Πολλοί έδειξαν να απορούν με τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ από τον Ιανουάριο του 2015 η οποία ανανεώθηκε πριν λίγες μέρες, συνέπεια του εκλογικού αποτελέσματος της 20ης Σεπτεμβρίου. Ακόμη και τα μέλη της λεγόμενης αριστερής πλατφόρμας έδειξαν δήθεν απορημένοι. Δε θα έπρεπε όμως. Έχουν υπάρξει κι άλλα παραδείγματα συνεργασίας φαινομενικά ασύμβατων πολιτικά, χώρων. Ας θυμηθούμε μία πιο εντυπωσιακή συνεργασία του εκτελεστικού σκέλους της Αριστεράς κατά την Κατοχή με το πιο τρανό παράδειγμα ‘στρατηγού- γραμματόσημου’ στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας.
Tag Archives: ΕΑΜ
Οι εκτελεσθέντες της 8ης Σεπτεμβρίου 1944…
Αν το δέντρο της Ελευθερίας ποτίζεται με αίμα, σήμερα σίγουρα πήρε γεμάτο ποτήρι. Συνολικά 71 άνδρες και γυναίκες, ενεργά μέλη της αντίστασης στην Αθήνα και τη στερεά Ελλάδα εκτελέστηκαν στο Χαϊδάρι…
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΣΚΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΕΣ. ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΚΑΡΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ. ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣΤΕ ΟΠΩΣ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ! Συνέχεια
Η εθνική, κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική μας μοναξιά…
Ομολογώ ότι ποτέ μου δεν ασπάστηκα τον κομουνισμό. Ωραίες ως πολύ ωραίες κάποιες από τις θεωρίες του αλλά σε έναν φυσικό κόσμο όπου επικρατούν ο κανόνας του Markownikov και η αρχή των Le Chatelier και Van’t Hoff, απλά δεν μπορώ να αφουκραστώ την μακροχρόνια εφαρμογή τους. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένα κείμενα που πέφτουν στα χέρια μου είναι από υπερβολικά ως κατάφορα άδικα καθώς αφορούν ανθρώπους οι οποίοι αντιστάθηκαν και εξέπνευσαν στο όνομα της πατρίδας, ταγμένοι στο πλευρό του ΕΑΜ…
«Έξω οι Ναζί»
Σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια στο κέντρο της Πρωτεύουσας η θερμοκρασία ανέβαινε απότομα. Ένας τριανταεξάχρονος άνδρας και μια νεαρή γυναίκα κάθονται στο μεταλλικό τραπεζάκι του ζαχαροπλαστείου. Πίνουν το καφεδάκι τους. Όποιος τους βλέπει καταλαβαίνει ότι είναι ζευγάρι. Όμως, καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν. Και αυτή είναι μία από εκείνες τις φορές…
Είναι μεσημέρι της 20ης Σεπτεμβρίου 1942. Στην Αθήνα, η ναζιστική μπότα έχει πατήσει κι έχει αφήσει πλέον για τα καλά το αποτύπωμά της. Κάποιοι, είτε λόγω παρεμφερών πολιτικών φρονημάτων, φιλικά προσκείμενων αυτών των κατακτητών, είτε λόγω της αχόρταγης και αδίστακτης φύσης τους, βρίσκουν ευκαιρία να συνεργαστούν με τους Γερμανούς. Κάποιοι άλλοι, προσπαθούν να αντισταθούν ώστε να διώξουν τον εισβολέα. Αλλά ως εκεί. Ο νους τους και η πολιτική τους σκέψη δεν πάει παραπέρα. Υπάρχουν και ορισμένοι, οι οποίοι αντιστέκονται αλλά επιθυμούν να καταλάβουν τη θέση που παράνομα τώρα, έχει ο ξένος κατακτητής. Μέσα σε αυτήν τη σχεδόν σχιζοφρενή κατάσταση της πατρίδας, ένα ζευγάρι κάθεται στην καρδιά της φθινοπωρινής Αθήνας και απολαμβάνουν την παρέα ο ένας του άλλου, πίνοντας έναν καφέ. Εκείνος της χαμογελά και κοιτά πάνω από τον ώμο της. Εκείνη προσπαθεί να του χαμογελάσει σε απάντηση. Το άγχος της όμως είναι πολύ έντονο και δεν την αφήνει να εκφραστεί όπως θέλει. Ήρθε η ώρα…
