Η μέρα σήμερα ήταν (και θα είναι κατά κάποιον τρόπο) για το παρόν ιστολόγιο, παραδοσιακά αφιερωμένη στον πεσόντα αεροπόρο Σκάλκο Αναστάσιο. Ο Σκάλκος όμως δεν εκτελέστηκε μονάχος. Κι άλλοι μπροστάρηδες Έλληνες πατριώτες πήραν την τελευταία ανάσα τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μία ηρωική μορφή της Κατοχής που ξεψύχησε σαν σήμερα 8/9/1944, αλλά δεν λιποψύχησε ποτέ ήταν η Λέλα Καραγιάννη. Η Μπουμπουλίνα της Κατοχής…
Αν το δέντρο της Ελευθερίας ποτίζεται με αίμα, σήμερα σίγουρα πήρε γεμάτο ποτήρι. Συνολικά 71 άνδρες και γυναίκες, ενεργά μέλη της αντίστασης στην Αθήνα και τη στερεά Ελλάδα εκτελέστηκαν στο Χαϊδάρι…
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΣΚΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΕΣ. ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΚΑΡΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ. ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣΤΕ ΟΠΩΣ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ! Συνέχεια
Σαν σήμερα, 2 Ιουλίου, επί γερμανικής κατοχής, υπήρξαν εκτελεσθέντες τόσο το 1942 όσο και το 1943. Η ιστορία τους είναι επίκαιρη στις μέρες μας όσο ποτέ…
Η νέα κατηγορία του ιστολογίου με τίτλο «Μνημειοτουρισμός» και θέμα… προφανές, δε θα μπορούσε να εγκαινιαστεί καλύτερα από μία σύντομη αναφορά στο Δίστομο. Το χωριό που το 1944, οι Γερμανοί των SS έδειξαν στον κόσμο όλον, τη φρικαλέα πλευρά του πολέμου. Συνέχεια
Filed under Μνημειοτουρισμός
Σήμερα, 4η Ιουνίου, ο καιρός είναι καθαρός και ο ουρανός γαλανός. Ιδανικός καιρός για να κυνηγούν οι αετοί. Ιδανικός για να κυνηγούν και οι τίγρεις. Μάλλον για κάθε θηρευτή είναι ιδανικός. Ακόμη και για τον θηρευτή από τον οποίο δε θα μπορέσει κανείς μας να ξεφύγει…
Στα λατινικά, aquila είναι ο αετός. Και κάπως σαν σήμερα, ήταν και ο καιρός την ίδια αυτή μέρα, του 1942. Τη μέρα που στον τοίχο της Καισαριανής τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής άνοιγαν άλλη μία τρύπα στην καρδιά της Πολεμικής Αεροπορίας. Σαν σήμερα, ο 42χρονος, συλληφθείς από τους κατακτητές, επισμηναγός Ακύλας Μιχαήλ, στεκόταν ατάραχος μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα. Η κατηγορία απλή. Κατασκοπία. Ο λόγος αυτής εξίσου απλός. Ο πόθος όπως κάθε αετός έχει, για Ελευθερία. Τα φτερά μπορεί να του τα είχαν κόψει αλλά ο αετός, ακόμη και χωρίς τα φτερά δεν φοβάται και δρα όπως μπορεί ενάντια των εχθρών οι οποίοι του στέρησαν την Ελευθερία. Η εκκωφαντική συγχορδία των Mannlicher της «Εκτελεστικής Ορχήστρας της Βαυαρίας», τον άφησε να κείτεται νεκρός και το αίμα του να βάφει τον ουρανό με το ίδιο χρώμα. Συνέχεια
Σαν σήμερα, 9 Ιουνίου 1944, πριν από 70 χρόνια, διαπράχθηκε ένα… έγκλημα; Ίσως. Εγκληματικό λάθος; Σίγουρα! Οι γερμανοί είχαν βάλει σαν αμνοερίφια 600 Κρητικούς στο φορτηγό πλοίο Tanais. Οι Άγγλοι με το υποβρύχιο HMS Vivid να περιπολεί στην περιοχή της Σαντορίνης, έστειλαν τέσσερις τορπίλες, οι οποίες έπληξαν το φορτηγό πλοίο. Και μετά, σιγή…
Το φορτηγό πλοίο Tanais, προπολεμικά ιδιοκτησίας Έλληνα εφοπλιστή, είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς. Σε αυτό φόρτωσαν όπως- όπως, περίπου 600 ανθρώπους, από όλη την Κρήτη αλλά κυρίως τα Χανιά και το Ρέθυμνο. Προορισμός τους η κεντρική Ευρώπη και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το πλοίο θα τους αποβίβαζε σε κάποιο λιμάνι κι από κει θα συνέχιζαν το μακάβριο ταξίδι με φορτηγά τραίνα.
