Σαν σήμερα, στις Θερμοπύλες ήταν που φάνηκε ότι ο Λεωνίδας και η επίλεκτη Φρουρά του αποτελούν αιώνιο και παγκόσμιο πρότυπο πολεμιστών…
Όταν οι συμμαχικές δυνάμεις Αυστραλών και Νεοζηλανδών που είχαν αποβιβασθεί νωρίτερα τον Απρίλιο στην Ελλάδα, άρχισαν να οπισθοχωρούν, κάποιοι έπρεπε να δράσουν ως οπισθοφυλακή. Περνώντας από τον Όλυμπο και τα Σέρβια, το ιδανικό σημείο για να στηθεί μία γραμμή κάλυψης των υποχωρούντων δυνάμεων ήταν το στενό των Θερμοπυλών. Οι Νεοζηλανδοί του στρατηγού Freyberg είχαν την άμυνα από τον παραλιακό δρόμο ως τον Σπερχειό. Οι Αυστραλοί είχαν την περιοχή της άμυνας από τον Σπερχειό ως το χωριό του Μπράλου. Στο χωριό και γύρω από αυτό, είχε τοποθετηθεί η 19η αυστραλιανή ταξιαρχία πεζικού, αποτελούμενη από το 4ο και το 8ο τάγμα πεζικού. Διοικητής αυτών των δυνάμεων ήταν ο παλαίμαχος της Καλλίπολης στρατηγός Mackay. Στις 20 Απριλίου οι αυστραλιανές δυνάμεις ενισχύθηκαν από το 11ο τάγμα πεζικού.
Οι στρατηγοί των ANZAC φέρονται να είχαν από πριν ενημερώσει τους άνδρες τους ότι δε θα υποχωρούσαν από τις θέσεις τους αυτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άραγε, της άγνοιας των ευρύτερων στραητγικών σχεδιασμών για εγκατάλειψη της Ελλάδας ή απλά προσπάθεια επιβολής λακωνικής πειθαρχίας;
Ο Mackay πάντως, μετά τη μάχη είχε δηλώσει σε ανταποκριτή αυστραλιανής εφημερίδας ότι
«Νόμιζα πως θα κρατούσαμε περί το δεκαπενθήμερο και ότι απλά θα μας απωθούσαν υπό το βάρος των αριθμών»
Κι όμως, όπως πολλές φορές στην κατοπινή ιστορία του Β’ ΠΠ, οι δυνάμεις που βρίσκονταν σε καλά προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις, έλαβαν εντολή για υποχώρηση και εγκατάλειψη των θέσεών τους! Μία διαταγή σχεδόν εγκληματική από τακτικής άποψης καθώς δεν υπήρχε κανείς να καλύψει την υποχώρηση! Ευτυχώς όμως, οι στρατηγοί διοικητές, διακεκριμένοι παλαίμαχοι και οι δύο του Α’ ΠΠ, εκτέλεσαν τη διαταγή που είχαν λάβει αλλά αφήνοντας μία ταξιαρχία σε κάθε μία από τις δύο θέσεις άμυνας. Με δύο ταξιαρχίες να καλύπτουν την υποχώρηση των υπολοίπων τριών, οι διοικητές ήλπιζαν ότι θα προλάβουν μία τραγωδία αρχαιοελληνικών προτύπων.
Η 6η Νεοζηλανδική ταξιαρχία και η 19η Αυστραλιανή ταξιαρχία πεζικού, έπρεπε να κρατήσουν τα περάσματα προς τη νότια Ελλάδα, όσο το δυνατόν περισσότερο, επιτρέποντας την ασφαλή διαφυγή των υπολοίπων μονάδων προς νότο.
Το πρωί της 24ης Απριλίου και λίγη ώρα πριν την εκδήλωση της αναμενόμενης γερμανικής επίθεσης, ο στρατηγός Vasey, διοικητής της 19ης Αυστραλιανής ταξιαρχίας εξέδωσε την ημερήσια διαταγή. Μιμούμενος την ιστορική μορφή του Λεωνίδα είπε στους άνδρες του
«Here we bloody well are, and here we bloody well stay»
(μτφρ. «Εδώ είμαστε γαμώτο κι εδώ θα μείνουμε γαμώτο»)
Οι ναζιστικές δυνάμεις δε γνώριζαν ότι οι αμυντικές θέσεις που είχαν εντοπίσει είχαν εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους άνδρες της άμυνας. Έπεσαν στις δυνάμεις των συμμάχων με ορμή που έμοιαζε με τη θάλασσα στα δεξιά των ANZACs. Έπεσαν όμως πάνω στους κυματοθραύστες! Κύματα στρατιωτών έπεφταν πάνω στα τείχη των Αυστραλών και Νεοζηλανδών ενισχυμένα από τεθωρακισμένα και Stukas. Το μόνο αποτέλεσμα ήταν να λυγίσουν. Οι επιτιθέμενοι, όχι οι αμυνόμενοι! Με θαυμαστή γενναιότητα και ψυχραιμία, οι μαχητές από τη «νησιωτική ήπειρο» απώθησαν όλες τις γερμανικές εφόδους.