Με ένα νεύμα του, σηκώνεται από την καρέκλα της και περπατάει αργά προς την κατεύθυνση του αρχαιολογικού μουσείου. Εκείνος ακόμη στη θέση του, κοιτάει επίμονα προς την οδό Γλάδστωνος. Περιμένει. Μετράει αντίστροφα. Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει το μέτρημα. Το θερμό ρεύμα αέρα τον χτυπά στο πρόσωπο. Ο εκκωφαντικός ήχος της έκρηξης τον παραλύει. Αλλά στο πρόσωπό του έχει μείνει ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο. Το χαμόγελο της επιτυχίας. Το χαμόγελο της επιτυχούς προσφοράς στους συμπατριώτες του. Φεύγει από το ζαχαροπλαστείο προσεκτικά έχοντας ακόμη στα αυτιά του τον ήχο της έκρηξης που έχει πνίξει την προϋπάρχουσα σιωπή. Βαδίζει γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Σταθερά αλλά με την προσοχή στραμμένη πίσω στο σκηνικό καταστροφής που μόλις προκάλεσε. Ηχούν σειρήνες, πυροσβεστικά κι ασθενοφόρα. Εκκλήσεις για βοήθεια τόσο στα ελληνικά όσο και στα γερμανικά.
Όλοι ξέρουν ότι τώρα ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε απ’ όταν εκείνος ο μεσήλικας άνδρας στο ζαχαροπλαστείο είχε ιδρύσει την ΠΕΑΝ σχεδόν έναν χρόνο νωρίτερα. Ήταν ο Κωνσταντίνος Περρίκος. Αξιωματικός της αεροπορίας, αποταγμένος όμως από το 1936 λόγω της εμπλοκής του στο αποτυχημένο φιλοβενιζελικό κίνημα στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων και οι αδερφοί Τσιγάντε και ο Δημήτριος Ψαρρός. Φιλοβενιζελικός στα φρονήματά του, ζήτησε να επανενταχθεί στη δύναμη της ΕΒΑ με το ξέσπασμα της ιταλικής εισβολής αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε. Με την κατάρρευση του μετώπου και την κατοχή, ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση της ΠΕΑΝ η οποία όμως, ακριβώς για να μην ξεφύγει από τον πολιτικό προσανατολισμό που είχε θέσει ο ιδρυτής της, δεν έκανε ποτέ μαζική στρατολόγηση. Εξέδωσε όμως, σημαντικό αριθμό αντιστασιακών εντύπων και έφερε εις πέρας την πιο σημαντική ενέργεια αντιστασιακής δράσης, εντός αστικού κέντρου σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής- την ανατίναξη των γραφείων της προδοτικής εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΕΣ.Π.Ο. Σαν σήμερα, 20 Σεπτεμβρίου 1942.
Το ανθρωποκυνηγητό της Γκεστάπο ήταν άμεσο, ανελέητο και συνεχές. Για σχεδόν 1,5 μήνα, έψαχναν τους βομβιστές. Τελικά, με τη συμβολή του προδότη υπαξιωματικού της χωροφυλακής Πολύκαρπου Νταλιάνη, κατάφεραν την 11η Νοεμβρίου να εξαρθρώσουν τον επιχειρησιακό πυρήνα της οργάνωσης. Συνελήφθησαν ο Περρίκος και η Ιουλία Μπίμπα, η νεαρή δασκάλα που καθόταν σε εκείνο το ζαχαροπλαστείο την 20η Σεπτεμβρίου. Μαζί και ο Μυτιληναίος και ο Γαλάτης. Ο Μυτιληναίος και ο Γαλάτης ήταν οι δύο οι οποίοι τοποθέτησαν τη βαλίτσα με τη βόμβα στην είσοδο του κτιρίου όπου στεγαζόταν η ΕΣ.Π.Ο..
Μεταφέρθηκαν όλοι στα ανακριτικά γραφεία της Γκεστάπο στον Πειραιά. Βασανίστηκαν. Δε λύγισαν. δεν μίλησαν. Βασανίστηκαν ξανά. Ο Μυτιληναίος δραπέτευσε και διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου αργότερα συναντήθηκε με τον Ιωάννη Τσιγάντε. Για περισσότερα επί του τέλους των προαναφερθέντων μελών της ΠΕΑΝ και του Νταλιάνη, διαβάστε εδώ.
Η είδηση της ανατίναξης του κτιρίου της ΕΣ.Π.Ο. πέρασε γρήγορα τα σύνορα της Ελλάδας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Λονδίνου και Μόσχας μίλησαν με ενθουσιασμό για το εγχείρημα, χαρακτηρίζοντάς το ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Οι αστικοί θρύλοι που ακολούθησαν την επίθεση ήταν άνευ προηγουμένου. Για πρώτη φορά, μία αντιστασιακή ενέργεια ήταν υπεράνω όλων των κομματικών τοποθετήσεων και λόγων. Σχεδόν. Το ΕΑΜ, είτε από κακή εκτίμηση της ανίκανης σε θέματα ανταρτοπολέμου εντός πυκνοκατοικημένων περιοχών ηγεσίας του, είτε από διάθεση σμίκρυνσης του κατορθώματος επειδή δε συμμετείχε, καταδίκασε το εγχείρημα κάνοντας λόγο για «επικίνδυνη και πρόωρη ατομική τρομοκρατία(!!!)» και το χαρακτήρισε «προβοκάτσια». Εκτίμησε δε, ότι ο Περρίκος ήταν άνθρωπος της Γκεστάπο και ότι σύντομα επρόκειτο να αφεθεί ελεύθερος. Άλλη μία φορά που τα κόκκινα γυαλιά των ΕΑΜιτών ήθελαν καθάρισμα! Όπως πολλές ενέργειες αντίστασης στην κατεχόμενη Ευρώπη, τα αποτελέσματα της ενέργειας υπερδιογκώθηκαν τόσο ώστε να γίνεται λόγος για 60 και βάλε, νεκρούς Γερμανούς και διπλάσιους έλληνες εθνικοσοσιαλιστές οι οποίοι θα στέλνονταν στο ανατολικό μέτωπο ως μέλη των πολυεθνικών ταγμάτων των Waffen SS. Πλέον, τείνει να κατασταλάξει η άποψη ότι δεν υπήρξαν νεκροί Γερμανοί αλλά αρκετοί τραυματίες. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι μονάχα τρεις κρατούμενοι εκτελέστηκαν ως αντίποινα από τις κατοχικές δυνάμεις. Αυτοί ήταν ο Ιωάννης Ζηκόπουλος, ο Τσαουσίδης Ηλίας και ο Γιουγκάρας Λεωνίδας. Πληροφορία ότι συνελήφθησαν 17 Εβραίοι της Αθήνας και ενώ εκτελέστηκαν, δεν αναφέρονται, κρίνεται ως τουλάχιστον ανακριβης.
Στη συμβολή των οδών Γλαδστώνος και Πατησίων, εκεί όπου βρισκόταν το αρχηγείο της ΕΣ.Π.Ο., έχει στηθεί ο ανδριάντας του σπουδαίου αυτού πατριώτη και της παράτολμης ομάδας του.
Ο Περρίκος με την οικογένειά του, έμεναν στην Αθήνα, στην οδό Μιχαήλ Βόδα, αρ. 157. Ένεκα της ημέρας, θεώρησα ότι έπρεπε να περάσω από κει και να αποτίσω με τον δικό μου προσωπικό τρόπο, τιμή στην τελευταία καταγεγραμμένη κατοικία του Περρίκου εν Αθήναις. Να δω με τα μάτια μου πώς έχει μεταμορφωθεί η γειτονιά.
