Μια ώρα, μια νύχτα στο Μνημείο…

Το τρίξιμο των μεταλλικών μεντεσέδων της κεντρικής πύλης του στρατοπέδου της Φρουράς, καλύπτει ο δεκανέας αλλαγής με το πιο τρομακτικό παράγγελμα του στρατεύματος:

«ΕΦ ΌΠΛΟΥ- ΛΟΓΧΗ» και τέσσερις ξιφολόγχες μπαίνουν συρταρωτά σε ισάριθμα όπλα.

Σε λίγο, θα έχουν το Ιερότερο μέρος της χώρας, σταθερά πίσω τους. Και τα βλέμματα όλων των πεσόντων της Πατρίδας, σταθερά πάνω τους…

Είναι περασμένα μεσάνυχτα. Κοντεύει τρεις. Ο δεκανέας αλλαγής ελέγχει μία τελευταία φορά τους Εύζωνες που έχουν σταθεί στο εποπτείο και περιμένουν να αναλάβουν υπηρεσία στο Μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη. Έχει ήδη βρει ελαττώματα στην εμφάνισή τους και τους έχει στείλει πίσω στη διμοιρία τους να τα διορθώσουν. Η παράδοση των Ευζώνων επιβάλλει στην ευζωνική υπηρεσία να βγαίνουν εύζωνες άψογοι. Γύρισαν στο εποπτείο. Ακίνητοι ξανά. Το όπλο τους, στη θέση του παρά πόδα. Η κρύα ξιφολόγχη στο αριστερό τους χέρι. Οι σκοποί μνημείου τρέμουν. Όχι από το κρύο αλλά από το μαρμάρινο μεγαλείο που ξέρουν ότι θα αντικρύσουν. Ο σκοπός πύλης πίσω τους, την ξέρει την αίσθηση. Θυμάται τι περνά από το μυαλό των Ευζώνων μπροστά του…

Έχει έρθει η ώρα. Ο δεκανέας αλλαγής ξεκινά τη ρουτίνα της υπηρεσίας. Στην κορυφή του στοίχου, δίνει το προπαρασκευαστικό παράγγελμα: «Θα εκτελεστεί ΕΦ ΌΠΛΟΥ ΛΟΓΧΗ». Στο άκουσμα των λέξεων αυτών, ο σκοπός πύλης του λόχου διοικήσεως ανοίγει τη βαριά μεταλλική πόρτα του στρατοπέδου της Φρουράς. Το τρίξιμο των μεταλλικών μεντεσέδων καλύπτει ο δεκανέας αλλαγής με το πιο τρομακτικό παράγγελμα του στρατεύματος:

«ΕΦ ΌΠΛΟΥ- ΛΟΓΧΗ» και τέσσερις ξιφολόγχες μπαίνουν συρταρωτά σε ισάριθμα όπλα.

«ΠΡΟΣΟ-ΧΗ» και οι ξιφολόγχες κουμπώνουν πάνω στα όπλα που τις φέρουν. Ο κάθε Εύζωνας ελέγχει ότι η ξιφολόγχη του έχει ασφαλίσει.

«ΕΜΠΡΟΣ- ΜΑΡΣ» διατάζει ο δεκανέας και μία καλά συντονισμένη ατμομηχανή ξεκινά για το απόλυτα ορισμένο ταξίδι της. Από όπου περνούν, ο κάθε σκοπός αποδίδει τον απαιτούμενο χαιρετισμό. Το μονότονο υπόβαθρο ήχων του κέντρου της Αθήνας, τσαλακώνει το επαναλαμβανόμενο χτύπημα των τσαρουχιών της αλλαγής στο πεζοδρόμιο της Βασιλίσσης Σοφίας. Φτάνουν στην πλατεία του Μνημείου. Τη διασχίζουν. Φτάνουν μπροστά στα σκαλιά του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη.

«ΆΝΤΡΕΣ- ΑΛΤ» φωνάζει ο δεκανέας αλλαγής και μετά από δύο επιπλέον χτυπήματα των τσαρουχιών, η απόλυτη σιγή, σα να μην είχε υπάρξει ποτέ τίποτα μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Σα να μην είχε διακόψει κάτι τους νυχτερινούς ρυθμούς της πόλης. Οι σκοποί στο Μνημείο ξεκινούν το τελετουργικό της αλλαγής. Φτάνουν στα σημεία απόδοσης τιμών.