Η Wehrmacht είχε το ίδιον, για πολλούς και εν πολλοίς κατανοητούς, λόγους, να κρατά μυστικό το «φορτίο» που είχαν τα πλοία της. Οι Βρετανοί υποτίθεται ότι δεν γνώριζαν ότι στο Tanais δεν υπήρχαν πυρομαχικά και πετρέλαιο αλλά μονάχα ανθρώπινες ψυχές. Υποτίθεται…
Το πλοίο αναχώρησε από το λιμάνι της Σούδας την 8η Ιουνίου 1944 στις 20:00. Στις 03:00 είχε βρεθεί ανοιχτά της Σαντορίνης, όπου περιπολούσε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Vivid. Η Ανώτατη Διοίκηση του Βασιλικού Ναυτικού είχε δώσει σαφείς και ρητές εντολές να τορπιλίζονται όσα πλοία γερμανικών (και μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και των ιταλικών) νηοπομπών έπεφταν στα περισκόπια των υποβρυχίων της Δύναμης Μεσογείου. Ό,τι έκαναν τα U-boot στον Ατλαντικό θα έκαναν οι βρετανοί στη Μεσόγειο…
Μέσα στη νύχτα και τη φεγγαρολουσμένη θάλασσα, τέσσερις τορπίλες αποχωρίστηκαν από το Vivid. Το Tanais πήγε αύτανδρο. Όλα είχαν τελειώσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Από τους 600 περίπου επιβαίνοντες, περίπου 100 ήταν παιδιά και συνολικά, περίπου 260 Κρητικοί Εβραίοι. Οι υπόλοιποι ήταν αντιστασιακοί, αιχμάλωτοι πολέμου (κυρίως Ιταλοί και λίγοι Ρώσοι).
Σαν σήμερα πριν από ακριβώς 70 χρόνια έδωσε τη ζωή της, σε μία κατάσταση στην οποία δεν μπορούσε να προσφέρει κάτι, η αδερφή του παππού μου, η Σταυρούλα (η οποία αντιμετώπιζε κατηγορίες κατασκοπίας υπέρ των Συμμάχων), η Αγγελική και ο θείος ο Μανώλης ο Τωράκης. Ναι, στην Κρήτη είναι δύσκολο να βρεις οικογένεια να μην έχει δώσει κάποιο παιδί της για την Πατρίδα…
Η Πατρίδα, τι έκανε μετά για όλο αυτό το «συμβάν»; Τίποτε… Το αποσιώπησε. Προτίμησε να κάνει το ψάρι και να τηρήσει τη σιγή του… Δεν την έπαιρνε είπαν κάποιοι. Μην μπερδεύεστε. δεν είναι η Πατρίδα εκείνη που δεν την παίρνει. Είναι οι ανθρωπόμορφοι ψεύτες που εξουσιάζουν και κρατούν στα χέρια τους την ισχύ και τις εκδηλώσεις της Πατρίδας εκείνοι τους οποίους δεν παίρνει. Γιατί οι Άγγλοι και οι Γερμανοί έχουν στα χέρια τους τα γραμμάτεια αυτών των δήθεν πατριωτών.
Μην προσβάλλετε την Πατρίδα όπως την προσβάλλουν εκείνοι που δεν τιμούν τόσο τους ηρωικά πεσόντες, όσο και τις αδικοχαμένες ψυχές ενός Πολέμου που δυστυχώς δε μας δίδαξε όσα θα έπρεπε.
