχαν και δικαίωμα ψήφου- και κατ’ επέκταση, άποψη για τα κοινά.

Η παραλληλία στα χαρακτηριστικά με τον αρχαίο Έλληνα πολεμιστή μπορεί να συνεχιστεί. Η στολή και το γεγονός ότι ο ντουλαμάς, πόσο μάλλον η φουστανέλα είναι πνευματικό παιδί της πολεμικής ενδυμασίας των αρχαίων ελλήνων δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση ή διαπραγμάτευση. Όταν οι Γαλάτες δοκίμαζαν περισκελίδες και τα γερμανικά φύλα προβάρανε ακόμη προβιές, οι Έλληνες είχαν από καιρό κάνει μόδα τους κοντούς χιτώνες. Μία μόδα που ακολούθησαν και οι Ρωμαίοι, σαφώς επηρεασμένοι από την πολεμική ανωτερότητα των ελλήνων και αυτής της- ξεπερασμένης στρατιωτικά στην εποχή τους- φάλαγγας.

Ένας οπλίτης, μπορούσε να ντυθεί και μόνος του προκειμένου να βαδίσει το μονοπάτι του πολέμου. Η διαδικασία αυτή όμως, γινόταν πολύ πιο εύκολη αν κάποιος τον βοηθούσε. Μήπως αυτό ακριβώς δε συμβαίνει και με τα λευκά; Μήπως δεν πρέπει το ζευγάρι να αλληλοβοηθηθεί ώστε να είναι και οι δύο έτοιμοι για να βγουν απ’ το στρατόπεδο και να εκτελέσουν την αποστολή τους;

Και τι πρέπει να έχουν κάνει απαραιτήτως πριν πάνε για υπηρεσία οι εύζωνες; Να έχουν ξυριστεί. Όπως ακριβώς δηλαδή έκαναν και οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι όταν ήξεραν ότι η επερχόμενη μάχη θα ήταν πιθανώς και η τελευταία τους.

Και αν εξαιρέσεις τις υπηρεσίες που κάναμε και μας πετούσαν σπασμένα κομμάτια μάρμαρο, σίγουρα δε φοβηθήκαμε εν ώρα υπηρεσίας ότι δε θα γυρίσουμε στο στρατόπεδο για να ακούσουμε τον δεκανέα αλλαγής να δίνει ΕΙΣ ΘΗΚΗ… ΛΟΓΧΗ… Ένα παράγγελμα το οποίο πολλοί εύζωνες δεν πρόλαβαν να ακούσουν. Ένα παράγγελμα το οποίο ήταν σα λύτρωση για όσους είχαν το προνόμιο να ακούσουν και να εκτελέσουν το πιο ανατριχιαστικό και συνάμα εκφοβιστικό παράγγελμα από δημιουργίας τακτικού στρατού στο Ελληνικό κράτος του 1831.

Το πιο τρομακτικό παράγγελμα στην ιστορία του σύγχρονου Ε. Σ. σαφώς και είναι εκείνο με το οποίο ξεκινά κάθε ευζωνική υπηρεσία! ΘΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ ΕΦ’ ΟΠΛΟΥ ΛΟΓΧΗ!!! ΕΦ’ ΟΠΛΟΥ… ΛΟΓΧΗ… Το παράγγελμα αυτό δινόταν όταν, κατά την άμυνα, οι στρατιώτες είχαν εξαντλήσει τα πυρομαχικά τους και πλέον θα εφορμούσαν από τα χαρακώματά τους σε μια τελευταία θυσιαστική, σχεδόν ιεροτελεστική υπηρεσία προς την Πατρίδα ή όταν, κατά την επίθεση, είχαν φτάσει σε απόσταση μάχης εκ του συστάδην από τον εχθρό όπου κι έπρεπε να προτάξουν το ψυχικό τους σθένος για να αντιμετωπίσουν το τελευταίο μολύβδινο χαλάζι με το οποίο εκείνος θα τους έραινε. Κι όμως, αυτό το τόσο σημαντικό για τη λαϊκή παράδοση, παράγγελμα, εξακολουθεί να ακούγεται και να αντηχεί στις κατοικίες της Ηρώδου Αττικού και της Μουρούζη ακόμη και σήμερα. Κι αυτό, χάρις στους δεκανείς αλλαγής του λόχου ευζώνων.

