Έχουμε συνηθίσει ο πόλεμος στο Αιγαίο να είναι οι μπλε εναντίον των κόκκινων. Η σημερινή ημέρα δε θα μπορούσε να είναι πιο ιδιαίτερη καθώς σαν σήμερα 23/6, η ΠΑ θρηνεί τρία από τα παιδιά της. Και οι τρεις πεσόντες αετοί έχουν ένα ανατριχιαστικό κοινό χαρακτηριστικό. Και οι τρεις, ήταν θύματα της προαναφερθείσας χρωματικής διαμάχης. Εκείνης του εσωτερικού όμως…
Όταν το μονοπάτι της ζωής του Ηλία Τσίγκα βρέθηκε να σχηματίζει διασταύρωση με τον πόλεμο, είχαν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που εισερχόταν στη Σχολή Αεροπορίας. Εισήλθε ως δόκιμος υπαξιωματικός ασυρματιστής και με την αποφοίτησή του ονομάστηκε σμηνίας ιπτάμενος παρατηρητής ασυρματιστής Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών εισβολέων. Όταν κατέρρευσε το μέτωπο, δεν μπόρεσε να διαφύγει στη Μέση Ανατολή κι έτσι βγήκε στο βουνό όπως τόσοι και τόσοι άλλοι πατριώτες ένστολοι. Γεννημένος στο ίδιο χωριό με τον Ψαρρό, ήταν σχεδόν αυτονόητο ότι θα εντασσόταν στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων.
Σαν σήμερα, 23 Ιουνίου 1943, το 5/42 δέχθηκε στη θέση Ταράτσα της Γκιώνας την 4η μέσα σε διάστημα λίγων μηνών επίθεση του ΕΛΑΣ. Στη μάχη που ακολούθησε, έχασαν τη ζωή τους τρεις αντάρτες του Ψαρρού. Ένας από αυτούς ήταν ο ανθυποσμηναγός Τσίγκας Ηλίας που θυσιάστηκε για τους αδελφούς του εν όπλοις, τη σκληρή περίοδο της Κατοχής- έστω και με αυτόν τον τρόπο.
Χρονολογικά, ο Ηλίας Τσίγκας είναι ο δεύτερος πεσόντας με το επώνυμο αυτό. Ο πρώτος, ο Ευστάθιος, χάθηκε στους ουρανούς της Ροδεσίας και μνημονεύεται εδώ.
Έναν μήνα μετά τον θάνατο του Ευστάθιου Τσίγκα, ο Γεώργιος Ταγκαλάκης ονομαζόταν σμηνίας χειριστής στη Νότιο Ροδεσία. Εντάχθηκε στην ανανεωμένη στην ερημική άμμο ΕΒΑ και μπόρεσε να ανταποδώσει, όσο του αναλογούσε τα χτυπήματα που είχε δεχθεί από τον Άξονα. Γεννημένος στο χωριό που είχαν ταμπουρωθεί Νεοζηλανδοί κατά την άμυνα απέναντι γερμανική εισβολή της Ελλάδας, τον Μπράλο, επέστρεψε στην ελεύθερη πια, πατρίδα με το στήθος του γεμάτο μετάλλια και παράσημα από τον αγώνα κατά του ναζισμού και του φασισμού. Η μοίρα όμως τα ήθελε αλλιώς τα πράγματα για αυτόν τον αετό…
Ο Ηλίας Τσίγκας, από αεροπόρος έγινε στρατιώτης. Ο Χαράλαμπος Νεοχωρίτης, από την άλλη, εντάχθηκε στη ΣΕΑΠ Κέρκυρας και μετά από δύο χρόνια, το 1940, μετατάχθηκε στην αεροπορία, αφού έλαβε εκπαίδευση και πτυχίο χειριστή. Πρόλαβε κι εκείνος κι έλαβε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία. Το 1947 υπηρετούσε στο Σέδες. Τη Δευτέρα εκείνη, 23 Ιουνίου, ήταν παρατηρητής στο Harvard, την μπροστά θέση του οποίου κατείχε ο Ταγκαλάκης. Ήταν οι γαλατάδες της μέρας εκείνης. Γαλατάδες ήταν το παρατσούκλι που είχαν αποκτήσει από τους αντάρτες του ΔΣΕ τα πληρώματα των Harvard που εκτελούσαν αποστολές παρατήρησης επειδή απογειώνονταν πάντα την ίδια πολύ πρωινή ώρα κάθε μέρα. Εκείνη τη μέρα, η περιοχή τους ήταν το Καϊμακτσαλάν…
Ο καιρός ήταν τυπικός καλοκαιρινός. Δυστυχώς όμως, όταν οι συνθήκες σου επιτρέπουν να δεις από ψηλά τι γίνεται στα χαμηλά, επιτρέπουν και σε εκείνους στα χαμηλά, να εντοπίσουν ποιός τους κοιτά από ψηλά! Το διθέσιο εκπαιδευτικό, χτυπήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά του ΔΣΕ. Και αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Έχασε ύψος και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καρφώθηκε στην πλαγιά του βουνού. Μόνο κομμάτια του πληρώματος βρέθηκαν. Σαν σήμερα, 23 Ιουνίου του 1947…
Άνθρωποι που έδωσαν τόνους ιδρώτα και αίμα εναντίον των «αλλοδαπών» εχθρών της πατρίδας, βρέθηκαν νεκροί σαν σήμερα, από τα πυρά των ομοεθνών αδελφών τους. Ανθρώπων που μιλούσαν την ίδια γλώσσα, μοιράζονταν την ίδια ιστορία και ενδεχομένως και το ίδιο μεσημεριανό τραπέζι σε έναν ακήρυχτο εμφύλιο που δεν έπρεπε να έχει υπάρξει μεσούσης της γερμανικής κατοχής και έναν άλλο, κατοπινό, πιο βάρβαρο και πιο αιματηρό που πάλι δε θα έπρεπε να έχει λάβει χώρα!
Γιατί όπως πολύ σωστά λέγεται σε μία από τις τελευταίες σκηνές στην ταινία Underground…
A war is no war until the brother kills his brother…
Υποσμηναγός Τσίγκας Ηλίας
Υποσμηναγός Νεοχωρίτης Χαράλαμπος
Υποσμηναγός Ταγκαλάκης Γεώργιος
ΕΠΕΣΑΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
covert angels 