Ας πάψουμε πλέον τις απαγγελίες κατηγορίας σαν άλλες τορπίλες από το Vivid. Ας κάνουμε κάτι για να τιμήσουμε τους αδικοχαμένους νεκρούς μας. Αυτές τις ψυχές που περιμένουν κάποιου είδους δικαίωση. Γιατί ειλικρινά, όσο κι αν με θυμώνει που το λέω/ γράφω, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι αλήθεια: Αν στο πλοίο δεν υπήρχαν Εβραίοι, τίποτα από όσα σας περιέγραψα παραπάνω δε θα είχε γίνει γνωστό…
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Filed under Πεσόντες, Random thoughts
Η μικρή μου κόρη περιεργάζεται κάτι που μοιάζει με παλιό χάλκινο νόμισμα. Στην ηλικία όμως που βρίσκεται, η πιο ισχυρή της αίσθηση είναι η γεύση. «Όχι αγάπη μου», της λέω, «αυτό δεν τρώγεται!» και το βγάζει από το στόμα. «Αυτό το μετάλλιο είναι της γιαγιάς σου του παππού. Κι έχει μεγαλύτερη αξία απ’ όση μπορείς ακόμη να γευτείς!»…
Ο Κωστής ο Τωράκης (αλλιώς Τωροκωστής), ήταν ένας από τους πάμπολλους Κρητικούς οικογενειάρχες που με τη λήξη της μάχης της Κρήτης και την κατοχή και της Κρήτης από τις δυναμείς των Ιταλών και Γερμανών, πήραν τα όπλα τους και βγήκαν στα βουνά. Εξέχουσα μορφή, όχι μόνο του χωριού του, του Σαμωνά αλλά της περιοχής, η κίνησή του αυτή είχε αντίκτυπο στην αντίδραση όλων των ανδρών των γύρω χωριών, με αποτέλεσμα να πράξουν κι εκείνοι το ίδιο.
Η δράση του όμως στην αντίσταση ξεκινά από πιο πριν. Με τη μάχη της Κρήτης ουσιαστικά χαμένη, καθώς οι δυνάμεις της Κοινοπολιτείας που μάχονταν στο νησί αποτελούσαν «λέοντες των οποίων ηγούντο αμνοί», άρχισε η υποχώρηση προς τα νότια παράλια και κυρίως προς τα Σφακιά. Οι γερμανοί είχαν πάρει στο κατόπι τις- κυρίως- Νεοζηλανδικές δυνάμεις και τους καταδίωκαν στα ορεινά μονοπάτια των Λευκών Ορέων. Οι ντόπιοι δεν είχαν πού να πάνε αλλά δεν μπορούσαν και να έρθουν σε κατά μέτωπο σύγκρουση με τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές. Γνώριζαν όμως καλά τη γεωγραφία του νησιού…
Όπως αναφέρει και ο Βρετανός Patrick Leigh Fermor στο ημερολόγιό του για τη μάχη και την αντίσταση στην Κρήτη (ο ίδιος βοήθησε τον Ψυχουντάκη να γράψει την αυτοβιογραφία του η οποία εκδόθηκε πρώτα στα αγγλικά και μετά στα Ελληνικά), οι Γερμανοί ανέκοψαν την καταδίωξή τους, αργά το απόγευμα, χωρίς (!) να υποστούν απώλειες… Ένας πυροβολισμός αντήχησε μέσα στις ρεματιές και τις χαράδρες των Λευκών Ορέων με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να νομίζουν ότι έχουν πέσει σε ενέδρα. Καλύφθηκαν και μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι είχε γίνει, είχε πέσει και ο Ήλιος. Η κίνησή τους μέσα στη νύχτα ήταν εκ των πραγμάτων πιο αργή. Την επόμενη μέρα, ξεκίνησαν εκ νέου, πιο επιφυλακτικοί αλλά και πιο διψασμένοι για μάχη. Αυτή τη φορά όμως, τους περίμεναν οι άνδρες του Upham από τη 2η Νεοζηλανδική Μεραρχία οι οποίοι είχαν προλάβει να πάρουν θέσεις ψηλότερα από τον δρόμο στήνοντας μία φονική παγίδα. Έτσι, οι διώκτες έγιναν διωκώμενοι. Και όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν πυροβολισμό. Εκείνος που είχε πατήσει τη σκανδάλη το προηγούμενο απόγευμα ήταν ο παππούς ο Τωροκωστής!
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Τωροκωστής ήταν μόνο ένα από τα μέλη της οικογένειάς του που ανέπτυξαν αντιστασιακή δράση. Παρ’ όλο που είδε παιδιά, εγγόνια και ανήψια να σκοτώνονται, παρ’ όλο που οι Γερμανοί έκαψαν το σπίτι- και όλο το υπόλοιπο χωριό- τρεις φορές, η οικογένεια του Τωροκωστή συνέχισε να προσφέρει στην Αντίσταση του Κρητικού λαού.