Εύζων σημαίνει ακινησία. Το χαρακτηριστικό του εύζωνος είναι το ήθος. Το ήθος που περιλαμβάνει την ειλικρίνεια, την αυτόβουλη ανάληψη ευθυνών, την κριτική ανάληψη πρωτοβουλίας και τη δυνατότητα να διακρίνει κανείς πότε το ευζωνικό του καθήκον τον καλεί να παρακάμψει ή να ποδοπατήσει με τα τσαρούχια το εμπόδιο που βρίσκει στον τσαρουχόδρομο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η ποιότητα της ακινησίας του εύζωνα υποδηλώνει την ποιότητα του ήθους του. Εκεί δεν είναι η ποιότητα των βηματισμών της υπηρεσίας που μετράει. Εκείνο που μετράει είναι τα δάκρυα στον ντουλαμά και η οπτικοποίηση του Παύλου Μελά κάπου εκεί πάνω από τις γλάστρες της Πλατείας Συντάγματος.

Οι Ευέλπιδες τραβούν μία τρίχα από το λοφίο στο πηλίκιό τους και με αυτήν κρατούν τις εναπομένουσες, σφιχτά στη θέση τους. Κι έχουν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Διότι το λοφίο εκείνο πρέπει να ειναι τέντα! Τέλος! Δε χωρά δεύτερη κουβέντα σε αυτό! Οι εύζωνες, παρόλο που έχουν αξιωματικούς οι οποίοι- φυσικά και- γνωρίζουν τα κόλπα της Ευελπίδων, δε χρησιμοποιούν τέτοια κόλπα για να κρατούν το θύσανο από το φάριο στη θέση του και να μην το χαλάει ο άνεμος. Το αφήνουν να κυματίζει ελεύθερο όπως ακριβώς ελεύθερη είναι η ψυχή του εύζωνα. Και οι αξιωματικοί, αν μη τι άλλο, το σέβονται και το καταννοούν αυτό!

Ίσως είμαι εύπιστος, ίσως είμαι και αδαής. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν έχω δικαίωμα στο λάθος. Αυτό είναι ένα από τα καλά της ελευθερίας που υπερασπιζόταν η οπλιτική φάλαγγα. Ένα από τα αγαθά που μας προσφέρει ο θεσμός της Δημοκρατίας που οι κοντοί του Προέδρου φυλάττουν! Μην μπερδεύεσαι κόσμε. Δεν φυλάμε τον Πρόεδρο. Έχει άλλους να το κάνουν αυτό εν καιρώ ειρήνης. Εμείς φυλάττουμε τιμητικά τον θεσμό της Δημοκρατίας! Το να μπορώ να κάνω λάθος και να μη χρειάζεται να φοβάμαι τις συνέπειες. Διότι το ευζωνικό ήθος σημαίνει να μη φοβάσαι να δεχτείς τις συνέπειες των πράξεων σου και ως εκ τούτου, πράττεις δίχως φόβο αλλά με περίσσιο πάθος.Έχω δει σε υπηρεσία εύζωνα, της 299 κι όχι όταν είχε παλιώσει. Όταν ήταν ακόμη νέος και παρατηρητή είχε τον Καστρίτη (ίσως το καλύτερο ξεδίπλωμα της 298). Τον ντουλαμά του τον είχε γεμίσει δάκρυα. Δεν έκανε την τέλεια υπηρεσία, δεν είχε ξεδίπλωμα πάνω απ’ το οριζόντιο όπως ο παρατηρητής εκείνος αλλά δεν έκλεινε τα μάτια του ούτε στιγμή και γέμιζε κάθε φορά τον ντουλαμά του δάκρυα. Και αυτό μου αρκεί για να βγάλω συμπέρασμα για το ευζωνικό του ήθος. Και αυτό είναι που με κάνει να διαφωνώ με όλους όσους λένε ότι η Φρουρά έγινε τάγμα. Ίσως αποφασίζω πάλι χάρις στην αφέλειά μου. Ίσως.

Και όπως και οι πρόγονοί μας, φυσικοί και πνευματικοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί άφησαν κάτι σε εμάς, έτσι αφήνουμε κι εμείς κάτι στους επόμενους. Τον ιδρώτα μας και μια κληρονομιά, όπως όλες οι προηγούμενες ΕΣΣΟ πριν από εμάς. Γιατί τους εκπαιδευτές μας κάποιοι τους εκπαίδευσαν, που κάποιοι τους εκπαίδευσαν, που κάποιοι τους εκπαίδευσαν και πάει λέγοντας. Πάντα ένα κομμάτι της 297, όσο μικρό κι αν είναι, θα υπάρχει σε κάθε ΕΣΣΟ μετά από εμάς. Όπως στο παράδοξο του Ζήνωνος, έτσι και η προσφορά μας στο να συνεχιστεί η ευζωνική παράδοση θα μείνει, όσο μικρή κι αν είναι η συνεισφορά μας από κάποια στιγμή και πέρα. Είναι στη διακριτική ευχέρεια κάθε σειράς και κάθε εύζωνα να επιλέξει αν θα δει αυτή την παράδοση ή θα κλείσει τα μάτια.

Σημασία για μένα δεν έχει τόσο το τι αφήσαμε αλλά τι πήραμε μαζί μας φεύγοντας από τη Φρουρά. Εγώ προσωπικά, έχω την ικανοποίηση, χαρά, καμάρι, τιμή και εγωιστική εκπλήρωση ότι υπάρχει η φωτογραφία μου στην Αίθουσα Τιμών και αποτελώ πλέον κομμάτι της φωτογραφικής ιστορίας της Φρουράς. Απέδειξα στον εαυτό μου κυρίως αλλά και σε πολλούς άλλους ότι είμαι ικανός να κάνω κάτι που πολλοί άλλοι θνητοί- όπως εγώ όταν δε φορώ τα ευζωνικά- απλά δεν μπορούν. Δοκίμασα τις πνευματικές και τις σωματικές μου δυνάμεις και είδα ότι τα όριά μου είναι πιο πάνω από εκεί που νόμιζα προγενέστερα. Υπηρέτησα κάπου όπου ήμουν κάτι παραπάνω από ένα απλό φανταράκι σε ένα απλό τάγμα και περάτωσα μια αποστολή ανώτερη από αυτή που μου είχε ανατεθεί τους μήνες πριν ενταχθώ στη Φρουρά.

Αποκόμισα πολλά από τη Φρουρά και θέλω να πιστεύω ότι απολύθηκα πλουσιότερος.

Ένα πράγμα που σίγουρα μου προσέφερε η Φρουρά είναι η πεποίθηση ότι κανείς δε μπορεί να με αγγίξει. Είμαι και θα είμαι εύζων. Κανείς δεν είναι ανώτερος από μένα χωρίς να πρέπει να μου το αποδείξει. Ναι, η Φρουρά και όλα όσα έκανα όσο υπηρέτησα τα ιδανικά τα οποία πρεσβεύει, μου τόνωσε τον εγωισμό, την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση. Δεν ήμουν ένα μηδενικό στην π.Π.Φ. εποχή. Αλλά σίγουρα τώρα είμαι… μεγαλύτερο νούμερο! Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους, είτε όχι!

Κατά συνέπεια, δε με αγγίζουν σχόλια άλλων για θέματα υπηρεσίας. Δε με αγγίζουν σχόλια πολλών άλλων για την αναγκαιότητα ύπαρξης και σκοπιμότητας της υπηρεσίας που εγώ, όπως και τόσοι πριν (και ελπίζω και για πολύ μετά) από μένα εκτέλεσαν.

Καθένας έχει δικαίωμα να έχει την άποψή του κι ας μη μου αρέσει. Εγώ, διατηρώ κάθε δικαίωμα να διαφωνώ.

Το μόνο που δε μπορεί κανείς μα κανείς να μου αφαιρέσει, πόσο μάλλον με το έτσι θέλω, είναι το γεγονός ότι υπηρέτησα στην καλύτερη Φρουρά του κόσμου, φόρεσα μια από τις πιο τιμημένες στολές στην νεότερη παγκόσμια ιστορία, το έκανα με τιμή και καμάρι και τις φορεσιές μου τις άφησα στην επόμενη γενιά ευζώνων!

