Tag Archives: Δίστομο

Πόσα να γράψεις και να φανούν πολλά για μία θηριωδία; Πόσα; Πώς να δικαιολογήσει κανείς εκμεταλλευόμενος την αποκτήνωση του πολέμου, το φρικιαστικό συναπάντημα αβάπτιστου βρέφους με τον άρχοντα του Άδη; Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι εκτέλεσαν αθώους άμαχους πολίτες. Στο μυαλό μου είναι πολύ μεγαλύτερο το έγκλημά τους καθώς αποδόθηκαν σε βαρβαρότητες που μόνο από τουρκικά ή μογγολικά ασκέρια ατάκτων θα μπορούσαν να τις είχαν αντιγράψει. Κι όμως, λόγω των ημερών δε θα σας μιλήσω για τη σφαγή στο Δίστομο. Θα σας μιλήσω για την κατά πολύ λιγότερο γνωστή σφαγή στο Καλάμι…

Το βράδυ της 10ης Ιουνίου, οι Γερμανοί του 1/7 τάγματος SS έφυγαν από το Δίστομο. Γεμάτοι αίματα επέστρεψαν στη Λιβαδειά. Την επόμενη μέρα το πρωί, αφού το προηγούμενο βράδυ είχαν διασκεδάσει όπως συνήθιζαν, κινήθηκαν προς το χωριό Καλάμι, αρκετά κοντά στη Θήβα. Με μαεστρία, απέκλεισαν όλες τις οδικές αρτηρίες από και προς το χωριό. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο και χωρίς να προσπαθούν να ξετρυπώσουν αντάρτες, επιδόθηκαν στη συστηματική συγκέντρωση των κατοίκων του χωριού στα γύρω χωράφια. Με πυροβολισμούς στον αέρα, εύκολα εκφόβισαν τους λιγότερο δεκτικούς χωρικούς να τους ακολουθήσουν. Με τους δρόμους ήδη αποκλεισμένους, οι Καλαμιώτες δεν είχαν πού αλλού να πάνε.

Συννεφιασμένος ήταν λένε, ο ουρανός της Βοιωτίας εκείνη τη μέρα. Σα να μην ήθελε η Φύση να δει τι θα εκτυλιχθεί εκεί… Με απότομες, κοφτές κινήσεις οι στρατιώτες των Waffen SS χωρίζουν τους άρρενες από τις γυναίκες και τα κορίτσια. Έχουν κάνει δύο κύκλους γύρω από τους άμαχους. Τότε, ένας από τους άνδρες συνειδητοποιεί τι πρόκειται να γίνει.

Κρακ! Το μεταλλικό μαστίγιο εκείνου του πρώτου του ανυπόμονου MP-40 χτυπά το φυσίγγιο στη θαλάμη. Ακολουθούν εκ του ισχύου τα υπόλοιπα αυτόματα στην πιο ανατριχιαστική και μακάβρια συναυλία. Δεν διαρκεί όμως πολύ. Δε χρειάζεται. Όλα έχουν τελειώσει σε λιγότερο από ένα λεπτό. Πριν καλά- καλά κοπάσουν οι επικρουστήρες των γερμανικών πολυβόλων, 2-3 μοναχικά κλάματα ακούγονται μόνο, και από τις δύο ομάδες. Ο επικεφαλής λοχαγός περνάει ανάμεσα στα πεσμένα κορμιά. Με το πιστόλι του σφραγίζει την μοίρα εκείνων που φαίνονται ακόμη να παλεύουν στο όριο του γκρεμού μεταξύ ζωής και θανάτου.

Κι όμως, δεν μπορούσαν να αρκεστούν στον ομαδικό θάνατο λίγων χωρικών. Στη συνέχεια, σα να μην έφτανε η εκτέλεσή τους, τους πέταξαν σε ένα σπίτι κι έβαλαν φωτιά στο σπίτι με φυσικό αποτέλεσμα, να απανθρακωθούν όλα τα πτώματα.

Έχοντας επιβεβαιώσει το ορθό- για εκείνους- τέλος του έργου τους, μπήκαν στο πλέον έρημο, χωριό και λεηλάτησαν τα πάντα. Ρήμαξαν σπίτια και καταστήματα, πλιατσικλόγησαν από οικογενειακά κειμήλια και κοσμήματα ως τραπεζομάντηλα και ρούχα. Τυριά, λάδι, αλεύρι και καλαμπόκι ήταν επίσης απαραίτητη λεία. Ακόμη και τα ζώα πήραν. Χοίροι και κότες, αρνιά και πρόβατα, όλα φορτώθηκαν στα φορτηγά με προορισμό τη Λιβαδειά.

Ο θλιβερός απολογισμός της ωμής, σύντομης επανάληψης της θηριωδίας της προηγούμενης ημέρας ήταν 24 νεκροί και 2 τραυματίες. Στους νεκρούς περιλαμβάνονται δύο παιδιά 2 ετών και δύο αβάπτιστα μωρά, λίγων μηνών.

Στο λιτό αλλά συγκλονιστικής έμπνευσης Μνημείο που έχει στήσει ο δήμος Λεβαδέων, κοντά στο σημείο όπου εκτυλίχθηκε η τραγωδία του μικρού αυτού χωριού της Βοιωτίας, φαίνονται όλα τα ονόματα αυτών που θυσιάστηκαν σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 70 χρόνια.

ΑΠΑΝΤΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!