Ένας Gurkha στο Λονδίνο…

Μετά από περίοδο συγγραφικής απουσίας, επιστρέφω παραθέτοντάς σας μια πραγματική ιστορία, διδακτική από πολλές απόψεις. Αφορά έναν γενναίο άνδρα που τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε στη γειτονιά που έζησα κι εγώ για πολλά χρόνια της ζωής μου…

Το πρωινό της 13^ης Μαΐου 1945 είναι ασυνήθιστα ομιχλώδες και βρίσκει τον 27χρονο στρατιώτη Lachhiman Gurung με ΑΣΜ 87726, μόνο του στο όρυγμά του, να κατέχει την πλέον προωθημένη θέση της αμυντικής διάταξης στο Taungdaw της Βιρμανίας. Πιο πίσω, το ποτάμι Irrawwady έχει πάρει ένα παράξενο καφέ-κόκκινο χρώμα. Η μυρωδιά κορδίτη και καμένης σάρκας είναι ανακατεμένη με αυτή της πρωινής δροσιάς. Ο Gurung υπηρετεί στο 4^ο τάγμα του 8^ου συντάγματος τυφεκιοφόρων Gurkha, το οποίο οργανικά είναι ενταγμένο στην 7^η Ινδική Μεραρχία Πεζικού. Η ζώνη ευθύνης του Gurung έχει τεντωθεί επικίνδυνα. Οι δύο σύντροφοί του που κατείχαν τα γειτονικά ορύγματα έχουν τραυματιστεί θανάσιμα και ο μόλις 1.49m Gurkha έχει μείνει, με το Lee Enfield του το οποίο- η αλήθεια είναι πως- δεν είναι πολύ κοντύτερο από εκείνον, να κοιτά το βομβαρδισμένο τοπίο που ακόμη καπνίζει μπροστά του και να περιμένει, καλύπτοντας στην ουσία τρεις θέσεις. Τις πιο προωθημένες της διμοιρίας του…

Με το πρώτο φως της μέρας, στη θέση του- όπως ήταν αναμενόμενο- επιτίθεται δύναμη άνω των 200 Ιαπώνων. Η δύναμη αυτή αντιστοιχεί σε μεγαλύτερη του ενός λόχου. Προκειμένου να τον εξοντώσουν πιο εύκολα, και να υπερκεράσουν τη θέση του, πετούν χειροβομβίδες προς το όρυγμά του. Εκείνος όμως, καλύπτεται και τις δύο που πέφτουν μέσα στο όρυγμα τις πετάει πίσω.

Πέφτει μέσα και μία τρίτη χειροβομβίδα. Την αρπάζει να την πετάξει και αυτήν πίσω. Εκείνη όμως σκάει στο χέρι του μέσα. Μέσα σε μία εκτυφλωτική λάμψη, η χειροβομβίδα του διαλύει τα δάχτυλα και το δεξί χέρι μέχρι λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα, ενώ του γεμίζει θραύσματα το πρόσωπο, το δεξί μάτι, τον κορμό και το πόδι…

Ο μικροκαμωμένος όμως Lachhiman Gurung δεν το βάζει κάτω. Ανασηκώνεται κι ας έχει ακόμη το έντονο βουητό της έκρηξης στα αυτιά του. Αγνοώντας πλήρως και επιδεικτικά τα τραύματά του, επανδρώνει τη θέση του και αποκρούει τις Ιαπωνικές εφόδους για τις επόμενες τέσσερις ώρες! Γεμίζει, οπλίζει και πυροβολεί με το αριστερό χέρι, σημαδεύει με το αριστερό μάτι, αδιάκοπα για τέσσερις ώρες! Μετά από τέσσερις ώρες πάλης με έναν τοίχο, οι Ιάπωνες υποχωρούν και ο ανθρώπινος κυματοθραύστης που άκουγε στο όνομα Lachhiman Gurung καταρρέει. Τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο και καταμετρούν ούτε έναν, ούτε δύο αλλά 31 νεκρούς Ιάπωνες μπροστά από το όρυγμά του, χτυπημένους από τα πυρά του ατομικού του τυφεκίου και άλλους εφτά από τις χειροβομβίδες που είχε πετάξει πίσω.

Ο Lachhiman Gurung επέζησε του πολέμου παρά την απώλεια του δεξιού του χεριού και της όρασης από το δεξί του μάτι. Η τύχη του μέσα στην ατυχία του ήταν αφ ενός ότι δεν έπεσαν άλλες χειροβομβίδες μέσα στο όρυγμα, αφ ετέρου ότι η έκρηξη καυτηρίασε την όποια αρτηρία θα μπορούσε να προκαλέσει ακατάσχετη αιμορραγία ώστε να μην μπορεί ο γενναίος αυτός Gurkha να διατηρήσει τις αισθήσεις του. Για τις ενέργειές του το ξημέρωμα της 12^ης προς 13^η Μαΐου τιμήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1945 με τον Σταυρό της Βικτωρίας- την ανώτατη διάκριση για δράση σε εμπόλεμη ζώνη, που απονέμεται σε υπηρετούντες στις Βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Συνέχισε να υπηρετεί με το 8^ο Σύνταγμα Gurkha και έφτασε μέχρι τον βαθμό του havildar, ήτοι του επιλοχία. Το σύνολο δε των ηθικών αμοιβών και διακρίσεων που φέρει με καμάρι στο στήθος του είναι ανορθόδοξα μεγάλο σε σχέση με το μικροκαμωμένο κορμί του βράχου από το Νεπάλ, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι οι ευζωνικές καρδιές, δεν φυτεύονται απαραίτητα σε ευζωνικά κορμιά.

Το 2009, μετά από δικαστική απόφαση, του επιτράπηκε να μετακομίσει στην Αγγλία και εγκαταστάθηκε στη συνοικία του Hounslow όπου τον φρόντιζε η εγγονή του. Στις 19 Νοεμβρίου 2010 εισήχθη στο νοσοκομείο με βαριά πνευμονία. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Δεκεμβρίου και η κηδεία του έγινε στο Hounslow Civic Centre.