Στων αγγέλων τα πρώτα λημέρια…

Στο μικρό σπιτάκι στην Τρίπολη, η γέρικη φιγούρα έχει τρεις εικόνες στο παλιό ξύλινο σύνθετο. Η μία είναι του Εσταυρωμένου, η άλλη η Παναγία βρεφοκρατούσα και η τρίτη, ένας χαμογελαστός αεροπόρος με θερινή στολή εξόδου.

«Εσύ είσαι αυτός παππού;» τον ρωτά ο γιατρός ΩΡΛ που τον επισκέπτεται, αφού τον έχει ακροαστεί, θέλοντας ίσως να τον πειράξει λίγο.

«Αυτός παιδί μου είναι ήρωας» του απαντά ο γέροντας, βετεράνος κι ο ίδιος του αλβανικού μετώπου και της Κατοχής.

«Να ‘ξερες αυτός τι έχει κάνει…» συνεχίζει ο γέροντας και βουρκώνει.

Απ’ όταν άκουσα την ιστορία αυτή ήθελα να πάω στο χωριό εκείνου του ήρωα. Ήξερα τι είχε κάνει. Είχα γράψει για εκείνον αλλά πάντοτε ένιωθα ότι κι αυτό του ήταν λίγο.

Ο δρόμος μέχρι το μικρό χωριουδάκι μετά την Τρίπολη δεν είναι και από τους καλύτερους που μπορεί να συναντήσει κανείς. Κλασικός αγροτικός δρόμος, φθαρμένος από τη συνεχή επαφή με τα βαριά αγροτικά αυτοκίνητα. Πλοήγηση και ναυτιλία σε αυτόν τον στενό δρόμο προς αποφυγή της κάθε λακκούβας δεν έχει νόημα. Κάποιες θα τις περάσεις από μέσα, θες δε θες.

Περνάμε μπροστά από ένα σπίτι, το γραμματοκιβώτιο του οποίου γράφει Μπέζος. Και ο δρόμος το ίδιο όνομα φέρει.

Φτάνουμε και περνάμε την πλατεία του χωριού. Βρίσκουμε έναν κύριο με ένα αγροτικό και του ζητάμε να μας κατευθύνει προς το μέρος που προσωπικά θεωρώ ιερό. Δε βρίσκεσαι συχνά στα μέρη που περπάτησαν για πρώτη φορά οι νεαροί άγγελοι, εκεί που οι μανάδες τους, παρηγόρησαν τα πρώτα τους κλάματα…

«…Στην πλατεία θα κάνετε δεξιά προς το λόφο. Θα συνεχίσετε προς την εκκλησία. Το τελευταίο σπίτι πριν την εκκλησία είναι το σπίτι του αλλά δε μένει κανείς πια εκεί.»

«Δεν πειράζει, μας αρκεί» του απαντάμε.

«Είναι απέναντι από το σπίτι του Κωστή» μας λέει ο κύριος.

«Του Τάσου του Κωστή;»

«Ναι, του ηθοποιού. Είναι συγγενείς με τον Τάσο. Η μάνα του Κωστή και ο Τάσος ήταν αδέρφια!» Όσο ζω μαθαίνω. Και κάθε Ανατολή και κάθε Δύση του Ήλιου με ξαφνιάζουν ευχάριστα με το πλήθος των νέων τρίβια γνώσεων που αποκτώ. Ναι, ο Τάσος Κωστής έχει το όνομα του πεσόντος θείου του. Ναι, ο Γιάννης Μπέζος, ο Τάσος Κωστής και ο συγκεκαλυμμένος άγγελος της ιστορίας μας αυτής μοιράζονται την ίδια καταγωγή…

Το αυτοκίνητο μιμείται τη ζωή και τραβά την ανηφόρα. Φτάνουμε έξω από την εκκλησία. Και βλέπω το σπίτι που μας περιέγραψε ο κύριος εκείνος με το αγροτικό. Και βλέπω νοερά τον μικρό Αναστάσιο να τρέχει στον κήπο του σπιτιού. Μια μεγάλη συκιά έχει φυτρώσει ανάμεσα στις πέτρες του μαντρότοιχου. Μια κληματαριά σκεπάζει την κεντρική είσοδο του, χτισμένου στην πλαγιά του λόφου, σπιτιού. Ο μετρητής της ΔΕΗ είναι σταματημένος αλλά η ξύλινη αυλόπορτα είναι προσφάτως επισκευασμένη.

Κι εκείνη τη στιγμή βλέπω τη μαρμάρινη πινακίδα, στερεωμένη στον βορινό τοίχο του σπιτιού…

Ναι, δεν μπορούσα να μην πάω στο Κεραστάρι Αρκαδίας. Δεν μπορούσα να μην επισκεφθώ τον τόπο και το σπίτι που έδωσε στην Πατρίδα τον Αναστάσιο Μπαρδαβίλια, τον ήρωα από το Κεραστάρι Αρκαδίας. Να σταθώ προσοχή μπροστά στα δυτικά παράθυρα του σπιτιού, να αφήσω τον εαυτό μου να κοιτάξει ψηλά στον ουρανό του παρελθόντος και να ταξιδέψει κοντά στον συγκεκαλυμμένο άγγελο από το Κεραστάρι Αρκαδίας.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΑΝΕΘΡΕΨΑΝ ΗΡΩΕΣ ΟΠΩΣ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΒΙΛΙΑΣ!