Το αθάνατο δάκρυ…

Ένα δάκρυ αυθόρμητα κύλησε,
από το μάγουλο πήγε να πετάξει,
βροχή θέλησε να γίνει,
στο πάτωμα σαν έφτασε αρνήθηκε να το φιλήσει.
Χάθηκε σε μια στιγμή, έγινε αόρατο,
αθάνατο σαν την Ελλάδα…

Για τον Σμηναγό (Ι) Αναστάσιο Μπαλατσούκα
Πεσών σαν σήμερα, 26 Αυγούστου 2010
Το ευχαριστώ μας ποτέ δε θα είναι αρκετό!

Σχολιάστε

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες, Random thoughts

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s