Κάποιοι ανιστόρητοι που το παίζουν ψυχοσωτήρες ισχυρίζονται ότι η υποχώρηση στη Μικρά Ασία ήταν άτακτη, ταχύτατη και όλα τα συναφή. Δεν αναφέρουν ούτε τη μάχη (του Σαγγάριου ποταμού- το γεγονός ότι αυτοί δεν την ξέρουν, δε σημαίνει ότι κι εγώ δεν την ξέρω) μετά την οποία ξεκίνησε η υποχώρηση ούτε τους στρατηγικούς (πέρα από τους τακτικούς) λόγους που οδήγησαν σε αυτήν. Προς ενημέρωση λοιπόν αυτών, κι ας μην έχουν άποψη, τα συντάγματα που κάλυψαν την υποχώρηση όλου του Ε.Σ. και κράτησαν τις απώλειες της υποχώρησης σε χαμηλά επίπεδα ήταν τα συντάγματα Ευζώνων και δη το 5/42 με διοικητή τον Νικόλαο Πλαστήρα!

Οι ίδιοι ανιστόρητοι ψυχοσωτήρες που ενίοτε ισχυρίζονται ότι θέλει θάρρος να καταφέρεις να απαλλαγείς των στρατιωτικών σου υποχρεώσεων με ένα τρελλόχαρτο ισχυρίζονται ότι αν γίνει αύριο σκηνικό με τους Τούρκους παρόμοιο των Ιμίων, θα τρέχουμε να σωθούμε αντί να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του 5/42. Κι αυτό γιατί όλα όσα επικαλούμαστε ότι απαιτούνται από έναν εύζωνα αποδεικνύονται στα πεδία των μαχών. Τόσα ξέρουν, τόσα λένε!

Τα κιρσοκηλάτα @ρχίδι@ μου τα επικαλέστηκα όταν σε μία- κατά τα ΜΜΕ- σιωπηλή διαμαρτυρία ΜΟΥ πετούσαν κομμάτια μάρμαρο μεγαλύτερα από τη γροθιά μου! Στάθηκα εκεί, ακίνητος! Μπορεί να μη με πυροβολούσαν αλλά αν με πετύχαιναν, το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε! Αλλά έδειξα τα @ρχίδι@ μου εκεί που κάποιοι δε μπορούν να καταλάβουν. Στο πεδίο εκείνης της μάχης. Το ίδιο σημείο της ανατομίας τους επέδειξαν κι εκείνοι που στάθηκαν ακίνητοι στη σκοπιά τους όταν έσκασε η βόμβα στην πλατεία…

Δυο βδομάδες νωρίτερα είχα σταθεί ακίνητος με 3000 κόσμο γύρω μου να φωνάζει και να βρίζει τους 300 του κτιρίου πίσω μου. Να ανεβαίνουν και να βεβηλώνουν το ιερό κενοτάφιο του οποίου ήμουν τιμητικά σκοπός. Το μόνο που είχα για προστασία ήταν 4 εύζωνες της 296 με στολή εξόδου γύρω από μένα. Αλήθεια, όλοι εσείς που εξαπολύσατε επιθέσεις ενάντια σε άτομα που δε μπορούσαν όχι μόνο να ανταποδώσουν τις προκλήσεις σας αλλά ούτε καν να κινηθούν, τι γενναιότητα και τι @ρχίδι@ επικαλείστε; Τι υποτίθεται ότι έχετε ανάμεσα στα σκέλια σας; Μήπως γι’ αυτό φοράτε παντελόνια; Διότι απλούστατα δεν έχετε τίποτα να σας στενεύει;

Το να φύγω από τη θέση μου και να σφραγίσω με το πέλμα του κοντακίου μου τη μούρη του κάθε ψευτο-παλληκαρά που έρχεται μπροστά μου και με απειλεί είναι το εύκολο. Το να σταθώ ακίνητος, όπως επιτάσσει η ευζωνική παράδοση και η ιερότητα του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη είναι, αν όχι το δύσκολο, το… διαφορετικό.

