Εις Μνήμην Νικολάου Σιαλμά

Σαν σήμερα πριν 23 χρόνια, ένας νεαρός συνονόματός μου έπεσε εν ώρα καθήκοντος. Εκείνος όμως δεν ήταν απλά άλλος ένας.

Πετάει με την ταχύτητα του ήχου, με φτερά του τον άνεμο. Είναι ένα με το αεροπλάνο του. Πιστός σύντροφος, αιώνιος. Ένας πιλότος της 342 ΜΠΚ κάνει πράξη το ρητό της Μοίρας που υπηρετεί και βροντοφωνάζει στους από… την αντίπερα όχθη του Αιγαίου προερχόμενους, βαρβάρους, ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Στους -50°C που επικρατούν στα ύψη εκείνα, η καρδιά του χτυπά ρυθμικά. Δεν στέλνει αίμα στο κορμί του όμως. Στέλνει λάβα, υγρό πυρ που καίει ό, τι βρει εμπόδιο στο διάβα του. Ένας Σπαρτιάτης σε κορμί δράκοντα που προστατεύει με την ανάσα του την ίδια, το σπίτι του. Στις επιταχύνσεις που αναπτύσσονται την ώρα που εκτελεί την υπηρεσία του, η καρδιά του χτυπά δυνατά. Όσο εύκολο του είναι να αναπνέει, τόσο φυσικά του έρχεται η δημιουργία ενός πύρινου κύκλου προστασίας για τους συμπολεμιστές του και τις οικογένειές τους. Αναγνωρίζει τον εχθρό ως πιστός φύλακας και αναλαμβάνει τον ρόλο του. Όταν μπαίνει ο εχθρός στο χωράφι που είναι ευθύνη του, αρχίζει το κυνηγητό. Βουτάει κι ανεβαίνει, στρίβει και ξαναστρίβει. Ένα μακάβριο εναέριο μπαλέτο στήνεται πάνω από το ελληνικό μπλε του Αιγαίου και μέσα στο ελληνικό γαλάζιο του ουρανού. Σε μια στιγμή, για μια στιγμή, ο ελιγμός του δεν του βγήκε. Όχι όμως επειδή ο εχθρός ήταν καλύτερος. Όχι επειδή είχε ανώτερο αεροπλάνο. Επειδή εκείνος ήταν καλύτερος από όλους κι επειδή αυτό που σκεφτόταν και ήθελε ήταν μεγαλύτερο από αυτό που μπορούσε, όχι το κορμί του αλλά το αεροπλάνο του, να αντέξει.

Μπήκαμε στη μάχη εκείνη λιγότεροι και γυρίσαμε ακόμα λιγότεροι, αλλά νικητές και όχι νικημένοι. Ας έγινε ο τούρκος πιλότος το πρόσωπο της χρονιάς. Ο αστικός θρύλος θέλει τον νούμερο 2 του τουρκικού σχηματισμού να έχει γυρίσει πίσω με κάτι τρύπες… να, με το συμπάθιο. Δεν ξέρω τι άλλο έγινε εκείνη τη μέρα και δεν ξέρω αν έχει και σημασία. Αυτό που ξέρω είναι ότι ένας λεβέντης είναι λεβέντης στην καρδιά και το δείχνει όταν καλείται από τις περιστάσεις να το δείξει.

Στην Κρήτη συνηθίζουμε να αποχαιρετούμε κάποιον, πόσο μάλλον λεβέντη, ευχόμενοι καλοστρατιά. Να έχει καλό δρόμο στο ταξίδι του. Να έχει μαζί του, τον Άγιο Ευστράτιο…

Σαν σήμερα, πριν 23 χρόνια χρόνια, ο νεαρός συνονόματός μου Υποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς έπεσε εν ώρα καθήκοντος.
Έπεσε Υπέρ Πατρίδος και είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ!