ο σχολιασμός, του ρατσισμού, τον σκασμό, ω παροξυσμέ…

Και φέραμε την πολιτική μέσα στον αθλητισμό…

Και με όχι ιδιαίτερα ωραίο τρόπο! Πρώτα το σχόλιο στο twitter της Ελληνίδας πρωταθλήτριας Β. Παπαχρήστου, ύστερα το σχόλιο στο ίδιο μέσο socialising της Γερμανίδας σημαιοφόρου N. Keller για ξυπόλιτους στο Ολυμπιακό χωριό και μετά, η σύγκριση των δύο αυτών περιστατικών. Αηδίες…

Πρώτον, εγώ προσωπικά, δεν βρήκα προσβλητικό και ρατσιστικό το σχόλιο της Παπαχρήστου. Μπορεί όμως στον σύγχρονο κόσμο όπου το BC (προ Χριστού) έχει αντικατασταθεί από το πολιτικά ορθό BeC (προ της εποχής του Χριστού), να είναι. Ούτε ιδιαίτερο χιουμοριστικό βέβαια, για να πω και την αλήθεια μου, το βρήκα. Αλλά δεν περιάζει,ίσως εγώ να γέρασα και να γέμισα παραξενιές.

Και αρχίζει τώρα η διελκυστίνδα της ελευθερίας του λόγου και της λογοκρισίας. Αλήθεια, σε μία δημοκρατική χώρα, ποιός είναι αυτός που μπορεί να περιορίζει τα λόγια του άλλου; Όμως, αν αφήνεται ο καθένας να λέει ό, τι κατεβάσει η κούτρα του, δε θα καταλήξουμε σε μια ασύδωτη κοινωνία; Καταλαβαίνει κανείς γιατί αυτός ο διάλογος με τους υπέρμαχους της μίας ή της άλλης «σχολής» να αλληλοσκοτώνονται, κρατάει αιώνες!

Δεν πιστεύω στην συγκράτηση των λέξεων. Δεν πιστεύω όμως και στην προσβολή των συνανθρώπων μου. Γενικώς, δεν μου αρέσει να κάνω αυτό που δε ήθελα να υποστώ. Λογικό, εκ πρώτης. Το αν το εφαρμόζω και κατά πόσο, και με τι επιτυχία είναι όντως, άλλο θέμα. Παρεμφερές, αλλά άλλο.

Δεν θέλω να ακούω να με βρίζουν. Ποιός το θέλει εξάλλου; Αλλά δεν μπορώ να ελέγχω κιόλας τους πάντες, συνεχώς. Επανέρχομαι. Δε θέλω να με βρίζουν. Και προσπαθώ να μη βρίζω τους άλλους. Αν όμως κάποιος με βρίσει, θα υποστεί τις συνέπειες. Συνέπειες που υπόκεινται σε μία κλιμακούμενη ένταση.

Κάπως έτσι πιστεύω, ότι μπορούν να μεταφραστούν σε πολύ απλουστευμένη και εκλαϊκευμένη μορφή οι θέσεις μου περί λογοκρισίας και ελευθερίας του λόγου. Πιστεύω πως όλοι πρέπει να μπορούν να λένε τη γνώμη τους. Και από κει και πέρα, οι ακροατές τους- έμμεσοι και άμεσοι- να είναι οι κριτές και σχολιαστές τους. Και αν έχουν πράξει κάποιο αμάρτημα σύμφωνα με τις 10 σύγχρονες εντολές του πολιτικά ορ(θ)ους Σινάναγιαβρούμ, να υπόκεινται στους νόμους που διέπουν μια πολιτισμένη κοινωνία.

Όταν όμως λέμε ΟΛΟΙ, εννοούμε ΟΛΟΙ. Δεν γίνεται οι μεν να είναι συνεχώς στο απυρόβλητο είτε επειδή καλύπτονται από την κομματική τους αιγίδα, είτε επειδή έχουν το χρήμα να ρέει και αν τους καλύπτει, και οι δε, επειδή εκφράζουν θέσεις που δεν είναι πολιτικά ορθές, με βάση τα σημερινά δεδομένα, να πέφτουν συνεχώς σε διασταυρούμενα πυρά!

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά. Και αυτό γιατί όταν μπαίνουν δύο μέτρα και σταθμά στα πολιτικά πράγματα του τόπου, μπαίνουν πολύ εύκολα και στα οικονομικά, και στα ενεργειακά και στα κοινωνικά και στα εκπαιδευτικά και στα εθνικά…

Και ξεκίνησαν κάποιοι να ρωτάνε τι θα κάνει ο ψευδοαριστερός κ. Κουβέλης μετά το σχόλιο της Γερμανίδας και να συγκρίνουν τη σκυφτοραγιάδικη συμπεριφορά μας απέναντι στους γερμανούς με τη ξεσπάθωτη αντιμετώπιση των δικών μας αθλητών. Κύριοι, εμείς οι ίδιοι καταδικάσαμε την αθλήτριά μας για το δικό της εγχώριο σχόλιο. Με τι μούτρα θέλετε να αντιμετωπιστεί η Γερμανία και η κάθε Γερμανία; Δεν έχει καμία μα καμία σημασία τι θα πει ο κ. Κουρέλης και ο κάθε κ. Κούρελος στη Γερμανία ή στη γερμανίδα αθλήτρια. Είναι σα να ρωτάει κάποιος αν χέζουν οι αρκούδες στο δάσος!

Καλυτερα λοιπόν, να αναρωτηθούμε πώς θα αντιμετωπίσουν οι Γερμανοί οι ίδιοι το σχόλιο της πρωταθλήτριας και σημαιοφόρου της Ολυμπιακής αποστολής τους και να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά… Μην ξανακούσω όμως τον Κούβελο να λέει ανέκδοτα που να ξεκινουν με τη φράση, «ήταν ένας Γερμανός, ένας Ιταλός κι ένας Πόντιος…»!