Και για μένα, δεν είναι μόνο η ένοπλη αντίσταση που έκαναν. Το σπίτι του Τωροκωστή ήταν πάντοτε ανοιχτό. Αντάρτες- οι οποίοι είχαν πληροφορηθεί- πήγαιναν το βράδυ, έτρωγαν, ξημερώνονταν κι έφευγαν μετά. Χρόνια αργότερα, θα μάθαινα ότι το παρατσούκλι/ συνθηματικό του Τωροκωστή, ήταν ο «Αμμούτσας».
Ο αδερφός του αδικοχαμένου μωρού της ιστορίας που σας μεταφέρεται παραπάνω, στον εξωτερικό σύνδεσμο, μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Σε μία συγκέντρωση Συλλόγων Κρητών Αμερικής, τον πλησίασε ένας γέρος και τον ρώτησε από πού είναι- ή μάλλον πιο σωστά- «Εσύ μπρε τίνος είσαι ντου λόγου σου;» Του είπε ονοματεπώνυμο και χωριό καταγωγής. Τον κοίταξε έντονα ο γέρος και τα μάτια του άστραψαν «Είσαι εγγονός του Τωροκωστή μπρε;» «Κι αμέ;!» «Είσαι εγγονός του αμμούτσα μωρέ;» Ούτε εκείνος δεν ήξερε το προσωνύμιο αυτό. «Ήντα μου λες μπάρμπα;» «Τον παππού σου τονε λέγαμε αμμούτσα, γιατί πάντοτε στο τραπέζι ντου τα φαγιά ήντονε σαν την αμμούτσα τση θαλάσσης! Σπουδαίος άντρας! Πρέπει να’σαι περήφανος απού’σαι απ’ τη γενιά ντου!»
Ο Τωροκωστής είχε τη φήμη του «βάρβαρου», του απολίτιστου, αλλά μαζεύοντας ιστορίες από ανθρώπους που τον έζησαν, καταλήγω στο συμπέρασμα πως κάθε άλλο παρά απολίτιστος ήταν. Είχε κι εκείνος, όπως ο καθένας μας τα κουμπιά του και είχε μία τρομερή αδυναμία στην γυναίκα του η οποία, όπως οι Κρητικές της εποχής του, είχαν το πλήρες κουμάντο του νοικοκυριού. Σε μία εποχή πρώιμου Μακαρθισμού, διώχθηκε-λανθασμένα κατ’ εμέ- ως κομμουνιστής. Επέστρεψε όμως σπίτι του και έζησε με τη γυναίκα του ως τα βαθιά τους γεράματα. Ο δε τρόπος με τον οποίο μου έχουν περιγράψει- ανεξάρτητες μεταξύ τους, πηγές- ότι μοίρασε την οικογενειακή περιουσία στα παιδιά του, είναι πνευματικό αποκύημα ενός ανθρώπου με πολλή φαντασία, υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης και ισότητας. Αν αυτά ορίζουν έναν άνθρωπο βάρβαρο, προτιμώ να είμαι απολίτιστος!
Μετά θάνατον, η Πολιτεία,μέσω του ΥΕΘΑ τον τίμησε με το Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-1945, το οποίο του απενεμήθη σαν σήμερα, 4 Μαρτίου 1987.
Filed under Φρουρά, Strategic thinking
Είναι η φύση της δουλειάς του αεροπόρου που τον κρατά ψηλά και μακριά από τα γήινα δεσμά. Είναι όμως στη φύση του ανθρώπου να… κοιτά ψηλά (άνω + θρώσκω). Και είναι στην ψυχή ορισμένων, να παραμένουν ψηλά, ακόμη κι αν δεν μπορούν να πετούν, κι αν δεν μπορούν να κοιτούν ψηλά. Συνειρμικά, οι πιλότοι καταδιωκτικών δεν είναι ιδανικό παράδειγμα χαμηλοβλεπόντων και ταπεινών ανθρώπων. Πώς θα πάρεις την ουρά του αντιπάλου σου, πώς θα τον γκρεμίσεις από το αλουμινένιο του άτι, πώς να πολεμήσεις για να μην του δώσεις εκείνου την τιμή να σε καταρρίψει, αν δεν είσαι εγωιστής- όχι υπερόπτης- και υπερήφανος; Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Άλλες φορές φωτεινές, άλλες απλά θρυλικές. Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων τα κατορθώματα στο έδαφος είναι εξίσου εντυπωσιακά με- αν όχι πιο εντυπωσιακά από- αυτά στους αιθέρες.