Τα κιρσοκηλάτα @ρχίδι@ μας λοιπόν, εμείς τα επικαλεστήκαμε ξανά, μία μέρα πριν παρουσιαστεί η 297 στο λόχο υποψηφίων, όταν κάποιοι ανεγκέφαλοι έκαψαν τη σκοπιά του παρατηρητή στο Μνημείο. Τότε που κάποιοι άσχετοι ανεγκέφαλοι (για να παραμείνω κόσμιος!) έκαψαν το φυλάκιο του παρατηρητή! Στο οποίο (για να καταλάβετε το μέγεθος της ασχετοσύνης τους) είχαν γράψει προηγουμένως τη λέξη ΚΩΛΟΜΠΑΤΣΟΙ !!!! Δε μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ μπάτσων, φαντάρων και ευζώνων! Οι Εύζωνες έμειναν εκεί ακίνητοι! Κι αν ο διοικητής δε φοβόταν την ανθρώπινη φύση των σκοπών, δε θα τους είχε αποσύρει εκείνη τη μαύρη Πέμπτη! Γιατί ο άνθρωπος πεθαίνει… Ο εύζων δεν πεθαίνει. Γιατί; Γιατί πάνω απ’ όλα είναι ιδέα. Είναι ιδανικό. Είναι- κι ας μην αρέσει σε κάποιους- πρότυπο. Αλλά επειδή έξω από το χορό πολλά μπορούν να πουν πολλοί, ας μην επεκταθούμε. Γιατί από την άλλη, καλά έκανε και τους απέσυρε. Αν ο Έλληνας ο νεοέλληνας δεν μπορεί να καταλάβει τι Ιδανικό είναι αυτό που αντιπροσωπεύει ο Εύζων, δεν του αξίζει να μπορεί να τον κοιτάει. Δεν έπρεπε ο κάθε ανεγκέφαλος να μπορεί να κοιτάει τον Ρώσση και τον Αππάρογλου οι οποίοι στέκονταν σε έναν χώρο που καταλάβαιναν τι σημαίνει!

Διότι- για να διευθετούμε ορισμένες παρεξηγήσεις- κοκκάλα στεκόμαστε όχι για τις φωτογραφίες αλλά γιατί μετά από κάθε παράγγελμα εκτελούμε ΑΚΙΝΗΣΙΑ! ΕΥΖΩΝ σημαίνει ΑΚΙΝΗΣΙΑ! Το καθήκον μας θα το εκτελούσαμε και χωρίς τους μαλακο-τουρίστες που δεν μπορούν να συλλάβουν την ιερότητα του Μνημείου πίσω μας, έρχονται μεθυσμένοι πριν τον τελικό της ομάδας τους στο Ολυμπιακό Στάδιο, δε ξέρουν τι κάνουν, κατεβάζουν τα παντελόνια τους και δείχνουν τον κώλο τους στον Πασχάλη- λες κι αυτός 76 χρόνια τώρα, άλλη όρεξη δεν έχει απ’το να βλέπει ανηλιαγα μάγουλα- φτύνουν τους σκοπούς, όλα όσα δε μπορεί να βάλει και να στριμώξει ο κάθε ψευδο-παλληκαράς στο στενό το μυαλουδάκι του. Γι’ αυτό εξάλλου στεκόμαστε εκεί επί 24-ώρου βάσεως. Αλλά ο ψυχοσωτήρας… αγρόν ηγόραζε…

Δεν αντιλέγω. Ίσως εν καιρώ ειρήνης, να είμαστε ΚΑΙ τουριστική ατραξιόν. Δεν υπάρχει στο κάτω κάτω τουρίστας που να μην έχει φωτογραφία με τσολιά. Ειδικά οι τουρίστες που επισκέπτονται την Ακρόπολη Κυριακή (πρωί ή απόγευμα) νιώθουν πολύ τυχεροί. Δεν είναι όμως εκεί η ουσία. Η ουσία βρίσκεται πιο βαθιά.

