Έφυγε από τη ζωή εκείνος που έδωσε ζωή…

Δύο μέρες μετά τη συμπατριώτισσα και συνωμήλική του, Margaret Thatcher, έφυγε και ο sir Robert Edwards. Ε και; Θα ρωτήσουν πολλοί. Ποιός είναι- ορθότερα, ποιός ήταν- θα ρωτήσουν περισσότεροι. Κι όμως, ο Robert Edwards και οι επιστήμονες υπό αυτόν, έδωσαν ζωή σε περισσότερο κόσμο απ’ όσο αντιστοιχεί στη μισή Ελλάδα και ελπίδα σε ακόμη περισσότερους. Ήταν άλλος ένας συγκεκαλυμμένος άγγελος; Για μένα ήταν. Όπως όμως και πολλοί που αναφέρονται τιμώμενοι σε αυτό το ιστολόγιο, για άλλους ήταν λύκοι με λευκή προβιά…

Ο Robert Edwards ήταν πρωτοπόρος της ιατρικής και συγκεκριμένα, της IVF- in vitro fertilisation, ελληνιστεί, εξωσωματική γονιμοποίηση. Η Luise Brown, το πρώτο παιδί του σωλήνα, γεννημένη το 1978, έχει πει πολλές φορές ότι τον έχει σαν παππού της, μιας και η ύπαρξή της οφείλετο σε εκείνον και την ομάδα του.

Ο ίδιος, ήταν ευλογημένος με πέντε παιδιά και δώδεκα εγγόνια. Η σύζυγός του ήταν εγγονή του μεγάλου πειραματικού χημικού Ernest Rutherford, βραβευμένου με βραβείο Nobel Χημείας, το 1908. Ασχολήθηκε με ένα πολύ μεγάλο ζήτημα της Ιατρικής, αχαρτογράφητο ακόμη και σήμερα σε πολλά σημεία, που δεν τον άγγιζε άμεσα.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση έχει χαρίσει μέλλον σε ζευγάρια που είχαν τελματωθεί κι έχει γκρεμίσει τοίχους επιτρέποντας τη διέλευση εκεί που υπήρχαν αδιέξοδα. Ακριβώς εξ αιτίας της σπουδαιότητάς της για όλη την ιατρική κοινότητα, ο Edwards τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 2010.

Κι όμως, ακόμη και σε κάτι τόσο όμορφο και ζωοδόχο, υπάρχουν αντιρρήσεις. Υπάρχουν ενστάσεις οι οποίες εστιάζουν ακριβώς στο ποιός έχει το δικαίωμα να γίνεται ζωοποιός. Τα ακραία στοιχεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, πηγάζοντας όμως από βαθιά αλλά παρηκμασμένη θρησκευτική σκέψη δεν ήθελαν ούτε να συζητήσουν για τεχνητή γονιμοποίηση στον κόσμο τούτο. Οι χαρακτηρισμοί που έχει κατά καιρούς, λάβει η Luise Brown είναι, τουλάχιστον, απόκοσμοι και αναχρονιστικοί. Και έρχονται σε πλήρη και απόλυτη αντίθεση με όσα περί αγάπης και συμφιλίωσης δίδαξε ο Χριστός πολλά χρόνια πριν τη γέννηση του Edwards.

«Όχι, δεν δημιουργώ εγώ ζωή, εγώ απλά της δίνω την ευκαιρία να ζήσει. Η ζωή βρίσκεται μέσα στους γονείς» είχε πει, απαντώντας στον αντίλογο που κάθετί μεγάλο, αναπόφευκτα δημιουργεί. Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, με την κουλτούρα που μας διακρίνει ως λαό, σπάνια θα βρεις άτομα ενάντια στην IVF. Οι περισσότεροι από αυτούς, θα είναι απλά δογματικοί, με ιδιαιτέρως σεισμοπαθή επιχειρήματα, αν υπάρχουν και αυτά. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ διαφορετική σε χώρες όπου η εκκλησία έχει πιο ισχυρή επίδραση στις μάζες και κυρίως, πιο απόλυτο και σκοταδιστικό χαρακτήρα.

Ακόμη κι αν κάτι είναι δεδομένο για μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για κάποιους άλλους δεν είναι. Αν ο ήλιος δύει στη Δύση, χρειάστηκε να πεισθεί ολόκληρη Ιερά Εξέταση- και που δεν πείσθηκε τελικά. Αυτό δε σημαίνει ότι ως άλλοι Ιεροεξεταστές θα καίμε στην πυρά κάθε νέο επιστήμονα ή κάθε νέα άποψη. Το κλειδί για την εξέλιξη είναι η συζήτηση και η προσπάθεια αλληλοκατανόησης. Όχι απαραίτητα η επίτευξη αλληλοκατανόησης αλλά η ειλικρινής προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.

Το 2010, με επίσημη ανακοίνωσή της, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, καταδίκασε ως σκανδαλώδη, την απονομή του Nobel ιατρικής στον Edwards. Ακόμη κι αν εγώ διαφωνώ με τη θέση της παπικής εκκλησίας, δε μπορώ να αναγνωρίσω ότι υπάρχουν ηθικά ζητήματα σε πολλές ιατρικές και χειρουργικές διαδικασίες και πρέπει να υπάρχει θεσμικό πλαίσιο που να προστατεύει όλους τους εμπλεκόμενους. Δεν πρέπει όμως αυτό να αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη που θα μας οδηγήσει μακριά από τη Δαντική Κόλαση και πιο κοντά στη σκάλα προς τον Παράδεισο των Zeppelin…

Σχολιάστε

Filed under Connecting Science, Random thoughts

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s