Ίσως…

Ίσως…

Ίσως έρθει εκείνη η μέρα που εμείς οι λίγοι, δεν αντέξουμε και γονατίσουμε…

Ίσως έρθει εκείνη η μέρα που εμείς οι λίγοι, νυσταγμένοι, δε φυλάξουμε σκοπιά…

Ίσως έρθει εκείνη η μέρα που οι λίγοι κυματοθραύστες της ιστορίας, υποχωρήσουμε μπρος στα κύματα της καθημερινότητας…

Ίσως έρθει κάποια μέρα που το ευζωνικό μας ήθος θρυμματιστεί και σκορπίσει στον βαρδάρη…

Αλλά δεν έχει έρθει αυτή η μέρα!

Και μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, εμείς θα μένουμε όρθιοι και ακλόνητοι…

Και μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, τα μάτια μας δε θα κλείσουν και δε θα βλεφαριάσουν…

Και μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, δε θα υποχωρήσουμε και θα υπομένουμε το αλμυρό μαστίγιο της ζωής…

Και μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, στις καρδιές μας θα σιγοκαίνε οι αναμνήσεις των νεκρών μας…

Και όταν έρθει εκείνη η μέρα

και γονατίσουμε και μας πάρουν τα κεφάλια…

Και δε φυλάξουμε σκοπιά και μπουν μεσ’ στις ψυχές μας οι εχθροί…

Και διαβρωθούμε από τις ανάγκες της καθημερινότητας…

Και το ευζωνικό μας ήθος θρυμματιστεί και σκορπίσει στον βαρδάρη…

Θα γίνει σπόρος, θα μπει στη γη…

και η βροχή της αναγέννησης θα θρέψει μια νέα γενιά πολεμιστών,

μπολιασμένους από το γένος των Ηρώων…

σφυρηλατημένους από τη στόφα των λίγων…

μαθημένους από τη σοφία των εκλεκτών…

Επιλεγμένους από τη φατρία των Ευζώνων…