Tag Archives: Τατόι

Athens Flying Week 2014

Ο ήλιος κρύβεται πίσω από ένα μεγάλο σύννεφο… οι αχτίδες του όμως καταφέρνουν και τρυπάνε το, σα βαμβάκι εμπόδιο.

Το φετινό Athens Flying Week πλησιάζει στο τέλος του. Το αλουμινένιο γεράκι του Γιώργου Ανδρουλάκη στρίβει για το προ-τελευταίο πέρασμα, μία διέλευση με πολύ υψηλή γωνία προσβολής και χαμηλή ταχύτητα. Συνοδεία του Εθνικού Ύμνου. Στέκομαι αυθόρμητα ‘προσοχή’.

Η ψυχούλα που είναι ανεβασμένη στους ώμους μου χαιρετά το ακριβοθώρητο πουλί και τον έμπειρο απόγονο του Ίκαρου. Το παιδικό χέρι βγάζει το καπέλο που φορά και χαιρετά τον ‘Πατέρα των Θεών’. Εκείνος, ετοιμάζεται για την τελευταία διέλευση. Παραδοσιακά αφιερωμένη στους ανθρώπους των Ενόπλων Δυνάμεων, τις οικογένειές τους και τους πεσόντες των.

Και κάπου εκεί, κρυφά ανάμεσα στα λόγια, σα μουσικό ιπτάμενο χαλί, πέφτουν οι τέσσερις τόσο χαρακτηριστικές νότες από την εισαγωγή του ‘Ήλιος Θεός’. Και το δάκρυ που έφτασε μέχρι την άκρη του γκρεμού των ματιών μου, την τελευταία στιγμή μετάνιωσε και αποφάσισε να μην αυτοκτονήσει…

Να είστε καλά, μας κάνατε για μία ακόμη φορά υπερήφανους!

1 σχόλιο

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες

Έλληνες πεσόντες αεροπόροι 1928. 3 Αυγούστου.

Αν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω στον χρόνο, όχι όμως και ιδιαίτερα πίσω στην Ελληνική Ιστορία, στον τόμο του 1928, οι αεροπορικές σελίδες της 3ης Αυγούστου θα δείτε ότι είναι βαμμένες με το χρώμα της αιματηρής πορφύρας. Σήμερα θυμόμαστε άλλους δύο πεσόντες αεροπόρους, αξιωματικούς του ΕΣ αλλά τέκνα της ίδιας πολεμικής μήτρας των Ελλήνων που γεννά γενιές και γενιές Ελλήνων αεροπόρων.

Σε δύο μικρές, γραφικές και παραθαλάσσιες πόλεις της Ελλάδας, το Ναύπλιο και τη Χαλκίδα, γεννήθηκαν ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και ο Δημήτριος Σαμαρτζής. Στην παράνοια του Εθνικού Διχασμού και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχθηκαν στη ΣΣΕ- από την οποία ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πυροβολικού- ο πρώτος και στο πεζικό ως εθελοντής ο δεύτερος. Κανείς από τους δύο όμως δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τα επίγεια καθήκοντα που συνόδευαν τα Όπλα τους. Και οι δύο είχαν άλλες βλέψεις. Κοιτούσαν ψηλά, πιο ψηλά από τα χαρακώματα του πολέμου.

Τον Νοέμβριο του 1919 ο Κωνσταντόπουλος και τον Οκτώβριο του 1917 ο Σαμαρτζής, μετατέθηκαν στο Αεροπορικό Σώμα για εκπαίδευση. Και οι δύο έλαβαν τα πτυχία του αεροπόρου οδηγού, ο δε Σαμαρτζής και αυτό του παρατηρητή. Ο Σαμαρτζής πρόλαβε και έδρασε και στον Α΄ ΠΠ ενώ και οι δύο είχαν να επιδείξουν αξιοσημείωτη δράση στην εκστρατεία της Μ. Ασίας. Μετά από τη Μικρασιατική εκστρατεία, ο Κωνσταντόπουλος, με τον βαθμό του υπολοχαγού πλέον, μετατάχθηκε οριστικά στην Αεροπορία. Τίναξαν και οι δύο τα αποκαΐδια του πολέμου από τις στολές τους και συνέχισαν τη ζωή με πιο ήρεμους και ειρηνικούς ρυθμούς.

Κι εκεί που νομίζεις ότι η μοίρα, η τύχη, κάποιος άλλος ανώτερος άρχοντας αυτού του κόσμου, σε έχει ανταμείψει με το δώρο της ζωής, έρχεται ο χρόνος να σε διαψεύσει. Εκτελώντας εκπαιδευτική πτήση με το ελαφρύ αεροσκάφος βομβαρδισμού Breguet XIX B2, ένα αεροπλάνο ορόσημο της εποχής, έπεσαν σε απώλεια στήριξης και συνετρίβησαν κοντά στο αεροδρόμιο του Τατοΐου. Χειριστής και παρατηρητής σκοτώθηκαν ακαριαία.

Σε μια κατάσταση όπως ο πόλεμος, που ο χρόνος σταματά, οι δύο αυτοί αξιωματικοί του ΕΣ μπόρεσαν και βρήκαν τον προσωπικό δρόμο της επιβίωσης και συνέχισαν. Εκεί που νόμιζαν πως μπορούσαν να συνεχίσουν τη ζωή τους, ο χρόνος σταμάτησε και για τους δύο Λοχαγούς.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΛΟΧΑΓΟΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΤΖΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ.

2 ΑΠΟ ΤΟΥΣ 6 ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ 1928!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Σχολιάστε

Filed under Αεροπορία, Πεσόντες