Σε επίπεδο σκληρής εκπαίδευσης και επειδή αποτελούμε επίλεκτη δύναμη (πράγμα που δηλώνεται κι απ’τον διαφορετικού χρώματος μπερέ) μας συγκρίνουν με τις Ειδικές Δυνάμεις και τους Καταδρομείς. Ας μη γελιόμαστε. Σε περίοδο πολέμου, δε μπορούμε να συγκριθούμε με αυτούς τους ανθρώπους και ειδικά τους επαγγελματίες μιλιταρό-πολεμο-οπλο-καταδρομο-καυλους του χώρου. Αυτοί είναι που θα κάνουν τη σκληρή δουλειά, αυτοί θα πέσουν πίσω από τις εχθρικές γραμμές και θα κάνουν ό,τι χρειάζεται να γίνει και δε θα μπορεί κανένας άλλος να κάνει. Και η Φρουρά έχει έναν ρόλο σε περίοδο πολέμου αλλά δε ξέρω αν μπορώ να σας πω τι γίνεται σε τέτοια (απευκταία) περίπτωση. Το σίγουρο είναι ότι όπως κάθε επίλεκτη δύναμη και ως διάδοχοι των 300 λογάδων της Σπάρτης και της φάλαγγας των πεζεταίρων, και σε περίοδο πολέμου οι τσολιάδες είναι τουλάχιστον εκφοβιστικοί! Και όπως είπε άλλος εύζωνας, οι φρουροί του Buckingham αποτελούν επίλεκτο πεζικό αλλά και μια τρίχα απ’ τα @ρχ1δ1@ μας-τα κιρσοκηλάτα μη ξεχνιόμαστε!

Σε περίοδο ειρήνης όμως, δε μπορεί να μας συγκρίνει κανείς και με κανέναν. Είμαστε η μόνη μονάδα που εκτελεί κάθε μέρα, την αποστολή της! Και ξέρετε ποιό είναι το καλύτερο και ταυτόχρονα πλέον παραγνωρισμένο; Αν κάποιος πυροβολικάριος σκοπάνθρωπος κάποια μέρα νιώθει μια ελαφριά αδιαθεσία, τον πονάει το δάχτυλό του, το χέρι του, το @ρχ1δ1 του, ο κώλος του, θα περπατήσει ή και θα συρθεί ως τη σκοπιά του (αν δεν τον βγάλει ο γιατρός Ε.Υ.) και θα κάτσει εκεί, περιμένοντας να περάσει το 3ωρο του (ίσως πάρει κι εναν υπνάκο οσο περιμένει). Δεν πρόκειται κανείς, να κλέψει ούτε κάποιο από τα οχήματα στον όρχο, ούτε κάποιες ποσότητες πυρομαχικών από τις αποθήκες. Ξέρουμε πώς είναι να φυλάς σκοπιά σε κάποιο τάγμα του Ε.Σ. Κάναμε όλοι θητεία στην παραμεθώριο. Δε βρεθήκαμε απ’ ευθείας στη Φρουρά. Είναι γνωστό σε όλους μας που υπηρετήσαμε πριν λίγα, πολύ λίγα χρόνια ότι οι σκοπιές υπάρχουν μόνο και μόνο για να… καμπανιάζονται οι σκοποί. Υπάρχουν τρόποι πολύ πιο αποτελεσματικής φύλαξης και επιτήρησης, οι οποίοι είναι και μακροπρόθεσμα, φθηνότεροι! Αυτά όμως είναι άλλο θέμα που δεν άπτεται άμεσου ενδιαφέροντος.

