Απεβίωσε χθες, σε ηλικία 88 ετών η Margaret Thatcher, γνωστή ως Σιδηρά Κυρία της Βρετανίας. Τη θυμούνται οι περισσότεροι, άνω των τριάντα για μία πολυποικιλία λόγων. Άλλοι για τον πόλεμο στην εσχατιά του Ατλαντικού, άλλοι για τις πρωτοφανούς διάρκειας απεργίες ανθρακορύχων και τον Billy Elliot. Ποιός όμως θυμάται, ποιός της απέδωσε αυτό το προσωνύμιο;
Στις 19 Ιανουαρίου του 1976, κι ενώ ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακόμη, σε μια ομιλία της είπε «…μία τεράστια χώρα όπως η Ρωσία χωρίς πολλές διεξόδους στη θάλασσα, δε χρειάζεται να δημιουργήσει το πιο ισχυρό πολεμικό ναυτικό για να υπερασπίζεται τα θαλάσσια σύνορά της. Όχι. Οι Ρώσοι εστιάζουν στην παγκόσμια κυριαρχία και τάχιστα αποκτούν τα μέσα για να γίνοουν το πιο ισχυρό έθνος του κόσμου. Οι άνθρωποι του πολιτικού γραφείου του Σοβιέτ, δεν έχουν να ανησυχούν για την άμπωτη της κοινής γνώμης. Βάζουν τα όπλα πάνω από το βούτυρο, ενώ εμείς βάζουμε σχεδόν τα πάντα πάνω από τα όπλα. Ξέρουν ότι είναι υπερδύναμη μόνο κατά μία έννοια- τη στρατιωτική. Κατά τα άλλα είναι μία ανθρωπιστική και οικονομική αποτυχία.»
Ήταν αυτή της η δήλωση που έκανε τον Ερυθρό Αστέρα- την εφημερίδα του Ερυθρού Στρατού- να την χαρακτηρίσει ως Σιδηρά Κυρία- παρατσούκλι που της κόλλησε για πάντα!
Η Thatcher ήταν παραπάνω από συντηρητική. Ο τρόπος σκέψης της εξέφραζε έναν αντικομουνισμό, συνδυασμένο με βρετανική ειρωνεία και σαρκασμό. Ούσα ακόμη στην αντιπολίτευση είχε πει το διαβόητο «είναι δουλειά των Εργατικών που έφεραν τη χώρα σε επίπεδα ύφεσης ρεκόρ εν καιρώ ειρήνης. Έχουν τη συνήθη σοσιαλιστική νόσο- τους έχουν τελειώσει τα λεφτά των άλλων». Απτόητη, δύο χρόνια αργότερα θα πει το, σχεδόν Μακαρθικό, «Δουλειά μου είναι να σταματήσω τη Βρετανία απ’το να γίνει κόκκινη!»
Αυτό δε σημαίνει ότι τα πήγαινε καλά και με τους άλλους συντηρητικούς ηγέτες της Ευρώπης. Ο ίδιος ο Chirac είχε αναρωτηθεί «(…)τι θέλει αυτή η νοικοκυρά; Τα αρχίδια μου σε πιατέλα;» Ποιός μπορεί να ξεχάσει την ατάκα του Mitterrand κατά την οποία, η Thatcher είχε τα μάτια του Stalin και τη φωνή της Monroe. Η κυρία Margaret ήθελε το Ηνωμένο Βασίλειο, Μεγάλη Βρετανία. Και δεν έκρυψε ποτέ, ότι θα κάνει τα πάντα για να περάσει και αυτό, όπως εξάλλου, ό,τι άλλο ήθελε, χωρίς να εξετάζει αν κάτι που θέλει ή θεωρεί σωστό είναι απάνθρωπο ή αν η ίδια γίνεται άτεγκτη.
Δεν είναι σκοπός μου να σας μεταφέρω ούτε τη βιογραφία, ούτε και τον επικήδειο της Βρετανίδας πρωθυπουργού- τρις, μην το ξεχνάμε-. Μία ιστορική σημείωση για το ποιό ήταν το μέσο που της πρωτόδωσε τον χαρακτηρισμό της σιδηράς κυρίας και να κλείσω με μία δήλωσή της που είναι παρμένη εν πολλοίς από τον Αριστοτέλη. Το κατά πόσο η ίδια, ήξερε πόσο μισογύνης ήταν ο Αριστοτέλης, πίστευε τα λεγόμενα αυτά ή κατά πόσο οι πολιτικές που εφάρμοζε ήταν στο ίδιο πνεύμα, τίθεται ανοιχτό προς ευρεία συζήτηση…
«(…)Κάποιοι σοσιαλιστές φέρονται να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι αριθμοί σε έναν κρατικό υπολογιστή. Εμείς πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να είναι οντότητες. Είμαστε όλοι άνισοι. Κανένας, δόξα Τω Θεώ, δεν είναι σαν κανέναν άλλο, όσο κι αν οι σοσιαλιστές προσποιούνται για το αντίθετο. Πιστεύουμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να μην είναι ίσος αλλά για μας, κάθε άνθρωπος είναι εξίσου σημαντικός.»
Καληνύχτα, τροφή για σκέψη
covert angels 
Τέλειο παιδί μου, συγχαρητήρια !!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!