Σαν σήμερα, 4/2 του 1943, εκτελέστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ο ήρωας αντιστασιακός αεροπόρος, αποταχθείς από την κυβέρνηση Μεταξά λόγω εθνικών φρονημάτων, υποσμηναγός (τότε) Περρικός Κωνσταντίνος.
Ο Περρίκος ήταν αρχηγός και ιδρυτής της ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων). Η ΠΕΑΝ (είναι τυχαίο άραγε που το 1ο και 3ο γράμμα των αρχικών της οργάνωσης είναι το Π και το Α;;;) ήταν αντιστασιακή οργάνωση της κατοχής. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 από τον Χιώτη αξιωματικό της Πολεμικής με κεντρώο πολιτικό προσανατολισμό. Παρ’ όλο που συνειδητά- κυρίως για να διατηρήσει τον πολιτικό της προσανατολισμό χωρίς την εισαγωγή άλλων πολιτικών στοιχείων στους κόλπους της- δεν έγινε ποτέ μαζική οργάνωση, εντούτοις κατόρθωσε να προετοιμάσει μια από τις σπουδαιότερες αντιστασιακές ενέργειες που έγιναν στην Αθήνα. Αυτή ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, η ανατίναξη των γραφείων της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΕΣ.Π.Ο., η οποία στρατολογούσε Έλληνες για λογαριασμό του πολυεθνικού τμήματος των Waffen SS.
Σχεδόν αμέσως, η Γκεστάπο εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών της βομβιστικής επίθεσης. Χρειάστηκαν τη συνδρομή ενός προδότη υπαξιωματικού της Χωροφυλακής, του Πολύκαρπου Νταλιάνη, για να εξαρθρώσουν στις 11 Νοεμβρίου 1942 τον επιχειρησιακό πυρήνα της ΠΕΑΝ. Οι Περρικός, Μπίμπα, Μυτιληναίος και Γαλάτης συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στα ανακριτικά γραφεία της Γκεστάπο στον Πειραιά. Παρ’ ότι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, δεν λύγισαν και δεν μίλησαν. Ο δε Αντώνης Μυτιληναίος, κατόρθωσε να δραπετεύσει και να διαφύγει στη Μέση Ανατολή.
Τα υπόλοιπα τρία συλληφθέντα μέλη της οργάνωσης πέρασαν από γερμανικό στρατοδικείο και καταδικάσθηκαν στην εσχάτη των ποινών. Ο αρχηγός της ΠΕΑΝ Κώστας Περρικός τρις εις θάνατον και 15 χρόνια δεσμά και η δασκάλα Ιουλία Μπίμπα δις εις θάνατον και 15 χρόνια δεσμά. Ο Γαλάτης καταδικάσθηκε σε θάνατο και 5 χρόνια δεσμά, αλλά τελικά του δόθηκε χάρη, αφού η οικογένειά του πλήρωσε 1.000 λίρες και μεταφέρθηκε σε φυλακές στη Γερμανία!!! Στις 4 Φεβρουαρίου 1943, ο 37χρονος υποσμηναγός Κώστας Περρικός εκτελέστηκε στην Καισαριανή, παρά τις μεγάλες προσπάθειες του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Η Ιουλία Μπίμπα- επειδή στην κατεχόμενη Ελλάδα δεν μπορούσε να εκτελεστεί με τον τρόπο που ήθελε η Γκεστάπο- μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και καρατομήθηκε δια πελέκεως!!! Ο προδότης Νταλιάνης βρήκε το τέλος που του άξιζε καθώς σκοτώθηκε αργότερα από αντιστασιακούς.
