Με αφορμή διάφορες αναρτήσεις στα σόσιαλ μήντια σχετικά με τη χθεσινή επέτειο της 21ης Απριλίου που είτε «ποτέ ξανά φασισμός» είτε «καλύτερα 7ετία», αγαπητά μου παιδιά, όπως θα έλεγε κι ο σοφός επιβλέπων καθηγητής μου στο London συχνά- πυκνά… “You’re missing the bloody point, son!”
Τα όποια καλά αποδίδουν οι μεν στην περίοδο της χούντας, δεν είναι αποτέλεσμα της χούντας ως κατεστημένο ή αρχή. Ναι, έχεις ένα προηγούμενο αλλά κανείς δε σου εγγυάται ότι «το επόμενο», θα αντιγράψει τα όποια καλά βρίσκουμε να έγιναν στην επταετία.
Κανείς δεν εγγυάται ας πούμε την προώθηση της κρητικής μπανάνας έναντι αυτής του Εκουαδόρ. Κανείς δεν εγγυάται την κατασκευή δρόμων από τις ΜΟΜΑ. Κανείς δεν εγγυάται την άνθιση της αμυντικής βιομηχανίας, κανείς δεν εγγυάται το ουσιαστικό κλείσιμο των συνόρων στους λαθρομετανάστες, κανείς δεν εγγυάται τη διαφάνεια στην πολιτική ζωή του τόπου, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τα ναρκωτικά δε θα ρέουν στο κέντρο της πρωτεύουσας σαν τα νερά του Γάγγη.
Τα όποια αρνητικά πάλι, της χούντας, δεν είναι συνδεδεμένα με μία στρατιωτική δικτατορία. Υπήρχε κατά την περίοδο της επταετίας απαγόρευση κυκλοφορίας πέραν κάποιας ώρας τη νύχτα; Ναι αλλά όχι όλη την επταετία. Σας θυμίζει μήπως Ανατολικό Βερολίνο; Υπήρχε ελευθερία λόγου; Όχι βέβαια. Αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό οποιουδήποτε τυρρανικού καθεστώτος. Υπήρχαν εξορίες; Ασφαλώς. Αλλά ποια δικτατορία που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να αποκαλείται δικτατορία δεν εξορίζει τους πολιτικούς της αντιπάλους; Υπήρχε αστυνομική βία κατά την επταετία; Ναι και η απάντηση ταιριάζει με την ακριβώς προηγούμενη.
Έχουμε ζήσει δικτατορίες οι οποίες κυνηγούσαν τους κομμουνιστές και τους αριστερούς, τσουβαλιάζοντάς τους όλους στον ίδιο κορβανά, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να φέρουμε τους φακούς μας (αριστερό και δεξιό) στο ίδιο επίπεδο εστίασης.
Δικτατορίες μπορείτε να βρείτε πολλές αν ψάξετε ανά τον κόσμο. Όλες έχουν κάνει κάποιο κακό στη χώρα που τις ανέχεται- για τον α ή β λόγο-. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως με μία δικτατορία είναι άλλο και είναι το προφανές κύριοι.
Τη δικτατορία ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΕΣΥ.
ΟΥΤΕ ΕΣΥ, ΟΥΤΕ ΕΣΥ, (…) ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΣΥ.
Πολιτικό σκηνικό το οποίο κάνει τη χώρα μου μπάχαλο είναι όμως ΝΟΜΙΜΑ εκλεγμένο, εκτός από το ότι ΕΧΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να το φάω στα μούτρα επειδή η πλειοψηφία το έφερε στη θέση που είναι, μπορώ την επόμενη φορά που θα μου δοθεί η ευκαιρία, να κάνω κάτι για να το αλλάξω!
Αν θες να κάνεις καλό στην Πατρίδα, δε χρειάζεται να πάρεις τους πιστούς σου και να κάνεις ντου σε 4-5 κομβικά σημεία της πρωτεύουσας κηρύσσοντας στρατιωτικό ή λαϊκό νόμο.
Πάρε τους συνοδοιπόρους σου και μέσω της δημοκρατικής οδού, εκπροσώπησε τους συμπατριώτες σου στη Βουλή των Ελλήνων (και όχι Βουλή της Ελλάδος!). Το ήθος και η Αγάπη προς την Πατρίδα, δεν μπορεί να στερεί από τους συμπατριώτες σου την όποια συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων όπως είναι οι εκλογές.
Ο ζήλος για επικράτηση του δίκιου του λαού, δεν μπορεί να είναι ο αποκλεισμός της μεγάλης μερίδας των εργατών από τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Δεν είναι η δικτατορία που κάνει το καλό ή το κακό. Είναι τα πρόσωπα. Οι δικτάτορες αφού πρέπει να δώσουμε έναν τίτλο και μία ταμπέλα! Και αυτά τα πρόσωπα ποτέ δεν είναι ίδια!
Γιατί και ο Ιντι Αμίν, δικτάτορας ήταν και τον δικτάτορα που τον ανέτρεψε, τον υποδέχτηκαν με τον ίδιο πανηγυρικό τρόπο που είχαν αρχικά υποδεχτεί τον «τελευταίο βασιλιά της Σκωτίας». Και ο Πινοσέ δικτάτορας ήταν, και ο Φράνκο, και ο Μεταξάς, και ο Μάο, και ο Χο Τσι Μίνχ και όλοι οι Ερυθροί Χμερ. Ο καθένας πήγε την Πατρίδα του μπρος ή πίσω. Όλοι δικτάτορες, ο καθένας με τα έργα, τις πράξεις και τις αμαρτίες του ξεχωριστά!
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΤΕ!
covert angels 