Μιχαήλ Βόδα 157
Κανένα από τα ονόματα στα κουδούνια της πολυκατοικίας δεν φανέρωνε κάποια σχέση με τον γενναίο Χιώτη αξιωματικό. Όπως και με την περίπτωση του Αλεβιζάκη Ηλία, τίποτα δεν φανέρωνε την υπαρκτή πύλη με το απέραντο σε εκείνο το μέρος. Μέχρι που έστρεψα το κεφάλι και το βλέμμα αριστερά…
«ΕΞΩ ΟΙ ΝΑΖΙ» Είναι ίσως παρήγορο για τον ίδιο τον Περρίκο από εκεί που μας κοιτά που στη γειτονιά του γράφουμε συνθήματα που τον εκφράζουν. Άραγε όμως, πώς πρέπει να αισθανθούμε εμείς που 71 χρόνια μετά την ηρωική ενέργεια της μικρής αλλά τολμηρής ομάδας της ΠΕΑΝ, να ορθώσει το Δαυιδικό της ανάστημα απέναντι στον Γερμανό κατακτητή αλλά κυρίως απέναντι στους ντόπιους συνεργούς του, η δική μας γενιά γράφει συνθήματα στους τοίχους;
Εις Μνήμην Κωνσταντίνου Περρικού
Είναι η φύση της δουλειάς του αεροπόρου που τον κρατά ψηλά και μακριά από τα γήινα δεσμά. Είναι όμως στη φύση του ανθρώπου να… κοιτά ψηλά (άνω + θρώσκω). Και είναι στην ψυχή ορισμένων, να παραμένουν ψηλά, ακόμη κι αν δεν μπορούν να πετούν, κι αν δεν μπορούν να κοιτούν ψηλά. Συνειρμικά, οι πιλότοι καταδιωκτικών δεν είναι ιδανικό παράδειγμα χαμηλοβλεπόντων και ταπεινών ανθρώπων. Πώς θα πάρεις την ουρά του αντιπάλου σου, πώς θα τον γκρεμίσεις από το αλουμινένιο του άτι, πώς να πολεμήσεις για να μην του δώσεις εκείνου την τιμή να σε καταρρίψει, αν δεν είσαι εγωιστής- όχι υπερόπτης- και υπερήφανος; Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Άλλες φορές φωτεινές, άλλες απλά θρυλικές. Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων τα κατορθώματα στο έδαφος είναι εξίσου εντυπωσιακά με- αν όχι πιο εντυπωσιακά από- αυτά στους αιθέρες.
Σαν σήμερα, 4/2 του 1943, εκτελέστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ο ήρωας αντιστασιακός αεροπόρος, αποταχθείς από την κυβέρνηση Μεταξά λόγω εθνικών φρονημάτων, υποσμηναγός (τότε) Περρικός Κωνσταντίνος.
Ο Περρίκος ήταν αρχηγός και ιδρυτής της ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων). Η ΠΕΑΝ (είναι τυχαίο άραγε που το 1ο και 3ο γράμμα των αρχικών της οργάνωσης είναι το Π και το Α;;;) ήταν αντιστασιακή οργάνωση της κατοχής. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 από τον Χιώτη αξιωματικό της Πολεμικής με κεντρώο πολιτικό προσανατολισμό. Παρ’ όλο που συνειδητά- κυρίως για να διατηρήσει τον πολιτικό της προσανατολισμό χωρίς την εισαγωγή άλλων πολιτικών στοιχείων στους κόλπους της- δεν έγινε ποτέ μαζική οργάνωση, εντούτοις κατόρθωσε να προετοιμάσει μια από τις σπουδαιότερες αντιστασιακές ενέργειες που έγιναν στην Αθήνα. Αυτή ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, η ανατίναξη των γραφείων της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΕΣ.Π.Ο., η οποία στρατολογούσε Έλληνες για λογαριασμό του πολυεθνικού τμήματος των Waffen SS.