Η είδηση της ανατίναξης του κτιρίου της ΕΣ.Π.Ο. πέρασε γρήγορα τα σύνορα της Ελλάδας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Λονδίνου και Μόσχας μίλησαν με ενθουσιασμό για το εγχείρημα, χαρακτηρίζοντάς το ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Το ΕΑΜ, είτε από κακή εκτίμηση της ανίκανης σε θέματα ανταρτοπολέμου εντός πυκνοκατοικημένων περιοχών ηγεσίας του, είτε από διάθεση σμίκρυνσης του κατορθώματος επειδή δε συμμετείχε, καταδίκασε το εγχείρημα κάνοντας λόγο για «επικίνδυνη και πρόωρη ατομική τρομοκρατία(!!!)» και το χαρακτήρισε «προβοκάτσια». Εκτίμησε δε, ότι ο Περρικός ήταν άνθρωπος της Γκεστάπο και ότι σύντομα επρόκειτο να αφεθεί ελεύθερος. Άλλη μία φορά που τα κόκκινα γυαλιά των ΕΑΜιτών ήθελαν καθάρισμα! Αυτά για κάποιους που παρουσιάζουν- ή προσπαθούν να παρουσιάζουν- μια αγία πορεία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ μέσα από τη ρωγμή του χρόνου! Το πρόβλημα δεν είναι να παρουσιάζεις την σημαντική πορεία του ΕΑΜ, γιατί αναμφισβήτητα είναι, αλλά η αγιοποίησή της διαγράφοντας βολικά, όσα μας ενοχλούν.
Παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εκτενής διάλογος για το πραγματικό μέγεθος του πλήγματος σε ανθρώπινες απώλειες που δέχθηκαν οι κατοχικές και προδοτικές δυνάμεις εκείνη τη μέρα (γιατί έγινε μέρα μεσημέρι η έκρηξη!), το ψυχολογικό αντίκτυπο που είχε η ενέργεια αυτή, τόσο θετικό στους υπόδουλους Έλληνες, όσο αρνητικό στους κατοχικούς στρατιώτες, δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ.
Στη συμβολή των οδών Γλάδστωνος και Πατησίων, εκεί όπου βρισκόταν το αρχηγείο της ΕΣ.Π.Ο., έχει στηθεί ο ανδριάντας του σπουδαίου αυτού πατριώτη.
Λίγους μήνες μετά, την 11η Σεπτεμβρίου, το Υπουργείο Αεροπορίας δια Βασιλικού Διατάγματος, επανέφερε τον Περρίκο στους μονίμους και τον προήγαγε στον βαθμό του Αντισμηνάρχου επ’ ανδραγαθεία. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!! ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΣ!!
Περισσότερες πληροφορίες για το μεγάλο αυτό γεγονός της Αντίστασης, μπορείτε να βρείτε στις ακόλουθες διευθύνσεις:
http://nationalpride.wordpress.com/2009/11/03/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%BF/
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%95%CE%91%CE%9D
http://en.wikipedia.org/wiki/National-Socialist_Patriotic_Organisation (Προσέξτε ότι δεν υπάρχει στην ελληνική βικιπαίδεια το λήμμα ΕΣΠΟ. Υπάρχει όμως στην αγγλική Wikipedia το λήμμα ESPO!!!)
http://istoriakatoxis.blogspot.com/2012/01/blog-post_12.html
http://sfoulidis.hostei.com/gorgopotamos/gorgopotamos3.htm (προσοχή διότι σε ορισμένα σημεία γίνεται χρήση υβριστικής και χολικής γλώσσας ίσως και ελαφρώς άδικα)
http://www.sansimera.gr/articles/309
http://www.pasoipa.org.gr/lefkoma/pilot_details/?id=277
Σήμερα, στο κτίριο όπου στεγαζόταν η ΕΣ.Π.Ο. τότε, στεγάζεται ο Οίκος Ναύτου της Αθήνας. Βρέθηκα στο σημείο εκείνο το πρωί της Κυριακής, μία ημέρα ακριβώς πριν συμπληρωθούν τα 70 χρόνια από την εκτέλεση του Περρικού, προκειμένου να αποτίσουμε φόρο τιμής, σε αυτόν τον μεγάλο Έλληνα πατριώτη.
Θεωρήσαμε ότι ένας τέτοιος άνδρας δεν μπορεί να εντυπωσιαστεί με ένα τιμητικό στεφάνι και προτιμήσαμε να αφήσουμε ένα τριαντάφυλλο με ένα ιδιόχειρο σημείωμα προς εκείνον και την οικογένειά του. Να γνωρίζουν ότι υπάρχουμε εμείς οι λίγοι που δεν τον ξεχνούμε και για μας είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Το σημείωμα- αφιέρωση έγραφε:
3/2/2013
Το Ασκέρι των Διαβόλων θυμάται και τιμά τον Χιώτη αξιωματικό της Αεροπορίας
ο οποίος καλά ζωσμένος (ευζωνικά) με εκρηκτικά ανατίναξε τα γραφεία της ΕΣΠΟ
σε μία μεγαλειώδη και ακομμάτιστη ενέργεια Εθνικής Αντίστασης.