Αν αντίθετα, ένας εύζωνας πονάει, είτε επειδή τον έχουν γδάρει τα φύλλα της φουστανέλλας, είτε επειδή τον έχει κόψει η ζώνη ανασπάστου, ή τα τσαρούχια του έχουν τρυπήσει τα δάχτυλα των ποδιών του, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι… υπομονή! Να σφίξει τα δόντια και να εκτελέσει την υπηρεσία του. Όχι όπως μπορεί αλλά όπως πρέπει. Όπως επιβάλλουν η ηθική, η τιμή και η ιστορία της υπηρεσίας του. Θα σταθεί μαρμαροκολώνα και θα δακρίζει σκεπτόμενος τις ψυχές των νεκρών πολεμιστών που φυλάττει. Και η κλασσική ερώτηση: Γιατί δε πάει στον γιατρό να τον βγάλει Ε.Ε; Πάει. Φυσικά και πάει. Ο γιατρός, αν μπορεί και έχει κόσμο η Φρουρά, θα τον βγάλει ελεύθερο ευζωνικής. Αν όμως δεν έχει κόσμο (όπως συνήθως συμβαίνει) τι θα κάνει; Θα του βάλει καμια αλοιφή, θα του δέσει το δάχτυλο και θα τον στείλει να ξεκουράζεται μέχρι την επόμενη υπηρεσία του. Αν δε, τον στείλει στο νοσοκομείο και τον βγάλουν απο κει ελεύθερο ευζωνικής, την πάτησε. Θα είναι μονίμως ο… γιωτάς της ΕΣΣΟ.

Το καλύτερο που έχω ακούσει είναι ότι οι εύζωνες δε θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Αντίθετα, ένας αλεξιπτωτιστής για παράδειγμα, μπορεί να σπάσει το πόδι του όπως προγειώνεται. Δε λέω, υπάρχει ο κίνδυνος αυτός. Και είναι καθόλα σεβαστός. Από τα 49 άτομα που ανέβηκαν στο λόχο ευζώνων όμως με τη 297, υπήρξαν καμιά 30αριά που εκδήλωσαν κιρσοκήλη. Σχεδόν όλοι είχαν τον πρώτο μήνα πρησμένα πόδια. Εύζωνας της διμοιρίας μου φορούσε το δικό του αριστερό τσαρούχι ενώ το δεξιό το είχε δανειστεί από άλλον που φορούσε δύο νούμερα μεγαλύτερο (μιλάμε για πολύ πρήξιμο)! Δε μιλάμε για τα σπασμένα αγγεία στα πόδια και τα σημάδια από τη ζώνη ανασπάστου. Αυτά για τους εύζωνες θεωρούνται επουσιώδη! Δεν αναφέρω παραδείγματα από άλλες ΕΣΣΟ διότι δεν τα γνωρίζω από πρώτο χέρι. Πιστέυω όμως ότι τα παραδείγματα της 297 είναι αντιπροσωπευτικά. Δε λέω ότι ήμασταν η καλύτερη σιερά με τα περισσότερα καυλοτσόλια και άλλα τέτοια χαριτωμένα που μπορεί να ακούσετε από άλλους. Λέω αυτά που έχω δει και ξέρω.

Το γεγονός ότι η Φρουρά είναι όπως πολλοί λένε, τουριστική ατραξιόν, δεν είναι πάντα καλό. Κριτής του εύζωνα δεν είναι ο κάθε τυχάρπαστος καραβανάς. Είναι ο κόσμος. Ο κάθε κωλο-τουρίστας που ρωτάει τι είναι αυτός ο ξαπλωμένος πολεμιστής, ο κάθε παππούς που πολέμησε σε τάγμα ευζώνων το ’22, η κάθε μαμά που κρατάει το αγοράκι της και του λέει με καμάρι να γίνει τσολιάς όταν μεγαλώσει, κάθε άσχετος που γυρνώντας απ’ το μπαρ για να πάρει το μετρό ή το ταξί, θα κάνει μια μικρή στάση απ’ το Σύνταγμα να δει τους σκοπούς, ο κάθε παλιός εύζωνας που περνάει απ’ το Μνημείο! Ξέρει κανείς από σας που δεν υπηρετήσατε στη Φρουρά τι είναι, Σάββατο βράδυ, να κατεβαίνεις από το Μνημείο στις 00:57 και οι αξιωματικοί που (προφανώς λόγω της στολής που φορούσαν) γύριζαν από κάποια δεξίωση να χτυπούν προσοχή και να χαιρετάνε την αλλαγή; Να είσαι στην Πνύκα και εκατοντάδες παιδιά των Special Olympics να θέλουν να φωτογραφηθούν με τους- το ακούσαμε και πορωθήκαμε- γενναίους τσολιάδες; Ξέρεις τι είναι να λες ότι Πέμπτη βράδυ είναι, 02:00 το πρωί ποιος θα περάσει απ’ το μνημείο, και όμως, όλο και κάποιος μουρλός να περνάει; Κατά το κατέβασμα από το Μνημείο των Πεσόντων στο Ελ Αλαμέιν, όλοι να σηκώνονται όρθιοι ως ένδειξη σεβασμού προς τον εύζωνα και οι ένστολοι- με ολόκληρους γαλαξίες στους ώμους- να στέκουν προσοχή και να χαιρετούν; Ξέρετε μωρέ τι είναι να υποκλίνεται ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στους Εύζωνες που έχει μπροστά του;