Σχεδόν αμέσως, η Γκεστάπο εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών της βομβιστικής επίθεσης. Χρειάστηκαν τη συνδρομή ενός προδότη υπαξιωματικού της Χωροφυλακής, του Πολύκαρπου Νταλιάνη, για να εξαρθρώσουν στις 11 Νοεμβρίου 1942 τον επιχειρησιακό πυρήνα της ΠΕΑΝ. Οι Περρικός, Μπίμπα, Μυτιληναίος και Γαλάτης συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στα ανακριτικά γραφεία της Γκεστάπο στον Πειραιά. Παρ’ ότι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, δεν λύγισαν και δεν μίλησαν. Ο δε Αντώνης Μυτιληναίος, κατόρθωσε να δραπετεύσει και να διαφύγει στη Μέση Ανατολή.
Τα υπόλοιπα τρία συλληφθέντα μέλη της οργάνωσης πέρασαν από γερμανικό στρατοδικείο και καταδικάσθηκαν στην εσχάτη των ποινών. Ο αρχηγός της ΠΕΑΝ Κώστας Περρικός τρις εις θάνατον και 15 χρόνια δεσμά και η δασκάλα Ιουλία Μπίμπα δις εις θάνατον και 15 χρόνια δεσμά. Ο Γαλάτης καταδικάσθηκε σε θάνατο και 5 χρόνια δεσμά, αλλά τελικά του δόθηκε χάρη, αφού η οικογένειά του πλήρωσε 1.000 λίρες και μεταφέρθηκε σε φυλακές στη Γερμανία!!! Στις 4 Φεβρουαρίου 1943, ο 37χρονος υποσμηναγός Κώστας Περρικός εκτελέστηκε στην Καισαριανή, παρά τις μεγάλες προσπάθειες του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Η Ιουλία Μπίμπα- επειδή στην κατεχόμενη Ελλάδα δεν μπορούσε να εκτελεστεί με τον τρόπο που ήθελε η Γκεστάπο- μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και καρατομήθηκε δια πελέκεως!!! Ο προδότης Νταλιάνης βρήκε το τέλος που του άξιζε καθώς σκοτώθηκε αργότερα από αντιστασιακούς.
Η είδηση της ανατίναξης του κτιρίου της ΕΣ.Π.Ο. πέρασε γρήγορα τα σύνορα της Ελλάδας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Λονδίνου και Μόσχας μίλησαν με ενθουσιασμό για το εγχείρημα, χαρακτηρίζοντάς το ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Το ΕΑΜ, είτε από κακή εκτίμηση της ανίκανης σε θέματα ανταρτοπολέμου εντός πυκνοκατοικημένων περιοχών ηγεσίας του, είτε από διάθεση σμίκρυνσης του κατορθώματος επειδή δε συμμετείχε, καταδίκασε το εγχείρημα κάνοντας λόγο για «επικίνδυνη και πρόωρη ατομική τρομοκρατία(!!!)» και το χαρακτήρισε «προβοκάτσια». Εκτίμησε δε, ότι ο Περρικός ήταν άνθρωπος της Γκεστάπο και ότι σύντομα επρόκειτο να αφεθεί ελεύθερος. Άλλη μία φορά που τα κόκκινα γυαλιά των ΕΑΜιτών ήθελαν καθάρισμα! Αυτά για κάποιους που παρουσιάζουν- ή προσπαθούν να παρουσιάζουν- μια αγία πορεία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ μέσα από τη ρωγμή του χρόνου! Το πρόβλημα δεν είναι να παρουσιάζεις την σημαντική πορεία του ΕΑΜ, γιατί αναμφισβήτητα είναι, αλλά η αγιοποίησή της διαγράφοντας βολικά, όσα μας ενοχλούν.
Παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εκτενής διάλογος για το πραγματικό μέγεθος του πλήγματος σε ανθρώπινες απώλειες που δέχθηκαν οι κατοχικές και προδοτικές δυνάμεις εκείνη τη μέρα (γιατί έγινε μέρα μεσημέρι η έκρηξη!), το ψυχολογικό αντίκτυπο που είχε η ενέργεια αυτή, τόσο θετικό στους υπόδουλους Έλληνες, όσο αρνητικό στους κατοχικούς στρατιώτες, δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ.
Στη συμβολή των οδών Γλάδστωνος και Πατησίων, εκεί όπου βρισκόταν το αρχηγείο της ΕΣ.Π.Ο., έχει στηθεί ο ανδριάντας του σπουδαίου αυτού πατριώτη.