«ΕΜΠΡΟΣ- ΜΑΡΣ» φωνάζει ο δεκανέας αλλαγής και οι Εύζωνες του ανεβάσματος ξεκινούν τα τελετουργικά τους βήματα. Ανεβαίνουν τα σκαλιά προς το επίπεδο της πλατείας του Μνημείου. Μπροστά τους έχουν τον Άγνωστο. Ξαπλωμένος στην κλίνη του αλλά ποτέ σε ύπνο βαθύ. Ξεκινούν τα βήματα προς το κενοτάφιο. Οι προβολείς στο Μνημείο, κάνουν το σκηνικό υποβλητικό. Φωτίζουν τους Εύζωνες που ήδη περιμένουν ακίνητοι στα σημεία απόδοσης τιμών. Οι σκιές τους πάνω στην πέτρα του τοίχου, σημείο επαφής ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Τους αθάνατους πεσόντες και τους άγρυπνους φρουρούς τους.

Οι Εύζωνες που πάνε να αναλάβουν καθήκοντα, παίρνουν ο καθένας την κατεύθυνσή του προς τα αντίστοιχα σημεία απόδοσης τιμών. Τα τσαρούχια τους συνεχίζουν να σφυροκοπούν ρυθμικά το αιώνιο μάρμαρο κάτω από τα πόδια τους. Ξέρουν ότι ο συντονισμός τους οφείλει και πρέπει να είναι απόλυτος. Ξέρουν ότι οι νεκροί ακούνε συνεχώς και κρίνουν. Φτάνουν στις προκαθορισμένες θέσεις τους στα σημεία απόδοσης τιμών. Όλοι έχουν στραφεί προς το κενοτάφιο.

«ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ- ΑΡΜ» φωνάζει ο δεκανέας αλλαγής. Από τους ώμους τεσσάρων Ευζώνων, ισάριθμα τυφέκια ξεκολλάνε και κρατούνται όρθια μπροστά στο ευθύ βλέμμα εκείνων που τα κρατούν.

«ΕΠ’ ΏΜΟΥ- ΑΡΜ» φωνάζει ο δεκανέας αλλαγής και με δύο πλήρως συντονισμένες κινήσεις, τα τυφέκια πέφτουν από ψηλά με δύναμη πάνω στους σκληραγωγημένους ώμους των Ευζώνων.

«ΑΛΛΑΓΗ» φωνάζει ο δεκανέας αλλαγής και το ζεύγος του κατεβάσματος κλίνει προς το κέντρο του Μνημείου με τον καθέναν από τους δύο Εύζωνες να κοιτά προς τη σκοπιά του άλλου. Ξεκινούν αργά και τελετουργικά να αφήνουν τις θέσεις τους σε εκείνους που τους αντικαθιστούν. Οι σκιές τους, πολλαπλάσιες των Φρουρών χάρις στους πολλούς προβολείς, εξακολουθούν να φαίνονται στον τοίχο του Μνημείου. Και το ζευγάρι των Ευζώνων που καλείται να αναλάβει καθήκοντα, βλέπει τα φαντάσματα των γενεών που πολέμησαν πριν από εκείνο να βηματίζουν μπροστά από το κενοτάφιο και τον ξαπλωμένο πολεμιστή.

Το κατέβασμα αποχωρεί τελετουργικά από το Μνημείο. Ακούγεται ο δεκανέας αλλαγής να δίνει το προ-τελευταίο παράγγελμα της υπηρεσίας και τελευταίο παράγγελμα στο Μνημείο. «ΕΜΠΡΟΣ- ΜΑΡΣ» και τα καρφιά των τσαρουχιών καρφώνουν το πεζοδρόμιο και τον τσαρουχόδρομο, ενώνοντας για πάντα τους σκοπούς με το παρελθόν και την παράδοσή τους.

Πλέον οι σκοποί επί του Μνημείου είναι μόνοι τους, με συντροφιά την Ιστορία και τους Αγώνες. Κλίνουν. Κατευθύνονται προς τις σκοπιές τους. Κατεβάζουν τα όπλα στο παρά πόδα και μπαίνουν στις σκοπιές. Ο παρατηρητής, τους φτιάχνει τη στολή και τη στάση τους και επιστρέφει στη θέση του. Έχουν ιδρώσει. Τώρα, έχουν το Ιερότερο μέρος της χώρας, σταθερά πίσω τους. Και τα βλέμματα όλων των πεσόντων της Πατρίδας, σταθερά πάνω τους…