Αυτά όμως είναι καλά όσο τα πράγματα κυλούν ήρεμα! Ποιός από εσας που κρίνετε έχει την ικανότητα και τα ψυχικά αποθέματα να σταθεί 2 ώρες ακίνητος-δε λέω για παραπάνω γιατί θα κινδυνεύω να γίνω γραφικός- χωρίς ημίωρο γιατί η αλλαγή δεν μπορεί να περάσει να πάει στο μνημείο; Και η αλλαγή που τελικά καταφέρνει να περάσει, λιώνοντας τα καρφιά των τσαρουχιών στον τσαρουχόδρομο και σε απρόσεχτα πόδια, να στέκει κι αυτή ακίνητη ανάμεσα σε 3000 κόσμο; Ανάμεσα σε τύπους που βεβηλώνουν το Μνημείο, πατάνε στο κενοτάφιο και σκορπούν στάχτες κι αποκαϊδια παντού. Αλλά δεν πειράζει. Ξέρετε τι με παρηγορεί όταν συλλογίζομαι όλα όσα λένε αυτά τα κωλόγρασσα για μας; Ότι στο εντελώς απίθανο ενδεχόμενο του πολέμου, ΑΥΤΟΙ θα είναι οι πρώτοι που θα ψάξουν για τα διαβατήριά τους. Ακόμη κι αν είμαστε υπερασπιστές θεσμών και ιδεών που εσείς ρε δε γουστάρετε, τουλάχιστον έχουμε θεσμούς που γουστάρουμε και γουστάρουμε να τους υπερασπιζόμαστε.

Όλοι εσείς οι νέοι νεοέλληνες διακρίνεστε για τον κτηνώδη ατομικσμό σας και το μόνο που διακρίνει τον έναν από τον άλλο είναι το μέγεθος του ατομικισμού σας! Σας έχει κερδίσει το χρήμα και έχετε μετατραπεί σε κομμάτι της πέψης της χλιδανεργίας του σήμερα! Γιατί υπάρχουν κι εύζωνες που υπηρέτησαν εκεί, όχι για να γίνουν κάτι για λίγο, αλλά γιατί θέλησαν να αποτελέσουν κομμάτι της ιστορίας και να μείνουν εκεί για πάντα. Η φωτογραφία μου στην Αίθουσα Τιμών (μία από τις χιλιάδες που βγαίνει κάθε εύζωνας) είναι η ανταμοιβή για όσα πέρασα εκεί μέσα. Εσύ κρύψου πίσω από τη δειλία της κουκούλας σου. Διότι ΕΣΥ είσαι η φυσική συνέχεια των Γερμανοτσολιάδων. Δεν έχουν σημασία τα ρούχα- οι ιδέες και η γιωτοσύνη του μυαλού είναι που κάνουν τη διαφορά. Εγώ, στις αναμνήσεις μου θα ξεδιπλώνω στο οριζόντιο- αφού μετά από κόπο και ώρες υπηρεσίας το κατάφερα- για να βλέπουν όλοι από κάτω ότι όντως, η πούτσ@ του τσολιά είναι βαριά, βαριά!

Α, και ξέρεις και κάτι άλλο, εσύ μικροαστέ δειλέ κουκουλοφόρε; Όσα δε φτάνει η αλεπού, πηδάει και τα πιάνει. Κάτι τύποι μικροτσούτσουνοι σα και του λόγου σου όμως, ούτε να πηδήξουν μπορούν, ούτε τίποτα και τους φταίνε οι εύζωνες που είναι τρυπάνια!