Σαν σήμερα πριν 70 χρόνια,
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Εγώ θα κλείσω με ένα ποίημα του ιδίου του Περρίκου, το οποίο συνέγραψε ενώ ήταν φυλακισμένος στο κελί 12 της πτέρυγας των μελλοθάνατων των φυλακών Αβέρωφ.
θα’ ρθη η ώρα
Μέσα στη μπόρα
Στάσου αντρίκια
Και πιες θαρρετά
Της σκλαβιάς το ποτήρι
Μη σε νοιάζει
Χαράς πανηγύρι να νοιώσει η ψυχή σου
Θα’ ρθη η ώρα.
Μη στενάζεις
Της καρδιάς σου το δάκρυ
Μη στάζει
Το γερό σου το χέρι να χτυπήσει με φόρα
Θα’ ρθη η ώρα
Μη σε νοιάζει
Οι λαοί ξέρουν τίνος ταιριάζει
Το χρυσό το στεφάνι
Πρόσμενε το
Να φυλλάει τα μαλλιά σου
Μεσ’ σ’ ελεύθερη χώρα
Θα’ ρθη η ώρα
Filed under Αεροπορία, Πεσόντες, Random thoughts
Σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, είναι βαρύ το στεφάνι που αφήνεται στο μαρμάρινο μνημείο πεσόντων. Το όνομα ήταν για μένα άγνωστο μέχρι πρότινος. Αλλά πλέον, δύσκολα θα το ξεχάσω…
Σαν σήμερα, ένας ακόμη ήρωας αεροπόρος δίνει τη ζωή του, υπερασπιζόμενος την ελευθερία της Πατρίδας. Δεν είχε την τύχη να καταρριφθεί στα γνώριμα για εκείνον ουράνια πεδία κυνηγιού. Το κορμί του δεν το γάζωσαν τα πολυβόλα κάποιου καταδιωκτικού. Το τρύπησαν οι βολίδες των ταπεινών αλλά πιο φονικών, Μάουζερ των γερμανών πεζικάριων.
Σαν σήμερα, στις 8/9/1944, εκτελέστηκε στο Χαϊδάρι ο Ανθυποσμηναγός Σκάλκος Αναστάσιος. Εκπαιδευμένος ήδη από το ’35 στη Σχολή Τεχνιτών Αεροπορίας όταν ήταν ακόμη ένας 20χρονος νεαρός και φέρελπις εθελοντής, χρησιμοποίησε τις γνώσεις του στις δύσκολες μέρες της Κατοχής. Και ενώ το πολυπόθητο Πρωινό για όλους τους Έλληνες πλησίαζε, εκείνος συνέχιζε να εργάζεται μεθοδικά και φυσικά, συγκεκαλυμμένα.
Σε μία από τις αποστολές που του είχε ανατεθεί από το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, αποτέλεσμα μάλλον προδοσίας, ο Σκάλκος ανακαλύφθηκε και συνελήφθη από τους Γερμανούς. Οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα με συνοπτικές διαδικασίες- δεν μπορούμε να ανεχόμαστε κατασκόπους στις κατεχόμενες χώρες, έλεγαν μεταξύ τους οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές.
Έκλεισε μια τελευταία φορά τα μάτια του, δευτερόλεπτα πριν ακουστεί η ομοβροντία των τυφεκίων του εκτελεστικού αποσπάσματος και ταξίδεψε νοερά στην αγαπημένη, ιδιαίτερη πατρίδα του.
Μια ωραία αλλά κοινή ιστορία της Κατοχής θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Όμως, για μένα αυτή η ιστορία έχει ιδαίτερη αξία. Γιατί ο 29χρονος ανθυποσμηναγός Σκάλκος Αναστάσιος, είχε γεννηθεί στον Πύρριχο της Μάνης. Ένα χωριό της Λακωνίας με το οποίο εδώ και κάποια χρόνια με συνδέει δεσμός από χρυσό και λευκόχρυσο. Και το κοινό μας ταξίδι με τον ανθυποσμηναγό δεν τελειώνει εδώ… Συνεχίζεται κι εδώ!
Ανθυποσμηναγός Σκάλκος Αναστάσιος!
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
covert angels 