Σε μία μεσημεριανή διέλευση ενός Stuka, ένας Νεοζηλανδός αξιωματικός, μένει όρθιος φωνάζοντας πάνω από τον θόρυβο της μάχης στη διμοιρία του να πέσει κάτω και να καλυφθεί. Ένας στρατιώτης διστάζει μόνο για μία στιγμή. Μία μοιραία στιγμή. Δεν προλαβαίνει. Το Stuka γαζώνει το έδαφος και τον πετυχαίνει. Ο υπολοχαγός μένει αποσβολωμένος. Οργή τον κατακλύζει. Δεύτερο Stuka πλησιάζει. Το ακούει. Οι στρατιώτες του του φωνάζουν να καλυφθεί. Τους αγνοεί. Γυρίζει και στρέφει το Lee Enfield του προς τον ουρανό. Σημαδεύει…
«Δε θα του κάνεις τίποτα με αυτό κυρ. υπολοχαγέ!» του φωνάζει ένας στρατιώτης του από τη σχετική ασφάλεια του ορύγματός του.
«Καλά λες!» του απαντά και πετώντας το τυφέκιό του, τρέχει στον νεκρό συμπολεμιστή του. Παίρνει το Bren από την άψυχη αγκαλιά του στρατιώτη του και κάνει δύο βήματα μπροστά. Γονατιστός και με το οπλοπολυβόλο στον ώμο (!), εκτελεί μία μακρά ριπή προς το επερχόμενο βομβαρδιστικό! Το Stuka απαντά στα πυρά. Οι βολίδες του αεροπλάνου πέφτουν τρομακτικά κοντά και γύρω του, σηκώνοντας χώμα και πέτρες και δημιουργώντας ένα παραπέτασμα σκόνης. Το Stuka εξέρχεται της βύθισης και φεύγει. Οι καλυμμένοι Νεοζηλανδοί σηκώνουν τα κεφάλια να δουν πόσο άσχημα χτυπήθηκε ο υπολοχαγός τους. Με τη σκόνη να κατακάθεται, βλέπουν τον υπολοχαγό, χωρίς καν μία γρατζουνιά, να έχει υψώσει το χέρι του σε μία σφιγμένη γροθιά και τον μέσο τεντωμένο προς την κατεύθυνση του βομβαρδιστικού που έφευγε! Ενθουσιώδεις πολεμιστές ως ήταν οι Νεοζηλανδοί, αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν και να αντεπιτίθενται προς τις δυνάμεις πεζικού που είχαν μπροστά τους! Τύχη; Καλά υπολογισμένο ρίσκο (γι’ αυτό έκανε δύο βήματα μπροστά από εκεί που βρισκόταν ο νεκρός συμπολεμιστής του); Το μόνο σίγουρο ήταν πως με τον ίδιο τρόπο, ο συγκεκριμένος αξιωματικός θα αγνοούσε το εχθρικό πυρ για τα επόμενα χρόνια του πολέμου και θα γινόταν ο πλέον διακεκριμένος πολεμιστής του Β’ ΠΠ!
Μέχρι το βράδυ οι ANZAC είχαν καταστρέψει 15 γερμανικά τεθωρακισμένα και είχαν σβήσει σχεδόν έναν λόχο από τις συνολικές δυνάμεις της Wehrmacht, με ελάχιστες απώλειες για τους ίδιους. Το βράδυ της 24ης Απριλίου, ήρθε νέα διαταγή για υποχώρηση. Αυτή τη φορά, δεν είχαν λόγο να μείνουν. Εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και ακολούθησαν την πικρή πομπή των υποχωρούντων στρατιωτών προς τα λιμάνια στη Ραφήνα, το Πόρτο Ράφτη, το Ναύπλιο και την Καλαμάτα (ο Πειραιάς δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φυγαδεύσει όλους αυτούς τους πολεμιστές και τον βοηθητικό εξοπλισμό τους καθώς αποτελούσε μόνιμο στόχο της Luftwaffe και της πνέουσας τα λήσθια Regia Aeronautica).
Στα χνάρια του βασιλιά Λεωνίδα και των γενναίων 300 του, πάτησαν με σεβασμό και ήθος οι πολεμιστές της ANZAC. Πάντα οι κατάλληλοι άνθρωποι για να βγάλουν τα κάστανα από την όποια φωτιά της κοινοπολιτείας, δεν ντρόπιασαν ποτέ, τις Σημαίες τους. Το ίδιο όμως, δε μπορούσε να ειπωθεί και για τις ανώτατες ηγεσίες τους (πολιτικές και στρατιωτικές). Όπως θα αποδείκνυε και η Κρήτη, περίπου έναν μήνα μετά εκείνες σε περισσότερες από μία περιπτώσεις θα αποδεικνύονταν ανεπαρκείς…
covert angels 