Λίγους μήνες μετά, την 11η Σεπτεμβρίου, το Υπουργείο Αεροπορίας δια Βασιλικού Διατάγματος, επανέφερε τον Περρίκο στους μονίμους και τον προήγαγε στον βαθμό του Αντισμηνάρχου επ’ ανδραγαθεία. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!! ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΣ!!
Περισσότερες πληροφορίες για το μεγάλο αυτό γεγονός της Αντίστασης, μπορείτε να βρείτε στις ακόλουθες διευθύνσεις:
http://nationalpride.wordpress.com/2009/11/03/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%BF/
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%95%CE%91%CE%9D
http://en.wikipedia.org/wiki/National-Socialist_Patriotic_Organisation (Προσέξτε ότι δεν υπάρχει στην ελληνική βικιπαίδεια το λήμμα ΕΣΠΟ. Υπάρχει όμως στην αγγλική Wikipedia το λήμμα ESPO!!!)
http://istoriakatoxis.blogspot.com/2012/01/blog-post_12.html
http://sfoulidis.hostei.com/gorgopotamos/gorgopotamos3.htm (προσοχή διότι σε ορισμένα σημεία γίνεται χρήση υβριστικής και χολικής γλώσσας ίσως και ελαφρώς άδικα)
http://www.sansimera.gr/articles/309
http://www.pasoipa.org.gr/lefkoma/pilot_details/?id=277
Σήμερα, στο κτίριο όπου στεγαζόταν η ΕΣ.Π.Ο. τότε, στεγάζεται ο Οίκος Ναύτου της Αθήνας. Βρέθηκα στο σημείο εκείνο το πρωί της Κυριακής, μία ημέρα ακριβώς πριν συμπληρωθούν τα 70 χρόνια από την εκτέλεση του Περρικού, προκειμένου να αποτίσουμε φόρο τιμής, σε αυτόν τον μεγάλο Έλληνα πατριώτη.
Θεωρήσαμε ότι ένας τέτοιος άνδρας δεν μπορεί να εντυπωσιαστεί με ένα τιμητικό στεφάνι και προτιμήσαμε να αφήσουμε ένα τριαντάφυλλο με ένα ιδιόχειρο σημείωμα προς εκείνον και την οικογένειά του. Να γνωρίζουν ότι υπάρχουμε εμείς οι λίγοι που δεν τον ξεχνούμε και για μας είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Το σημείωμα- αφιέρωση έγραφε:
3/2/2013
Το Ασκέρι των Διαβόλων θυμάται και τιμά τον Χιώτη αξιωματικό της Αεροπορίας
ο οποίος καλά ζωσμένος (ευζωνικά) με εκρηκτικά ανατίναξε τα γραφεία της ΕΣΠΟ
σε μία μεγαλειώδη και ακομμάτιστη ενέργεια Εθνικής Αντίστασης.
Σαν σήμερα πριν 70 χρόνια,
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Εγώ θα κλείσω με ένα ποίημα του ιδίου του Περρίκου, το οποίο συνέγραψε ενώ ήταν φυλακισμένος στο κελί 12 της πτέρυγας των μελλοθάνατων των φυλακών Αβέρωφ.
θα’ ρθη η ώρα
Μέσα στη μπόρα
Στάσου αντρίκια
Και πιες θαρρετά
Της σκλαβιάς το ποτήρι
Μη σε νοιάζει
Χαράς πανηγύρι να νοιώσει η ψυχή σου
Θα’ ρθη η ώρα.
Μη στενάζεις
Της καρδιάς σου το δάκρυ
Μη στάζει
Το γερό σου το χέρι να χτυπήσει με φόρα
Θα’ ρθη η ώρα
Μη σε νοιάζει
Οι λαοί ξέρουν τίνος ταιριάζει
Το χρυσό το στεφάνι
Πρόσμενε το
Να φυλλάει τα μαλλιά σου
Μεσ’ σ’ ελεύθερη χώρα
Θα’ ρθη η ώρα
Filed under Αεροπορία, Πεσόντες, Random thoughts
covert angels 