Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα 2023, μέσα στο peak της Χριστουγεννιάτικης εορταστικής και ως εκ τούτου, χαρουμενης, ατμόσφαιρας, ο Μίλτος Αντωνιάδης κατάφερε να μας ρίξει σε… κατάθλιψη. Γιατί; Γιατί τελειώσαμε το 2ο μέρος της τριλογίας «Αιγαίο Ώρα μηδέν» και απλά… ανυπομονούμε για το τρίτο μέρος!
Ο Μίλτος Αντωνιάδης και οι εκδόσεις memento μας έχουν δώσει ένα μυθιστόρημα https://ekdoseis-memento.gr/product/aigaio-ora-miden-skoteinos-oyranos/ που εκτυλίσσεται μεν στο προσεχές μέλλον αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ιστορία του σήμερα, άντε του άμεσου αύριο. Ο αναγνώστης θα δει και θα αναγνωρίσει πολλά κοινά με τη σημερινή εποχή στο 2030 που είναι τοποθετημένο το μυθιστόρημα. Και είναι και λογικό καθώς όπως έχει δείξει η πρόσφατη εμπειρία, οι τεχνολογικές εξελίξεις στον κόσμο δεν είναι αυτές που οραματιζόμαστε… Όλοι οι άνω των 40 θυμόμαστε τις εικόνες που αναμέναμε για το μέλλον σε ταινίες όπως το «back to the future»… Επιπρόσθετα, τα οπλικά συστήματα που περιγράφει ο συγγραφέας είναι γνωστά ήδη από το σήμερα και δε θα έχουν αλλάξει καθόλου το 2030…
Ο Μίλτος Αντωνιάδης έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα βιβλίο που ξεπέρασε (κατά τη γνώμη μας!) το πρώτο μέρος της τριλογίας! Γιατί; Για τους ακόλουθους λόγους…
Πρώτον διότι η γραφή του είναι πιο ποικιλοχρωμη. Όπου απαιτείται ταχύτητα στην εξέλιξη της πλοκής ο συγγραφέας καταφεύγει στη δημοσιογραφική γλώσσα του πολεμικού ανταποκριτή και με την οποία είχαμε συστηθεί στο πρώτο μέρος. Όπου απαιτείται καλύτερος σχηματισμός εικόνας, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πιο λογοτεχνικό λεξιλόγιο-μια διαφοροποιηση που δεν υπήρχε στο πρώτο μέρος! Δε μας χαλασε καθόλου στο «πρώτο αίμα» καθώς το βιβλίο εκτυλίσσεται κυρίως σε πεδία μαχών (σε αέρα, στεριά ή θαλασσα) αλλά εδώ στον «σκοτεινό ουρανό» ήταν ακόμη καλύτερο.
Δεύτερον, στο «πρώτο αίμα» όλο το βιβλίο μοιραζόταν ανάμεσα στις πολιτικές και τα στρατιωτικά τεκταινόμενα. Εδώ, σε αυτό το μέρος της τριλογίας έχουμε διπλωματία, κατασκοπία, υπηρεσίες πληροφοριών, πολιτική και μικροπολιτικη, την πολιτική και μικροπολιτικη στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και της Συρίας, ασύμμετρες απειλές, πολεμικές επιχειρήσεις χαμηλής έντασης αλλά με αληθινούς νεκρούς στον αέρα, στη στεριά, στη θάλασσα… Σε μέρη που δε θα ανέμενε κανείς να δει παρουσία ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Το βιβλίο ειναι μεγαλύτερο σε έκταση από το «πρώτο αίμα» αλλά διαβάζεται απνευστι! Και σε αυτό βοηθάνε πολύ και οι χάρτες που έχουν συμπεριληφθεί σε αυτήν την έκδοση του. Για εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με στρατιωτικές ορολογίες ή/και συντομογραφίες, οι υποσημειώσεις στη σελίδα όπου αυτές αναφέρονται είναι επίσης μια χρήσιμη βελτίωση σε σχέση με το πρώτο βιβλίο.
Να διευκρινισουμε εδώ ότι καλό θα ήταν πριν διαβάσετε τον Σκοτεινό Ουρανό, να διαβάσετε το Πρώτο Αίμα. Το να μην έχετε διαβάσει όμως το πρώτο μέρος, δεν είναι σε καμία περίπτωση blocking point για να μη διαβάσετε το βιβλίο αυτο. Οι αναφορές στα γεγονότα που εκτυλιχθηκαν σχεδόν 10 μηνες νωριτερα υπάρχουν αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να μην καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι γίνεται γύρω του!
Αν επρεπε να βρω ένα αρνητικό στο βιβλίο, θα ήταν στο εξώφυλλο καθώς διαβάζοντας το βιβλίο, το εξώφυλλο κατεστησε αμέσως σαφες ένα σκηνικό, κομβικό για την εξέλιξη του βιβλίου (δε λέω περισσότερα…). Μην ανησυχείτε, η πληροφορία αυτή που νομίζετε ότι πήρατε, δε θα σας χαλάσει καθόλου το πόσο θα απολαύσετε το βιβλίο! Το cliffhanger στο τέλος του βιβλίου είναι απίστευτων διαστάσεων.
Έχω εντυπωσιαστεί από την ακρίβεια των…πιο παλιών στοιχείων (επίσης δε μπορώ να πω πολλά, δε θέλω να κάνω σποιλερ!). Το είχαμε σχολιάσει και για το πρώτο μέρος- ότι δηλαδή όλα τα οπλικά συστήματα που περιγράφονται στο βιβλίο περιγράφονται σωστά και στο ρόλο τους και σαφώς εντός των δυνατοτήτων τους. Ο τρόπος δράσης του Παπανικολή και η μεθοδολογία με την οποία εκτέλεσε την αποστολή της η ομάδα του ΕΤΑ είναι υποδειγματική στρατιωτική λογοτεχνία. Και επιπλέον, το μοτίβο αυτό συνεχίστηκε και σε οπλικά συστήματα, για τα οποία είναι λίγο πιο δύσκολο να βρεθούν οι απαραίτητες πληροφορίες.
Ένας πολύ σημαντικός κλάδος που το βιβλίο αναδεικνύει πάρα πολύ καλά είναι εκείνος των ασύμμετρων απειλών και των cyber attacks. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι ο τρόπος διεξαγωγής πολέμου έχει αλλάξει όσο κι αν παραμένει ιδιος-κατι που καταδεικνύεται ΚΑΙ στο πρώτο μέρος της τριλογίας! Άρα λοιπόν, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοιου είδους απειλές και του επακολουθουμενου χάους. Και αν κάποιος θα έπρεπε να διαβάσει αυτό το βιβλίο για έναν και μόνο λόγο, αυτό πιστεύουμε ακράδαντα θα έπρεπε να είναι υπεραρκετό.
Συνοψίζοντας και αν πρέπει να κάνουμε ένα τελικό σχόλιο θα πούμε ότι δεν ξέρουμε αν ο Μίλτος Αντωνιάδης είναι ο Έλληνας Jack Carr, το «Αιγαίο Ώρα Μηδέν» είναι μια σειρά βιβλίων που έλειπαν από την ελληνική πεζογραφία και σίγουρα το «Σκοτεινός ουρανός» είναι ένα που αξίζει σίγουρα να μπει στη δική σας… Christmas list!
covert angels 