Ημέρα θύμησης της γενοκτονίας των Αρμενίων σήμερα 24/4…

Σήμερα, θυμόμαστε. Και σήμερα, θυμόμαστε. Θυμόμαστε τα θύματα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Μη φοβάστε να χρησιμοποιήσετε τη λέξη γενοκτονία. Δεν πειράζει να αποκαλέσουμε τη συστηματική εξόντωση της αρμενικής εθνότητας εντός της Τουρκίας γενοκτονία. Ποτέ δεν πείραζε. Απλά πάντα ενοχλούσε…

Και γιατί ενοχλούσε; Διότι οι Τούρκοι, θέλοντας αφ ενός να εδραιωθούν στην εγγύς ανατολή και τη χερσόνησο του Αίμου ως ο κύριος τσιφλικάς που θα καθορίζει τις τύχες των περιεθνών, αφ ετέρου παρασύρθηκαν από την πολιτική ροή της εποχής που επέτασσε ως μόδα, αμιγώς εθνικά κράτη.

Βρέθηκαν λοιπόν ανάμεσα σε δύο λαούς, έναν εξ αριστερών και έναν εκ δεξιών που δεν ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν τον νεοφερμένο γείτονα να επιβληθεί όσο εύκολα θα ήθελε. Δύο λαοί που μοιράζονταν πολλά κοινά μεταξύ τους, πέρα από την ιστορικότητα. Τέτοιοι λαοί δεν μπορούσαν να υπάρχουν εντός των συνόρων της- ακόμη- Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Διωγμοί και εκτελέσεις που διενεργήθηκαν από τα ανδρείκελα του Μουσταφά Κεμάλ, με ηθικό αυτουργό όμως τον Κεμάλ και ασφαλώς, και τον ίδιο τον Σουλτάνο, ξεκίνησαν το 1915 και, ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, δε σταμάτησαν ποτέ.

Σήμερα θυμόμαστε τους Αρμένιους που σφαγιάστηκαν στα ίδια χώματα που πότισαν με το αίμα τους όλες οι μειονότητες του γίγαντα που κλονιζόταν εκείνη την εποχή.

Τώρα πια, με εξαίρεση λίγα κράτη στον κόσμο η γενοκτονία των Αρμενίων έχει αναγνωριστεί ως αυτό που ήταν- γενοκτονία, από την πλειονότητα των Ηνωμένων Εθνών και τη συντριπτική πλειοψηφία διανοούμενων και ιστορικών. Οι μόνες χώρες που δεν αποδέχονται ότι σημειώθηκε γενοκτονία είναι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Τα υπόλοιπα κράτη, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, απλά είναι πολύ προσεκτικά στις διατυπώσεις τους. Ακόμη και στις ΗΠΑ όμως, μόνο 7 πολιτείες δεν έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων ως γενοκτονία.

Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να επιτρέπουμε πολιτικές δύο μέτρων και δύο σταθμών, από κανέναν. Δεν μπορεί κανείς στο όνομα συμμαχιών να αρνείται την ιστορία και κατά τ’ άλλα, στο εσωτερικό του να διώκει όσους μιλούν ενάντια στην ύπαρξη Ολοκαυτώματος, για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Απλά δεν είναι σωστό. Δεν ξέρω πόσο πιο απλά να το εκφράσω.

Θυμόμαστε εμείς οι παλιότεροι για να μπορούν να μαθαίνουν οι νεότεροι και σας αφήνω να σκεφτείτε τα παραπάνω, με τους στίχους του William Saroyan, έναν Αρμένιο ποιητή της Αμερικής που ομολογώ άργησα να τον μάθω. Ελπίζω με τους στίχους αυτούς να συμμεριστείτε την άποψη ότι ως Έλληνες μοιραζόμαστε πολλά κοινά με τους Αρμένιους και να συμφωνήσετε με τον χαρακτηρισμό που του είχα αφελώς αποδώσει, αποκαλώντας τον Αλεπουδελιάν…

I should like to see any power of the world destroy this race,
this small tribe of unimportant people,
whose wars have all been fought and lost,
whose structures have crumbled,
literature is unread, music is unheard,
and prayers are no more answered.
Go ahead, destroy Armenia. See if you can do it.
Send them into the desert without bread or water.
Burn their homes and churches.
Then see if they will not laugh, sing and pray again.
For when two of them meet anywhere in the world,
see if they will not create a New Armenia…

William Saroyan