Σαν σήμερα γιορτάζουμε την ένωση των Δωδεκανήσων με την Μητέρα Ελλάδα. Σαν σήμερα εξυμνούμε το θάρρος και τη θυσία εκείνων που πάλεψαν και πόνεσαν για να απελευθερωθούν αυτά τα ακριτικά κομμάτια γης. Ας μη ξεχνάμε όμως και τους αεροπόρους που χρόνια μετά την Ένωση των Δωδεκανήσων έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας. Έπεσαν υπέρ Πατρίδος για να προστατεύσουν τα, με αίμα επίσης, κεκτημένα εδάφη της Σύγχρονης Ελλάδας.
Σαν σήμερα λοιπόν, στις 7/3 του 1989, με τρόπο μακάβριο, το T-33 Shooting Star της 110ΠΜ… επιβεβαίωσε το όνομά του ως διάττων αστέρας και με την πτώση του πήρε μαζί του τα σώματα των δύο πιλότων του, επισμηναγών Τότσα και Γαλανού Ιωάννη.
Ένα χρόνο αργότερα, η οικογένεια της Πολεμικής Αεροπορίας, έπαιρνε πάλι από την οικία της 110ΠΜ ένα άλλο από τα νέα παιδιά της 347ΜΒ και το θυσίαζε για τον Υπέρτατο σκοπό. Ο ανθυποσμηναγός Παπαδίτσας Σπυρίδων, έπεσε στην ακριτική Λέσβο με το Α-7Η του, μακριά από τον τόπο του, μακριά από την έδρα του αλλά μαζί με αυτό που αγαπούσε και ενώθηκε με αυτό αιώνια.
Ο Θεσσαλονικιός ανθυποσμηναγός είναι ο πλέον πρόσφατος πεσών της ΠΑ τον μήνα Μάρτιο. Μετά το 1990, η ΠΑ δεν έχει χάσει άλλο από τα παιδιά της τον μήνα Μάρτιο. Και αυτός όπως και οι υπόλοιποι Ήρωες της Πολεμικής που η Μοίρα θέλησε να μιμηθούν τον Βελλεροφόντη είναι Αθάνατοι αλλά εύχομαι να παραμείνει ο τελευταίος και να μην τον ακολουθήσουν άλλοι!
Εκ μέρους όλης της Χώρας, σας ευχαριστώ!
ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!